Chapter 43

64 7 0
                                    

A/N: correct me when you encountered some of my wrong typos or grammar. I'll be thankful. Thank you and enjoy the chapter!

***

I want to savior this moment. The way his lips tugged up and smirk at me, it's giving me a butterfly on my stomach.

Nakatitig lang ako sa kanya habang iniisip kung paano niya nalaman ang address ng bahay namin sa New York.
He confirms that he's the one who always brings a bouquet of flowers in our house.

"How did you...?" He cut me off.

"Do you think that I'll let you get away that easy? Of course. I do it on my own. I keep you intact with me. It doesn't matter to me how long it takes to remember me. Ang importante sa akin ay maayos ka at nasa mabuting kalagayan." He looks away while talking. Natawa pa siya na parang may nakakatuwang pangyayari na naalala niya. "I'll let myself gives you a flowers. That way, you'll always remember me and never forget me even though that time you're in lost too. That way, I'll keep reminding you that even distance and far we are, I always here for you. Waiting..." Tumitig siya sa akin ng punong-puno ng emosyon. Nangilid ang luha ko dahil sa bawat salita niya katumbas nito ang buong pusong pagmamahal niya para sa akin.

He step forward and take the distance between us. Tumingala ako sa kanya upang magtama ang mga mata namin. Mas lalong tumangkad at nadipina ang pagkakaiba ng tangkad naming dalawa. He eyes are telling something that cannot explain.

"Waiting for you to come back to me." Dugtong niya na may halong lambing. My heart is melting the way he look at me like he's reading through my soul. Umiwas ako ng tingin kasabay ng pangingilid ng luha.

"I'm sorry I keep you waiting. It take a months to finally remember y-you. Waiting for my memories to comeback, all the pain and headache is all worth it. Sorry for not contacting you because I don't know how to face you without explaining my side. I'm nervous because I know you're mad at me. I'm sorry Dave." I explain while looking at him. He's just listening carefully and very attentive to what I'm saying.

"Yes. I'm mad. But that doesn't mean that I'm not going to be jealous. Bumalik ka dito na parang walang nangyari at kung tingnan mo ako ay parang hindi mo ako kilala. Nakikipaglampungan ka pa nga sa lalaking 'yon." Tumalim ang titig niya habang sinasabi ang huli. My lips parted at his sudden word. Ako nakikipaglampungan? Saan? Baka siya!

"Hey! I'm not flirting! He's my friend. Maybe it's you. If I know you've flirted with that girl." Nagulat siya bigla pero pinalitan niya agad ng seryusong titig. Sininghalan ko siya ng tingin.

Hindi niya alam kung anong sakit ang naramdaman ko ng makita ko ang picture nilang dalawa. He let me feel to a new pain and heartache.

"Ano?! Do you think that I didn't know that? Of course I know. Sa lalaki ko ba naman nakipaglampungan." Binulong ko ang huli habang nakatitig sa kawalan. Iniisip kung paano ko tatanggalan ng kamay ang babaeng iyon dahil dumapo ang kamay niya sa hita ni Dave. I think the good idea is to put her in some place with so many damn boys so he can choose her boytoy but not my man, my possession.

Napaigtad ako sa biglaang tikhim ni Dave. Because of that, my feet strangle to a grass because of my sudden step backwards. I feel like my world give us a slow motion moment which my lips landed on him when he catch me when I'm about to fall on the ground. Pakiramdam ko tumigil bigla ang takbo ng mundo kasabay ng paglakas ng kabog sa puso ko. Pakiramdam ko gusto nang sumabog ang dibdib ko sa biglaang nangyari.

Nanlalaking mga matang tumitig ako sa kanya at ganoon din siya sa akin. The electricity gives me shiver down to my spine and around my body. The tickling sensation in my stomach woke me up from a daydream. Napatulala na lang ako ng bitawan ako ni Dave at alalayan sa baywang na siyang nagbigay sa akin ng kiliti sa tiyan.

The Love Of FateTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon