Merhaba :) uzun zaman sonra aranızdayım. Biraz tatil yaptım o yüzden de yazamadım. Kusuruma bakmayın. Daha çok bekletmeden sizi yeni bölüme doğru alalım :) İyi okumalarrr.
🥊
Bizimkiler fazla oturamayıp tekrar ayağı kalktı ve dans etmeye başladılar. Şu anda bilmediğim şarkı çalıyordu ama çok hareketliydi. Birkaç kişi ritme ayak uyduruyordu geri kalanları ise kafasına göre hareket ediyordu.
"Oturmaya mı geldik?" diye söze girdi Levent.
"İstersen sen oynayabilirsin. Göbek bağımız beraber kesilmedi ya."
Bu sözümün ardından sadece benim duyacağım şekilde gülmüştü. Biraz onu izledim. Gülüşü güzeldi ama her gülüşünün ardında acı vardı. Bu çok belli oluyordu ya da ben onu iyi anlıyordum.
"Ne zamana kadar kenarda durup insanları izlemeyi planlıyorsun?"
"Bilmem belki sonsuza kadar."
"Hayatın elinden kayıp gidiyor ama farkında mısın?"
Hayatım mı? İçimde bir yanım hayatımın olduğunu düşünmüyor. Hayat kendi istediklerimizin şekillendirilmesi değil mi?
"Levent doğru söylüyor Ayza. Ne zamana kadar kenardan izleyeceğiz?"
Bekledim... Her şeye karışan tarafımın buna da muhalefet olmasını bekledim.
"Bana bakma. Bu sefer ben de onunla aynı düşünüyorum." Diye el kaldırdı teslim oluyorum dermişçesine.
Evet ya. Bu hayat benim hayatım ve artık yaşamam gerekiyor değil mi?
İçimdeki bütün benliklerim kafa salladı sorumun karşısında. Birden ayağı kalktım ve bu ani hareketim Levent'i şaşırtmıştı.
"Ne oldu? İyi misin?" diye söze girişti telaşla.
"Evet iyiyim. Oynamak istemedin mi? Hadi oynayalım."
Hızlı adımlarla bizimkilerin yanına doğru ilerledim. Beni görmeleri ile şaşırmaları bir oldu. Bu anı gözlerimle resmettim ve beynimin kolidorlarına astım.
Ağça şaşkınlığını bir kenara atıp ıslık çalmaya başladı. Tabii bunu anlamayanların bazıları bize döndü bazıları da ona eşlik etti. Yüzümde kocaman bir gülümseme oluştu. Sinir ediyor ama seviyorum bu kızı.
"Vay be sen buralara gelir miydin?"
"Demek ki gelebiliyormuşum Özcüğüm."
"Tabii seni getiren olunca." Diyerek ben ve Levent arasında gözlerini gezdirdi Ağça. Evet gerçekten sinir ediyor.
Ortam gittikçe kalabalıklaşmıştı. Rahatsız olacağımı bildiği için Öz bana destek olmak istercesine belime dokundu. Ona baktığımda iyi misin? dercesine bakan gözleri ile karşılaştım. Ona kafa sallamakla yetindim.
Neden ben rahatsız oluyordum ki? Olacaksa onlar olsun. Hem rahatsız olacak bir durum da yok diyerek kendimi sakinleştirmeye çalışıyordum. Ama sakinleşmeme gerek yoktu çünkü bütün benliklerim şu an kendilerini ortamın ritmine kaptırmış dans ediyorlardı. Hoşnutsuz tarafım bile. Onlar iyiyse ben de iyiydim.
Ben de onlar gibi ritme kaptırmıştım kendimi. Deli gibi dans ediyorduk. Arada bakışlarım lavabonun önünde karşılaştığım adama kayıyordu. O da bana bakıyordu. Bunu hiç umursamayarak dans etmeye ve şarkıya eşlik etmeye devam ediyordum. Şu an çalan şarkı Duman'dan Her şeyi yak'tı.
Birbirlerine sarılmış şarkıyı birbirlerinin gözlerinin içine bakarak söyleyen çiftler vardı. Bu yüzümde tebessüme neden olmuştu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
RAUND
Teen FictionDışarıdan bakıldığı zaman bu bir dövüş ya da serseri işi gibi gelebilir, öyle değildi. Bu, beni ben yapan benliğimin parçasıydı. Sonraki raundu beklemek, beni ve şeytanlarımı beslediği gibi seyirciyi de besliyordu ve ben ringi yıkmak için geliyordum...
