Diğer iki kitaba sayfamdan ulaşabilirsiniz. Genel hatlarıyla bilgi verecek olursam bu bir Aşk üçgeni serisi ve İNCİ bu aşkı yaşayan karakterlerden birisi...
Konular aynı zaman çizgisinde ilerlediği için üçünü birlikte okuyabilirsiniz.
Fazla uzatmaya gerek yok:) Keyifli okumalar diliyorum
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Burasını oldum olası sevemedim. Zaten çok soğuktu, çokta karanlık...
Sahi mezarına en son ne zaman gelmiştim? Sanırım Eylül doğduğunda, buda ikinci kez gelişim. Şimdi, şimdi ölümünle yüzleşme zamanı, ne garip yıllarca senin adınla ölümü yan yana dahi getiremedim. Şimdi ise matlaşmış mezar taşına dokunuyorum, elim toprağının üzerinde dolaşıyor. Hemen başucundan göğe uzanan manolya ağacına bakıyorum. En çok manolyayı severdin, bana bıraktığın tek vasiyetinde buydu. "Senden önce ölürsem mezarımın başına manolya ağacı dik İnci. Yalnızlığımda seni beklerken kokunu içime çekerim." Demiştin. Sanki içten içe bir gün bunun yaşanacağını bilir gibi.
Cenazenden bu yana ne kadar büyümüş, dallarından üzerine gölgeler düşüyor. Şimdi mutlu musun? Ben geldim, senin İncin...
Yıllarca, gittiğim her yere kalbimde taşıdım seni. En kötü günlerimde bile hayaline sarılarak teselli buldum. Tüm soruların cevabını sende buldum, seninle olgunlaştım seninle büyüdüm, seninle çiçekler açtım...
Şimdi bunu söylemesi çok zor...
Ben evleniyorum sevgilim. Kendim için değil, Eylül için...
Merak etme, soyadın ömrümün sonuna kadar adımın yanında olacak, parmağımdaki yüzüğünde öyle. Kalbim, kalbimse en başından beri sana ait, öylede kalacak. Özür dilerim sevgilim, bunca yıl seni yalnız bıraktım. Artık hasretlik bitti.
İlk karşılaştığımız günü hatırlıyor musun? Ben yağmurdan sırılsıklam olmuştum, utançtan doğru düzgün yüzüne bile bakamamıştım hani? Bu aşk mıydı? yoksa sadece ikimiz arasındaki tutku muydu şu an bile bunun cevabını kendime dahi veremiyorum.
İçten içe biliyordum, evet sihirli sözcükler dudaklarımdan hiç dökülmedi ama oldu işte. Hayat bizi elinde sonunda yaşanan onca olumsuzluğa rağmen bir araya getirmeyi başardı. Sende biliyordun, bütün o boş vermişliğin bundandı.
Evlendiğimiz gün demiştin ya, "Kendini mecbur hissetme İnci. Ben bu anın hayalini kendime yasaklayana kadar defalarca kez kurdum, sonra fark ettim ki yasaklar fayda etmiyor. Seni kalbimden söküp atmaya çalıştım, sanki bu mümkünmüşçesine! Yine olmadı, senin yokluğunda seninle yaşadım ben; aldığım her nefeste, soluduğum her tende sen vardın. Kendini kapatma, bize şans ver, bırak yaşayalım. Yaşa..."
