Only Exception (UNDER REVISION)

11

"What can you say?" nandito kami ngayon sa labas ng bahay dahil pumasok na sina Kuya. Nakasandal siya sa kotse niya at ganun rin ako.

"Ayos lang naman" bored na sabi ko. Nakatingin ako sa malayo at ayaw na siyang tingnan pa at baka ano na namang kahayupan ang gawin niya.

"Boring ba?" marahan ang pagkakatanong nito sa akin kaya napabuntong hininga ako. Sa totoo lang disappointed ako dahil walang suntukan na nangyari kahit alam kong wala naman talaga dahil mature naman talaga sila.

"Hindi naman" nginitian ko ito tsaka mahinang sinuntok sa balikat niya "Nice game" napangiti naman siya sa narinig mula sakin. Napailing na lang ako at iniwas ang tingin sa kaniya.

"Talaga?" Napatingin ulit ako sa kaniya at nakita itong nakangiti sa akin. Kita ko ang pagod nito sa mga mata kahit sobrang lawak ng ngiti. Ikaw ba naman halos naglaro na ng buong game? Hindi ka ba mapapagod?

"Oo!" sabi ko na lang sa kaniya para hindi na niya ako kulitin. "Kaya kung ako sayo, uuwi na ako" nakita ko pa siyang napanguso sa narinig. What? Ano na naman ang

"Bakit ba nagmamadali kang palayasin ako?" napahawak ito sa dibdib niya "Ouch" napailing na lang ako sa pagiging OA niya. Ganito ba talaga siya?

"Pagod ka na"  I looked at him with a convincing look "Magpahinga ka muna, bukas na lang ulit dahil magpapaturo ako sa math?" kailangan niya na talaga magpahinga at hindi siya titigil sa pangungulit kung ganyan siya.

"Tomorrow, 9 in the morning" mabilis na sabi nito habang malawak ang ngiti sa labi niya. Kitang-kita ko ang kumpleto at pantay-pantay na mga ngipin na habang kitang-kita ko rin ang matamis na dala ng ngiti nito.

I was lose in thiught because of his smile when I was awaken by his face getting closer into my face. Nanlaki ang mga mata ako at ngumiti lang naman ito sa akin.

Napapikit na lang ako habang pinapakiramdaman ang malakas na kabog ng dibdib ko dahil sa sobrang lapit niya dahil sa sobrang lapit nito.

Bakit ba sa mga ganitong sitwasyon hirap na hirap akong suntukin siya? Bakit nanghihina ako sa tuwing ganito na ang sitwasyon? Ano ba't parang hindi ako makapag-isip pag ganyan na siya ka lapit?

Parang mas lalong sasabog na lang ang dibdib ko nang maramdaman kong hinalikan niya ako. Sa noo! Forehead kiss?! Dapat sinuntok ko na siya. Crush mo siya, pero hindi mo siya jojowain! Bakit niya ba kasi to ginagawa?! Bakit ganito siya?!

Naramdaman ko na lang na nakalayo na siya sa akin. Minulat ko ang mga mata ko at nakatingin lang siya sa akin tsaka ngumiti. Bakit ba siya ganito!?

"Goodnight" ginulo pa nito ang buhok ko bago pumasok sa kotse niya at binaba ang bintana nito tsaka kumaway sakin.

Nakatulala lang akong nakatingin sa kaniya at di ko namalayan na nakalayo na pala siya. Nakatingin lang ako sa sasakyan niyang papaliit ng paliit. Napahawak ako sa dibdib ko at ramdam na ramdam ko pa rin ang malakas na kabog ng puso ko.

Wala sa sariling napaharap ako sa bahay para pumasok na sana pero natigilan na lang ako nang makita ko si Kuya. He looks dead serious. Hindi siya nakatingin sakin, nakatingin siya sa sasakyan ni Eli.

"He's not giving up?" I heard him muttered. Tatanungin ko na sana siya pero tinalikuran na nito ako at naunang maglakad papasok ng bahay.

I throw myself at the bed after cleaning myself. I even washed his jersey with my own barehands and hang it. Dahil wala na akong ginagawa, naalala ko ulit ang mga salitang binitawan kaina ni Kuua.

What does he mean by that? Is he referring to Eli. Una pa lang iba na talaga pakiramdam ko kapag magkausap sila. Parang may iba.

Because of the deep thoughts I haven't even realized that I've already fallen asleep. I woke up when I felt someone's shaking me. Unti-unti kong minulat ang mata ko at nakita si Marianne.