Still With You (Oneirataxia Series #3)

40

Trust the process

JAKE POV

Pagkagising ko halos hindi ko maigalaw ang katawan ko at mukhang nasa langit na ata ako pero may naririnig akong babaeng kumakanta. Unti-unti akong tumingala at ng makita ko siya, ginalaw ko ang kamay ko kahit masakit at parang hindi ko kaya.

"Love! Wait lang tatawag lang ako ng Doctor" kaagad siyang tumakbo pero hindi naman nagtagal andito narin siya.

Love?

"Your in the coma for 3 years and 5 months, it's a miracle that you're awake dahil sobrang lala ng pagkadamage ng ulo mo, walang desisyon ang ibang Doctor dahil hindi kami sigurado kung magiging ka"

3 years? What the hell.

Umalis narin ang Doctor after niyang makipagusap sa babaeng. Nakalipas ang Ilang araw na akong gising at may dumalaw narin bit fuck I don't remember all my visitor.

"Kung makalabas ka dito pupunta tayo sa favorite mong spot sa Batanes"

Kanina pa siya salita ng salita at nakikinig lang ako sakanya, hindi naman pwedeng magsalita dahil siguro may amnesia ako dahil sa act ng babaeng ito ay parang may iba pa.

"Saan sa Batanes?" Kinakabahan na akong magtanong pero curious lang talaga ako para malaman ko kung sino ba siya dahil ang sabi niya nung nagising ako singsing at kwintas.

"Ha? Sa Rakuh a payaman, diba 'yun gusto mo, kaya nga tayo laging tumatambay sa Field ng village namin kasi gusto mong makakita ng dagat plus 'yung grass is maganda dun" mahabang paliwanag niya.

Okay.

"Ahh Oo naalala ko" kunwaring alam ko. "Nakalimutan ko kasi—"

"Hayaan mo na, baka nakalimutan mo kasi Ilang taon kang tulog pero don't worry kasi ask me anything sasagutin ko" pagpuputol niya sakin at ngumiti pa.

Gusto ko siyang paalisin sa harap ko pero mukhang masaya siyang kausap ako kay pinagbigyan ko nalang na makipagusap sakin.

"Kaylan anniversary natin?" Naalala ko dahil ng tinanong ko mga lalaking bumisita skin dati hindi daw nila alam basta girlfriend ko siya.

Nakita kong nawala ang ngiti niya at mukhang nagulat siya sa pagtatanong ko.

"Pati 'yun nakalimutan mo na" nawala ang ngiti sa labi niya at para siyang batang gustong umiyak.

Hindi ko na alam kung anong sasabihin ko kaya hinawakan ko ang pulsuhan niya at nilapit ko siya sa akin.

"Of course not Love I was just kidding" bulong ko sakanya. Naramdaman kong yumakap siya pabalik kaya napapikit nalang ako at pilit na inaalala ang past ko sakanya.

For the first I felt like my body are gone, I can't stretch my arm or my feet.

For fucking sake.

"Problema ng mahal ko?" Pambabasag niya ng katahimikan.

Thank God she always in my side, all of this i can't do if she doesn't here.

"I hate myself" bulong ko at mas lalo siyang lumapit, hinawakan niya ang mukha ko at doon ko nakita ang mukha niya ng malapitan.

Pinkish lips, black eye, small face. Maganda siya at lagi siyang pinapagaan ang isip at katawan ko kung may sumasakit sakin.

Sino ka ba talaga? At bakit lagi niya akong trinatrato ng ganito?

"Love, never mong sinasabi 'yan—"

"Bakit ba kasing hirap akong makalakad" pagpuputol ko sakanya at tumingin ako sa tapat ng bintana. "Gusto ko ng lumabas dito at ayokong alagaan mo ako sa ganitong kalagayan!"