Only Exception (UNDER REVISION)

4

"Fine" nakangiti kong sabi kaniya. Yung maliit na ngiti lang. Hindi ko naman makita sa mukha niya kung naisisyahan ba siya o ano eh.

What if sina kuya ang kalaban niya? Oh exciting. Pero kung si Kuya nga? Bakit may pa sabi sabi pa siya ng, 'you won't watch a  basketball game unless it's your Kuya's game' kung si kuya naman pala ang kalaban niya?

"You'll enjoy watching the game, just like how you used to" narinig ko pang bulong niya pero hindi ko na narinig nang mabuti kasi masyadong mahina. Magtatanong na sana ako nang makita ko siyang may inabot sa akin.

"Here" kinuha niya kaagad ang kamay ko at nilagay ang limang ticket dun. Saan to nanggaling? Is he like a magician ba? Wah! I'm impressed.

"Bumili na rin ako ng extra ticket para may kasama kang manood sa araw ng game" pansin ko ang mga ngiti nito na sobrang lawak. Ba't parang ang saya saya niya naman ata.

Akala ko ay wala na siyang kailangan nang sinenyasan niya akong sandali lang at nakita ko itong may kinuha sa kotse niya. Nakita ko namang may hawak na itong paper bag palabas.

He then took my other arm and slip the handle of the paper bag on my wrist. How can he just hold or touch me without even flinching, like we're already close to each other for him to touch me like that.

Di ko rin maintindihan ang sarili ko dahil hinahayaan ko lang naman siya. Instead of fear and annoyance, ay warmth lang ng kaniyang kamay ang naramdaman ko.

Saglit akong napatingin sa paper bag bago i-angat ang tingin sa kaniya. Hindi ko maintindihan ang sarili ko. Kahit subukan ko mang itanggi ay hindi ko rin maipagkakaila na hindi ko sinusubukang itago ang tunay kong nararamdaman ngayong kami dalawa lang ngayon ang nandito.

Agad ko rin namang iniwas ang tingin sa kaniya "Ano 'to?" Sinilip ko ang laman ng paper bag at may nakitang isang jersey. Don't tell me ito yung ipapasuot niya sa akin?

"Yan ang susuotin mo sa game" I frowned upon hearing what he said. Sabi ko na nga ba e.

"What makes you think na susuotin ko 'to?" with a tone of sarcasm. Ang cringe niya naman.

"Because I know a lot of things about you more than you do" nakangisi niyang sagot. Wow?

"Really?" note the sarcasm of the amazement in my tone.

"Of course" he smile widely partnered with his proud face "I can tell your kuya about the things they don't know about you too" marami kaya silang hindi alam tungkol sa akin pero ano namang ibig sabihin ng may alam siya tungkol sakin na hindi ko alam?

"What about me?" Kung ano mang hawak niya against me it can be a big information because he will not be this confident if it's not.

"You. . . having a gang" out of all my secrets, why does it have to be that one? Sumeryoso ang mukha ko. Hindi nga siya basta basta. Sinong walanghiya ang traydor sa miyembro ko?!

"That is not true" I make a straight face. My jaw tightened. Ang kaninang damdamin kong payapa ay napuno na naman ng kaba.

"Oh darling I have my own ways to know every little detail of your secret" He said with this smiling face. Napaatras ako nang bigla siyang lumapit sa akin. Imbes na itulak siya ay napapikit ako.

"Even if you will be put in a gymnasium full of identical faces as yours, I will always know who you are" he whispered in my ears. Naramdaman ko naman na parang tumayo ang balahibo ko dahil sa sinabi niya. What the fuck?

Kahit ramdam ko ang panlalamig ko ay inangat ko ang mukha ko para makalapit sa tenga niya. "Shut that fucking lips of you or you'll be dead" I said with a cold voice.

"Oh darling, I wil, I will shut my fucking mouth" para akong nakahinga sa sinabi niya.

Only the six of us should have the knowledge about this. Only the six of us has to be the ones to know that I am the leader. No one should know about that beside the six of us but how did he know about that?

"Don't worry none of your men is a traitor" Agad na sabi niya nang makalayonna ito sa akin. He then smile at me sweetly and tacked my hair behind my ears. Inis ko lang na iniwas ang mukha ko sa kaniya.

"I'm giving you my last warning, keep your mouth shut" Umatras ako palayo sa kaniya. Nakakasuffocate siya. How dare he?

"Sure and in exchange of that you should grant my favors" he acted like zipping his mouth. I underestimated him. He's really something else.

"Basta makatao lang yan" bahagya pang nanlaki ang mga mata niya. I found it cute how his eyes widen.

"Oo naman 'no" nilapit niya ulit ang mukha sa akin na kaagad ko namang nilayo nang tinulak ko gamit ng hintuturo ang noo niya.

"Anong tingin mo sa akin rapist?" masama ko na lang siyang tiningnan. Ano?

"Oh bakit naman yan ang unang pumasok sa isip mo?" Mapanuyang tanong ko sa kaniya.

"Oh haven't anyone taught you that don't answer a question with another question? Huh, Darling?" I just smiled at him with the sweetest smile I could do. Lumapit ako ng konti sa kaniya.

"No one and I listen to no one" he smiled. I tap his cheek before pulling away from him. Ngumiti siya sa akin at siya naman ang gumulo sa buhok ko. I don't know how the thing I despised the most is now the thing I crave because of him.

"Manood ka lang ng game ko and I promise hindi yun boring" sabi niya pa. Umoo na nga ako e. "Akong bahala sayo. I will give you an exciting game, a game that you won't ever forget. Baka nga lumaglag panga mo e" Tiningnan ko siya mula ulo hanggang paa at scrunched my face up.

"And how can you say that? Magsusuntukan ba kayo sa loob ng court?" nakangsing tanong ko sa kaniya. If that's the case hindi ko na'to palalampasin, sino ba naman ako para tumanggi sa gulo?

I started imagining things like what if may away ngang mangyari dun? Edi ang saya-saya siguro tapos magpupustahan pa kami. Pustahan? Sounds excting! Minimum is ten thousand that makes it way more exciting.

"Hey stop imagining things like that" naputol ang pag-iisip ko nang marinig ang boses niya. Parang bigla tuloy akong nabitin kasi papunta na ako nv exciting part.

"You know what? You're so epal!" Kumukulo talaga ang dugo ko dahil sa kaniya eh. Petty things again, Jessi? What the fuck? Huminga ako ng malalim para pakalmahin ang sarili.

"Oh easy" Hinawakan niya ang dalawang balikat ko at pinatayo ng maayos sa puwesto ko. Pinagpagan niya pa ang balikat ko na para bang may dumi run eh wala naman.

"At kailan ka pa naging conyo, ha?" Parang bakla pa ang tono nito. Kainis naman to! Inirapan ko na lang siya.

Walang paalam akong tinalikuran siua at nagsimula nang maglakad paalis. Mabuti na lang at suot ko na rin naman ang backpack ko kung hindi ay mukhang tangang babalik pa ako sa kaniya. Babalik? Kaya pala sumasakit na ang balikat ko eh.

"Dream about me" I heard him shout. Epal talaga. Napa-iling na lang ako at nilagay ang ticket sa paper bag na hawak ko.

Ayokong magsinungaling sa sarili ko and I know myself, all too well. I'm not an indenial person also. Maybe. . . Just maybe I like him.

June 3, 2022
EDITED VERSION
#OnlyExceptionWP