Only Exception (UNDER REVISION)

4

"Uh as far as I can remember someone told me that don't call such endearments to the people you aren't close with cause, obvi, it's annoying" I stated like it was the most factual and obvious thing. Annoying naman kasi, di naman kami close tapos ano-ano ang tinatawag sa akin.

Hindi ako pinangalanan ng Daddy ko nang Maria Jessi para lang tawaging "Bebe" ng kung sino jan. Gusto ko tuloy siyang bigwasan.

Eli cleared his throat and say "Pre, close naman tayo and don't worry magiging close rin naman kami ng cute mong pamangkin" he pinched my cheeks na inalis niya rin naman agad.

Gulat lang akong napatingin sa kaniya habang nakabuka ang bibig. Napahawak ako sa pisngi ko at parang hindi pa rin makapaniwala na nagawa niya akong pisilin.

"So, basically, when a stranger calles you 'Bebe' then you tell them not to call you that but they just replied to you na magiging close rin naman kayo, what would you feel?" seryoso pa rin ang mukha ni Kuya habang nakatingin kay Eli.

I'm confuse as hell. Ano bang nangyayari sa kanila? Bahala sila jan basta ako aalis na ako. Tumingin ako kay Em at sinenyas na mauuna na kami. Tumango lang naman siya sakin.

Nakita ko siyang naunang maglakad paalis kaya dahan-dahan naman akong umatras. Small step back muna tsaka tingin sa kanilang dalawa. Hindi naman nila ako napansin.

"Uh hindi naman to question and answer portion diba?" he laughed at Kuya. Hahakbang na ulit sana ako nang bigla siyang tumingin sa akin. Kung kailan na paalis ako?! Ih, gusto ko nang matulog.

"Can we talk?" malumanay na tanong niya at parang halos nakiki-usap na ito sakin. "Just the two of us?" he added. Napatingin ako kay Kuya at nakita kong magsasalita na sana siya kaya inunahan ko na siya.

"Sure" narinig ko ang malalim na paghinga ni Kuya dahil ako naman na ang nagsalita e. Napatingin ako kay Em at natigilan pala siya sa paglalakad.

Hinawakan naman siya ni Kuya nang madaanan niya ito pero parang hindi pa sana aalis si Em kung hindi lang siya binulungan ni Kuya. Panay pa ang tingin nito sa akin hanggang nakarating sila sa balcony ng bahay.

"I just want to say that hindi naman kita isusumbong sa kuya mo kaya rest assured. But I can't assure you na hindi nila malalaman kasi baka may nakakita rin sa inyo dun kanina" pinaningkitan ko lang siya ng mata.

Well for now I don't care what Kuya or my guardians will say about this, beacuse I'm caught up with the heavy pounding on my chest. "But I have one condition" lahat naman talaga may kapalit ngayon. I already expected that.

"What is it?" taas kilay kong tanong at nakita ko naman siyang napakamot na lang sa kilay niya. Para bang hindi alam kung sasabihin niya ba talaga yun.

"Uh alam ko naman na you won't watch a  basketball game unless it's your Kuya's game but I just wanna invite you sana para manood sa basketball game namin" I looked at him in disbelief. Ano namang gagawin ko dun?

Bakit niya ba ako inaaya? Alam niya naman pala na hindi ako nanonood ng basketball yet he openly invited to watch his game. I don't like watching basketball because it bores me.

"And why would I come? Anong benefit ko jan?" nakataas pa ang isang kilay kong tanong sa kaniya.

Pinalobo niya pa ang pisngi at tumingin sa ng diretso sa akin dahil nahahalata ko na kanina pa ito hindi makatingin sa akin na para bang ang pangit pangit ko.

"Dahil kapag sasabihin ko sa kuya mo na you cut your class and went to the mall and wala namang problema sa grandparents mo but well, we both know about your kuya" oh so yun ang gagamitin niya? I don't care if Kuya will shout or displeased by me.