Stranded | Taekook

Benim Güzel Çocuğum

Hiii. Uzun bir bölümdür bu yüzden kendinizi hazırlayın ve dikkat edin ki gelecek sahneler için yanmayın :)

Yazım yanlışı varsa affola iyi okumalaaar ♡

-

Üzerimdeki koca ağırlıkla yüz buruşturarak gözlerimi açtım. Çabaklanan gözlerimi ovalarken kocaman esnedim. Ellerimi üzerimde yüz üstü yatan Taehyung'un omzuna koyarak yan tarafa var gücüyle ittim. Çok ağırdı.

"Taehyung kalk."

Kolunu dürterek dediğimde yavaşça gözlerini açtı ve gülümsedi. Bugün pazardı ve anlaşmamızın son günüydü. Fakat sorun şu ki ben çoktan onunla kalmayı kabul etmiştim. Ani ama hâlâ pişmanlık duymadığım bir karardı.

"Güzel uyudun mu?" diye sorduğunda yan dönerek ellerimi başımın altına koyup onaylarcasına mırıldandım. Yüzüm ona dönüktü.

"Hmhm."

"Benimle bir hafta nasıldı peki?" sesi çok keyifli çıkıyordu. Mutluydu ve kabul edeyim ben de mutluydum. Garip bir ilişkimiz vardı. Bir hafta boyunca çoğu şeyi umursamadan beraber eğlenmiş, ona yemek yapmayı öğretmiş, oyunlar da oynamıştık.

Hatta çok fazla da öpüşmüştük.

Çoğunu Taehyung başlatmıştı. Ben ise gece o uyuduğunda öpüyordum ama kendisi anında gözlerini açıp ağzımı resmen yiyordu!

Hayaletlerle de gün geçtikçe anlaşmaya başlamıştık. Hâlâ onlara hayalet diyordum çünkü öyleler. Ve en çok güldüğüm şeyse Hoseok ve Yoongi hayaletiydi. Hoseok bir hafta boyunca ondan köşe bucak kaçıyordu. Yoongi hayaleti de onu gördüğü an gözlerini başka yere çevirip bir taştan farksızcasına duruyordu.

İkisi de aptaldı. Birbirlerini görmedikleri zaman sabırsızca etrafa bakıyor çocuk gibi bekliyorlardı ama aynı ortamda olunca da birbirlerinden kaçıyorlardı.

"Yalan yok hayatımda hiç bu kadar güzel hissetmemiştim. Hâlâ içimde senin için bir endişe var ama seninleyken çoğu şeyi unutuyorum." kaşları çatılırken yatakta yanıma yaklaştı.

"Neden endişe ediyorsun benim için?"

"Kaç gündür hiçbir şey yaşanmıyor ama o kadın..Taehyung içimde kötü bir his var rahat vermeyecek bize. En çokta sana." sıkıntıyla iç çekti. Unutmuş olmalıydı. Elini yanağıma çıkardı. Yavaş yavaş okşarken birkaç saniye sustu.

"Boşver diyemem ama bu kadar kafa yorma Jungkook. Hepimiz buradayız. Benimleyken rahatla. Bana hiçbir şey yapamaz. Bunca yıldır yaşadığım öfke beni güçlendirdi. Zaman ne kadar geçerse o kadar çok güçlendim."

Eli yanağımdan çekilip dağınık saçlarıma çıktı. Saçlarımı düzeltirken içimde bir rahatlama oluştu. Korkuyordum evet ama Taehyung korkumu alıyordu. Gülüşü bile yetiyordu. Tanrım hislerime anlam veremiyorum.

Yutkunarak başımı salladım. Bu konuları açmak ikimiz içinde iyi değildi bu yüzden başka bir konuyu açtım.

"Takipçilerim bana sürekli neden Kim Malikanesi videosunu paylaşmadığımı ve neden video atmadığımı soruyor."

"Şu istikram neden yerden mi?" dediğinde boş bulunarak güldüm. Gözlerini kırpıştırarak neden güldüğümü anlamaya çalıştı.

"Adı instagram."

Burun kıvırdı. "Ne fark eder."

Kısaca güldüm. "Yolda sorun olduğunu falan söyledim ve meşgul olduğumu ama yine gitmemi istiyorlar. Taehyung herkes seni konuşuyor. Tanımıyorlar seni ama herkes bir gizem olduğunu biliyor."