Dreams (Twilight Fanfic)

3. Threatened

Maggie's POV.

Ze lopen dreigend op me af. Één iemand loopt naar me toe en pakt mijn arm stevig vast. Ik trap hem weg. "Dat was niet zo slim, blondje," zegt één van de jongens. Een andere jongen grijpt me bij mijn keel vast. Hij legt zijn hand op mijn kont en trekt me naar hem toe. Hij staat op het punt me een klap te geven. Er komt opeens een auto aangereden. Laat me vallen en rent weg naar de andere jongens. Het is mijn auto! Seth springt uit de auto en gaat beschermend voor me staan. Hij gromt naar de jongens. Ze schrikken er zo van dat ze weg rennen. Hij draait zich weer naar mij om en knielt bij me neer. "Gaat het?" Ik knik. "We moeten je naar Carlisle brengen," zegt hij. "Nee, laat hun onze dag niet verpesten. Alsjeblieft?" vraag ik met een pruillipje. "Best. Maar morgen gaan we meteen naar huis." Ik knik. Hij tilt me op en zet me in de auto. "We pakken wel de EHBO-doos in de hotelkamer." Ik ben echt moe. Seth stopt voor het hotel en doet mijn deur open. Ik stap uit en Seth ondersteund me tijdens het lopen. 

Hij doet de kamerdeur van onze hotelkamer open. Het is echt prachtig. En zo romantisch! Er liggen overal prachtige rozenblaadjes. Het bed is wit met rode dekens. Het is een prachtig hemelbed. Dit is één van de plekken waar je van droomt. We lopen naar het bed en ik ga zitten. Hij kijkt de wonden een beetje na en ontsmet ze. Ik heb al best wel wat wonden gekregen met al die vallen. "Kun je een beetje lopen?" Ik knik. "Ik ga me even opfrissen in de badkamer." Ik loop naar de badkamer toe en ik neem één van mijn koffers mee. Ik pak alle spullen die ik nodig heb eruit. Ik leg handdoeken en kleren klaar. Ik ga onder de douch staan. Ik heb hem lekker warm staan. Als ik klaar ben trek ik mijn nachtjapon aan die Alice voor me heeft ingepakt. Hij is fuchsia roze met zwarte kant. 

Ik pak mijn borstel en ik begin mijn haar te borstelen voor de spiegel. Ik doe mijn ogen dicht en ik neurie een liedje. Seth legt zijn armen om mijn middel en ik doe mijn ogen open. Ik leg mijn borstel weg en Seth haalt mijn haar weg uit mijn nek. Hij geeft me zachte kusjes in mijn nek. Ik draai me naar hem om en zijn ogen staan vol lust. Ik zoen hem en hij gaat erin mee. We lopen zoenend naar het bed. Hij trekt me bovenop hem. Zijn hand gaat onder mijn nachtjapon. Hij draait bovenop me en ik voel opeens een steek van pijn in mijn zij. Ik hap naar adem en Seth heeft door dat ik pijn heb. Hij laat zich naast me vallen. "Het spijt me. Ik wil je geen pijn doen." "Dat doe je ook niet." "Jawel. Dat deed ik net! Ga maar gewoon slapen. Dan kunnen we morgen naar Carlisle." Ik kijk hem aan. "Ik meen het. Ik wil je gewoon geen pijn doen. Je moet gaan slapen." "Je doet me geen pijn. Maar ik ga wel slapen. Als er geen andere optie is." "Die is er niet." "Best." Ik geef me over en ik ga tegen hem aanliggen. Hij legt zijn ene hand op mijn been en zijn andere om mijn middel. Hij doet het licht uit en ik val lekker inslaap.

Ik zie de jongens weer voor me maar deze keer is Seth er niet om me te redden. Integendeel hij loopt gewoon weg alsof hij het goed vindt. Waarom doet hij me dit aan? Ik voel een gat in mijn borst geslagen. Er stromen tranen over mijn wangen. De andere Quileutes keren me ook de rug toe en de Cullens ook. De jongens lopen dreigend op me af. Ik sta in een doodlopend steegje met een enorme muur. Ik sta precies in het hoekje tegen de muur gedrukt. Één jongen loopt naar me toe en begint me opeens aan te raken. Ik trap hem maar hij voelt het niet. Ik schreeuw het uit maar niemand hoort me. Niemand helpt me ze laten me gewoon aan mijn lot over. Wat heb je aan die egoïstische mensen?

"Maggie! Maggie! Maggie!" Ik schiet overeind en ik voel meteen een steek in mijn zij waardoor ik terug op mijn kussen val. Seth kijkt me verschrikt aan. "Wat is er?" vraag ik. "Je schreeuwde heel hard en je huilde in je slaap." "Het spijt me. Heb ik je wakker gemaakt?" "Het maakt niet uit of je me wakker hebt gemaakt. De laatste keer dat je schreeuwde en huilde in je slaap kwam je in een depressie. Gaat het wel goed?" "Tuurlijk gaat het goed. Als er iets mis is zou ik het heus wel zeggen." "Nee echt niet. Je wilt niet dat we ons zorgen maken en je houdt het net zolang geheim tot het helemaal verkeerd gaat en je op het punt staat om dood te gaan." "Oké dat deed ik. Maar ik had beloofd aan jullie dat ik het aan iemand zou vertellen als het mis ging." "Dat klopt maar je bent af en toe te koppig." "Hoe laat is het?" "Vier uur s' ochtends en je praat er omheen." "Dan kunnen we nog even slapen en ik weet het waarom denk je anders dat ik wil weten hoe laat het is." Hij grinnikt. "Waar droomde je over?" "Je liet me in de steek. Ik had hulp nodig en er was helemaal niemand om me te helpen. Iedereen keerde me de rug toe. Ik was helemaal alleen." Ik laat het stukje weg over de jongens. Hij wordt waarschijnlijk overbezorgd of hij doet die jongens iets aan. Er stroomt een traan over mijn wang. Hij veegt hem weg. "Ik zal je nooit in de steek laten. Ga maar slapen. Ik bescherm je." "Dat weet ik." Ik ga weer lekker tegen hem aanliggen en ik val weer inslaap.