Only Exception (UNDER REVISION)

7

Hindi pa na proseso ng utak ko ang chat niya nang may kumatok sa pinto ng kwarto kaya nabitawan ko ang phone at sapol pannga sa mukha.

"Ouch" napahawak ako sa ilong ko kung saan sumapol ang phone. Napaupo na lang ako sa kama habang hawak-hawak pa rin ang ilong ko. Napatingin naman ako sa pinto at nakita ko si Marianne.

Lumapit sa akin si Marianne. Tiningnan ko lang naman siya ng masama "Kumatok lang ako, akala mo naman ano nang ginawa ko" umupo siya sa tabi ko. Kumatok ka nga kinabahan naman ako bigla!

"Bakit kasi bigla-bigla ka na lang kumatok" sumeryoso naman ang kaniyang mukha habang nakatingin sa akin. Saquian is tend to be serious when were alone.

Yeah, Saquian is the most complicated family on Earth I suppose. Well I'm a Saquian too, so obviously, I'm complicated as well.

"Eh anong gusto mo? Bigla-bigla na lang ako pumasok nang hindi kumakatok?" Umiling naman ako. Napabuntong hininga siya habang nakatingin sa akin.

"See? Ang hirap mong intindihin" nakakagulat naman kasi. Kasalanan to ng Eli na yun e. Sino ba siya para guluhin ako ng ganito?

"Maghahapunan na ba?" Tango lang ang sagot nito sa akin. "Edi sana pinatawag niyo na lang ako sa kasambahay, diba? Minsan nga gamitin niyo rin ang utak niyo para hindi na kayo mapagod" napailing na lang siya sa narinig mula sa akin.

"Alam mo? Ang dami mo pang sinasabi, kain na nga tayo" feels like nauubusan na siya ng pasensya sakin. Gusto mo irefill natin?

Tumayo naman siya at aalis na sana nang binaling niya ang tingin sakin. Bumalik ako sa pagkakahiga tsaka inangat ang kamay sa harapan na parang sinasabi na tulungan niya akong tumayo.

"Hindi ka talaga nagbabago" pero hinawakan na niya ang kamay ko sabay hila sa akin patayo. Ako na to eh. Nang makatayo na ako ay pinagpagan ko ang aking pajama at lumabas na kami ng kwarto ko.

Nang makababa na kami ay kami na lang rin naman pala ang hinihintay kaya mabilis kaming umupo tsaka nagdasal rin naman kaagad.

"Kamusta naman ang pag-aaral niyo, mga hija?" Tanong sa amin ni tita Mel na kakauwi lang galing sa hometown niya.

Well she's kind and pretty. The one and only wife of my beloved uncle, Tito Roy. I love her because she's humble, sweet and smart. Okay rin ang trato niya sakin—just civil.

"Okay lang naman po, Tita" ako na lang anh sumagot para sa amin ni Em.

Napatingin ako kay Nanay at kita ko lang na seryoso lang ang tingin mukha nito. Baka iniisip na nito kung may singko ako e tapos ay bubungangaan na naman niya ako. As always, Nay.

"Enjoy your college, mga hija. Like they all said last stage na yan ng pag-aaral after that you'll learn how to work for yourselves" I just smiled at Aunt May when she spoke. She's the wife of my Uncle Jem. She's the type of a woman who's not a soft speaker, so, you'd think she's angry whenever you're talking with her.

I wish I could enjoy my college life like what she said but no. I'm the Student Council President our of university, (third year pa lang ako niyan ah) kilala rin bilang favorite granddaughter of Josefa Saquian—whose always the best in everything she does. So I was expected to be like her. Smart, talented and wise. I can't blame them with that because she's the one who took care of me growing up.

"May, Jessi needs to excel on her studies because how can she be successful in the future if she's irresponsible with it and also my granddaughter is enjoying her studies, right hija?" Natigil ang lahat ng magsalita si Nanay. Tumango ako habang nakangiti. Hindi ko dapat salungatin ang mga salita ni Nanay kung hindi ay mawawalan ako ng bahay.