CHAPTER 28

55 18 0
                                    

JAMEA's POV

I ALMOST bump into a hard wall as I walk away to him.

Ramdam ko ang panginginig ng katawan ko sa magkahalong kaba at.... saya.

After so many years. Nagkita kami in an unexpected way. Kahit namang alam ko na dito siya nagta trabaho. Hindi ko lang talaga akalaing ngayon kami magkikita.

Kuya Zakiro was busy with Crystel's and their babies kaya kahit ayaw ko ay kailangan kong personal na puntahan ang ginagawang building sa Hospital na pinagtatrabahoan niya.

I inhaled and exhaled while I'm inside my car as I saw him holding the black flash drive with Yoana's video compilation since she was a baby. As much as I wanted to hide my daughter from him, like what Kuya Zak said, na kahit anong tanggi ko magkikita at magkikita ang mag-ama.

Malalaman ni Yoana ang tungkol sa ama niya. And I don't know what would she react if ever na mangyari 'yun.

My phone ring and I saw Cora's name on the screen. I swipe the green button and exhaled a deep breath before listening to her.

"Señorita, Senyorita Yoana seni arıyor," napabuntong hininga ako sa sinabi ni Cora gamit ang salitang Turkish. Malamang kasi nasa tabi niya ang huli at ayaw niyang magsalita na maiintindihan ng bata.

"lütfen ona eve gittiğimi söyle, Cora," sagot ko at pinaandar na ang makina na ang sasakyan. I heard Cora telling Yoana my answer na ikinahiyaw nito.

"¿Mamá? Te extraño. vete a casa esta noche," sabi ni Yoana gamit ang salitang español na isa sa mga inaaral niya sa kaniyang pinapasukang International School dito sa Cebu.

Napangiti ako at 'di maiwasang maluha. Iniisip kong ganito rin kaya siya sa ama niya? Lalo na ngayon na hindi na milya ang layo namin sa isa't-isa kundi kilometro nalang.

"Yo también te extraño, cariño, mamá vuelve a casa, ¿de acuerdo? te amo yoana," after the call ended, itinabi ko na ang telepono at nagsimula ng magmaneho.

I'm tapping the steering wheel while playing some music when I'm on my way home. I wanted some distraction right now. So I just played random songs.

Pagka-park ko ng sasakyan sa garahe ay patakbong sinalubong ako ng yakap ni Yoana na nakasuot ng pink na dress. Nakasunod sa kaniya si Carlita, ang kaniyang personal Nanny.

She giggled when I pinch her pinkish cheeks na namana niya sa kaniyang ama. I sighed and stared at my daughter's eyes that has the same color with her Father.

Her hair. Skin and eye color— no doubt that she's Neil's child.

"Let's go inside Mama, Tita Cora and Tita Nanny prepare some snacks for us," aniya habang hila hila ako sa kamay.

Naabotan namin si Cora at ang ibang kasambahay na naghahanda ng pagkain sa mesa. I looked for it and my mouth water when I saw it's a pancake. I requested for it two days ago when I remember that I used to eat pancake before when I was in Davao.

The housemaids greeted me and I smile as I greet them back. I seated beside Yoana who's now happily watching her Nanny preparing for her food. She is now holding her plastic fork and slicer.

She look at me and smile. "Tita Cora remember you asked for it that's why she cooked it now," she said.

I nod and tousled her long hair now. "Yeah. Did you help them awhile ago?"

She happily nod. "Opo Mama, kaya lang pinabihis na ako ni Tita Nanny nang magsimula na silang magluto. Baka daw po kasi makauwi ka na marumi ang suot ko,"

"No, I won't get mad. But of course kailangan mong makinig kay Tita okay? Pati mahihirapan siyang labhan damit mo pag matagal na dumikit ang dumi," I explained. Yoana nod her head like a good puppy. I sighed and start eating.

You Are My Dream Come TrueTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon