Your True Villainess Has Arrived (ON HIATUS)

Chapter 1

[ Helliana's Point of View ]

I stab my stomach, but my head's the one hurting so bad. I thought I died, but I guess I didn't, huh? Totoo talaga siguro ang kasabihang hindi madaling mamatay ang isang masamang damo.

"OH MY GOD! WHAT THE HELL ARE YOU ALL DOING!? HELLIANA IS BLEEDING, HELP HER!" rinig kong sigaw ng isang babae. Masakit ang aking ulo at parang umiikot ang ang aking paningin. Kasalukuyan akong nakadapa sa malamig na sahig at ang kaninang matigas kong katawan na hindi ko magalaw ngayon ay unti-unti ng lumalambot.

"Stop acting so nice, Hermosa. It's not our fault that the bricks we're thrown at her, it's yours and hers fault," tumatawa at aroganteng sagot ng isang boses lalaki.

Mabilis akong napapikit nang madiin ng mas lalong sumakit ang aking ulo at iba't ibang imahe ang nagsipasok dito. Para akong nanonood ng nobela dahil sa mga imahe at mga pangyayaring pumapasok sa aking utak.

I suspect that there are a lot of students around me and when they started laughing at the same time, I stood up while holding my bleeding head and grabbed the neck of Justin, the one who throw the brick at me.

"Ugh. Your voice sounds like shit. Will you shut up?" naiinis na lintaya ko sa kaniya. Natigil ang lahat sa kanilang pagtawa at napasinghap dahil sa aking ginawa.

Tumayo ako ng tuwid at nag-inat ng katawan bago tumingin kay Justin deretso sa mata. Ang kaninang ngisi at aroganteng ekspresyon niya ay napalitan ng takot at pangamba.

"I just looked at you and now your trembling? Gosh, I didn't know you were a coward," nakangising lintaya ko. Hawak-hawak ko pa rin ang kaniyang leeg habang nakikipag-usap sa kaniya. Nang hindi ito nagsalita ay itinaas ko ito gamit ang kaniyang leeg.

"What the are you doing, Helliana? Put that man down, now!" Napatingin ako sa gilid ng biglang mayroong sumigaw ng malakas. Isang lalaki ang kasalukuyang papunta sa gawi namin at mayroong naiinis na ekspresyon sa kaniyang mukha habang nakatingin sa akin.

Hindi ko maiwasan ang hindi mapangisi dahil sa kaniyang sinabi, ekspresyon at inaasta ngayon. Hindi ko siya pinansin at ibinalik sa lalaking nagngangalang Justin ang aking paningin na ngayon ay unti-unti ng nagiging kulay asul ang mukha at tumitirik na ang mata habang mahigpit na naka-hawak sa aking kamay na na sa leeg niya.

"Do brace yourself, Justin. I'll be slowly taking my revenge," malakas na lintaya ko bago ko siya sinuntok sa mukha at itinapon sa grupo ng lalaking sa aking pagkaka-alam ay mga kaibigan niya.

Tiningnan ko ang bawat taong kasalukuyang nanonood ng nangyari at binigyan ko sila ng isang malaking ngisi. Pumatak naman ang takot sa kanilang mga mukha at mabilis na nagsi-alisan.

"What are you doing?" Kinuha niya ang aking kamay at pinaharap sa kaniya. Mayroon itong kayumangging balat, pilak na buhok at kayumangging mga mata. Ito ang normal na balat sa lugar kung saan ako dati nanggaling.

"Why isn't it Caddys, my self proclaimed bestfriend. Are you done looking at the sideline while I was being bullied, huh?" sarkastikong lintaya ko sa kaniya. Tiningnan ko ito deretso sa mata at mukhang ikinagulat niya ito.

"What are talking about? You were bullied? I just got here and saw you holding Justin by the neck! Why did you do that?" tanong niya. Mayroon pa itong nalulungkot na ekspresyon sa mukha na naging dahilan ng malakas kong pagtawa.

"AHAHAHAHAHAHA shit! AHAHAHAHAHAHAHAHA!" malakas na tawa ko habang nakahawak sa aking tiyan at nagsimulang maluha.

"Why are you laughing? What's so funny, Helliana?" nagtatakang tanong nito sa akin. Malakas kong binawi ang aking kamay na hinahawakan niya at pinahiran ang tumatakas kong mga luha.

"I didn't know you were so funny, Caddys. You could've been a great actor! AHAHAAHA gosh," sagot ko sa kaniya habang malakas pa ring tumatawa.

"What is wrong with you? What's your problem?" muling tanong niya. Natigil ako sa aking pagtawa at galit na tumingin sa kaniya dahil sa kaniyang sinabi sa akin.

"You're my problem, My Lord. Aren't we best friends like you always say? How come you just stood from the sidelines when you saw how they bullied me?" galit na tanong ko. Nanlaki naman ang kaniyang mga mata dahil sa aking sinabi.

"What? What are you talking about?" gulat na tanong niya. Mabilis ko naman siyang binigyan ng isang malakas at malutong na sampal sa kaniyang pisnge na naging dahilan ng pagliko ng kaniyang mukha.

"You disgust me, My Lord. If you don't want to get hurt or worse die, don't ever speak to me again," galit na lintaya ko bago umalis at iniwan siya doon.

I seem to have been transmigrated to a fictional world in a fictional story called “Vivianne the Golden Flower”. I can't believe this. I thought I didn't die, but I guess I did.

Naisalba ko ba ang buong mundo sa mga nakaraan kong buhay kaya ako binigyan ng pagkakataon ng Diyos na mabuhay ulit? Imbis na mapunta sa impyerno dahil sa mga masasama kong ginawa sa dati kong buhay at nagpapatiwakal pa ako ay binigyan ako ng isa pang pagkakataon para mabuhay!? Galing.

But why in a fictional world set in the Spanish Medieval Period? Is this really a blessing, or a punishment? I even got the body of the so called ‘Villainess’ in this story. Ugh. I guess it's a good thing I got her body, I really love her name unlike my name, Angel. Bleergh! So disgusting!

"Where am I again?" nagtatakang tanong ko sa aking sarili habang inililibot ang aking paningin. Maraming tao ang na sa aking paligid nakasuot ng parehong mga kasuotan, mukhang uniporme ito.

"Ah. Fallenberg Academy," mahinang bulong ko. Muli akong napahawak sa aking ulo ng medyo sumakit ito at ng tingnan ko ang aking kamay, ay mayroon itong dugo.

Mabilis naman akong gumamit ng teleportation magic at nag-teleport papunta sa hospital ng paaralan. Nagulat ang mga nandoon ng dumating ako at binigyan ko naman sila ng isang natatanong na tingin.

Si Justin at mga kaibigan niya pala ang nandito sa hospital at kasalukuyang ginagamot ang sugat nito sa mukha.

"Hey Doctor, treat my wound first," tawag ko sa doktor na gumagamot sa sugat ni Justin. Gulat naman itong napatingin sa akin.

"I'm sorry, I'm currently treating Lord Justin's wound. Please for your turn," sagot sa akin ng doktor at muling ibinalik ang atensyon kay Justin na hanggang ngayon ay medyo asul pa rin at natutulog.

"If you don't want me to kill that bastard right here right now, treat my fucking wound first," mahinahong lintaya ko habang nakatingin sa mga kaibigan ni Justin na kasalukuyang hindi makatingin sa akin at namamawis ang buong mukha.

Mabilis namang sinabihan ng mga lalaking ito na unahin muna ako sapagkat mas malaki raw ang aking sugat kumpara kay Justin. Tutol man ang doktor ngunit agad siyang sumunod at ginamot ang aking sugat.

Now that I have Helliana's body, who belong to the Agonia Family, one of the strongest and powerful family of the whole world, should I start acting as the villainess everyone used to called her?