Dreams (Twilight Fanfic)

29. The beginning

Maggie's POV.

Het is de laatste avond voor het gevecht. Ik zit op een boomstam terwijl Benjamin wat houdt sprokkelt voor een kampvuur. Benjamin gooit de laatste paar stukken hout op de berg. "Samen?" vraagt hij. Ik knik. Ik steek mijn hand op en uit iedere vinger komt een vlam. Benjamin doet hetzelfde en we steken de kampvuur aan. "Dat bedoel ik met een kampvuur," zegt Jake. Seth gaat naast me op een boomstam zitten en hij legt zijn hand om mijn middel. Hij legt zijn hoofd op de mijn en Jake en Benjamin komen er ook gezellig bij. "Het kampvuur voor de strijd. Het vertellen van oorlogsverhalen. Of je blijft daar gewoon staan als een standbeeld," zegt Jake sarcastisch. Ik grinnik. Garrett gaat op vampiersnelheid op een boomstam zitten. "Noem iedere Amerikaanse oorlog en ik ben daar geweest," zegt hij. "De kleine grote," zegt Jake. "Ik had Custer bijna te pakken. Maar de Indianen waren me voor." Kate gaat op vampiersnelheid op Garrett's schoot zitten. "Probeer Sultan Alexis uit Constantinopel," zegt ze. "Hij heeft dat niet in zijn eentje gedaan." Garrett legt zijn arm om Kate's middel. Liam, Maggie en Siobhan komen ook op vampiersnelheid op de boomstam tegenover me zitten. "Als je het over oorlog hebt, dan heb je het over een strijd van elf jaar," zegt Liam. "En niemand is zo opstandig als de Ieren." "Jullie hebben de elfjarige oorlog verloren," zegt Garrett. "Klopt, maar het was wel een opstand," zegt Liam. Garrett grinnikt en wijst met een 'dat klopt' blik. Dan gaat iedereen zitten of om het kampvuur heen staan. Behalve Bella die blijft bij Nessie in de tent. "Toen wij heersten, kwam alles naar ons toe," zegt Vladimir. "Prooien, Diplomaten, gunstverleners, dat was onze kracht. Maar we hebben nooit witte hoofddeksels opgedaan en onszelf heiligen genoemd." "We waren altijd eerlijk over wie we waren," zegt Stefan. "We hebben een lange tijd stilgezeten. Het viel ons niet op dat we hard werden," zegt Vladimir. "Misschien heeft de Volturi ons wel een gunst verleend toen ze onze kastelen platbrandden," zegt Stefan. "We wachten al 1500 jaar om wraak te nemen," zegt Vladimir. "Je moet gaan slapen," fluistert Seth. Ik knik en ik loop naar mijn tent. Ik ga in mijn dekens liggen en Seth slaat zijn armen om me heen. Het is lekker warm. Dit herinnert me aan die keer dat we - toen Victoria's leger kwam - ook gingen kamperen. Toen bevroor ik bijna alleen Seth warmde me daarna op. Edward was er niet al te blij mee. Hij ziet me als zijn kleine zusje. Ik val lekker snel inslaap.

Ik sta op het slagveld en iedereen om me heen is dood. Ik zak op mijn knieën en ik doe mijn handen voor mijn gezicht. De tranen stromen over mijn wangen. Er branden nog kleine vuurtjes maar verder is er niks levends hier. Ik sta op en ik kniel neer bij Seth. Hij is dood!

Ik schiet overeind. Ik loop de tent uit en ik loop naar de rest toe. "Nachtmerrie, kleintje?" vraagt Benjamin. "Hoe weet jij dat?" vraag ik. "Je was nogal onrustig," zegt hij. "Dat is ze iedere nacht dus dat bewijst niks," zegt Emmett. "Niet grappig!" zeg ik boos. "Als dit niet uitdraait op een gevecht ga ik toch even kijken naar jou nachtmerrie probleempje," zegt Carlisle. "Het is geen probleempje," zeg ik. "Nee, het is een enorm probleem," zegt Edward. Ik wil een tak naar hem gooien maar Seth pakt mijn handen vast. "Meestal als jij iets gooit breken er neuzen. Dus doe maar niet," zegt hij.

We gaan allemaal klaarstaan. Ik doe mijn schild om heel onze groep heen en ik voel Bella's schild ook over onze groep heen. Hun aankomst is vol vertoon, bijna mooi. Maar het idee dat zij van plan zijn om mijn familie te vermoorden maakt het wat minder mooi. Ze glijden zo gemakkelijk over de grond. "Daar komen de roodrokken, daar komen de roodrokken," mompelt Garrett tegen zichzelf. Hij gaat tegen Kate aanstaan. "Ze zijn er echt," fluistert Vladimir tegen Stefan. "De vrouwen," sist Stefan terug. "De voltallige wacht. Allemaal. Het is maar goed dat we nooit geprobeerd hebben Volterra aan te vallen." Het zijn echt veel vampiers en daar achter komen de getuigen. Ze vechten niet mee maar kijken gewoon. We zijn waarschijnlijk gedoemd. Irina staat middenin de groep 'roodrokken' zoals Garrett ze noemt. "Alistair had gelijk," mompelt Carlisle. "Had Alistair gelijk?" vraagt Tanya. "Ze - Caius en Aro - zijn gekomen om te doden en te rekruteren," fluistert Edward. "Ze zijn overal op voorbereid en hebben een hele reeks strategieën uitgedacht. Als Irina's beschuldigingen vals zou blijken, hadden ze hoe dan ook een andere reden gezocht om ons te straffen. Maar nu ze Renesmee zien, hebben ze het volste vertrouwen in hun oorspronkelijke plan. We kunnen alsnog proberen om ons tegen hun andere, vergezochte aanklachten te verdedigen, maar dan moeten ze eerst bereid zijn om de waarheid over Renesmee aan te horen." "En dat zijn ze geenszins van plan." Opeens staat de hele stoet stil. Seth staat naast me en de roedel van Sam is er ook. Ik snap niet waarom hij hiermee heeft ingestemd. "Edward?" vraagt Carlisle ongerust. "Ze weten niet precies hoe het nu verder moet. Ze bekijken de mogelijkheden, ze kiezen de mensen op wie ze zich zullen richten. Op mij natuurlijk, op jou en op Eleazar en Tanya. Marcus leest hoe sterk onze onderlinge banden zijn en zoekt de zwakke plekken. Het irriteert hen dat de Roemenen er zijn. Ze maken zich zorgen over de gezichten die ze niet kennen, met name over Zafrina en Senna, en over de wolven natuurlijk. Ze zijn nog nooit eerder in de minderheid geweest. Daarom zijn ze blijven staan." "In de minderheid?" fluistert Tanya. "Hun getuigen tellen niet mee," zegt Edward zacht. "Die doen er niet toe, ook niet voor de wacht. Aro vindt het gewoon leuk om publiek te hebben." "Moet ik iets zeggen?" vraagt Carlisle. Edward knikt. "Dit is de enige kans die je zult krijgen."