Being on top is second nature for the renowned supermodel, Mireia Aguero. She literally needed to be on top to get where she is now. On top of a bed? Sports car? Billiard table? Kitchen counter? Mini bar? Name it.
Her world expanded in the same way...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
#DS4Unadorned #MAAAD #DaggerSeries
CHAPTER 15: DANGEROUS
MIREIA'S POV
Nagkubli ako sa gilid ng hagdanan at sumilip ako sa sala. Nang wala akong makita na kahit na sino ay nakahinga ako ng maluwag. Mula kasi ng manggaling kami sa fashion event ay iniiwasan ko na si Axel. Bagay na hindi madali kasi sa iisang kuwarto kami natutulog.
After I washed up last night and it was his turn, I hid under the covers and pretended to sleep. Kahit pa mag-uumaga na ata ako dinalaw ng antok. Gusto ko na nga sanang tumabi na lang kay Naynay pero ayoko naman na magtaka siya lalo pa at mula ng dumating kami rito ay hindi man lang siya kumurap na sa kuwarto ako ni Axel pinatuloy ng lalaki.
It's something that Axel won't back down from. Kahit na ipinangako ko sa kaniya na hindi ko na siya ulit tatakasan katulad noong ginawa ko nang makipagkita ako kay Alexander ay hindi ko siya nagawang kumbinsihin na hayaan akong manatili sa ibang kuwarto rito sa bahay niya.
Kaya hindi madaling makipagtaguan sa kaniya. It's physically impossible. Thankfully pagkagising ko ay wala na siya sa tabi ko.
"Si Axel ba ang hinahanap mo?"
Impit na napatili at napatalon ako sa pagkagulat. Nalingunan ko si Naynay na nagniningning ang mga mata na para bang naaaliw siya sa akin.
"Nasa labas siya at gumagawa ng rampa para sa pintuan. Para raw hindi ako mahirapan kung sakali na gagamitin ko ang wheelchair ko."
Lumapit ako sa may bintana at hinawi ko ng kaunti ang kurtina para sumilip sa labas. Nandoon nga si Axel na pawisan na habang abala sa ginagawa. He's holding a tool that he's using to polish the piece of wood in front of him.
"Anak, alam kong ayaw mong pag-usapan natin pero pwede bang pakinggan mo ako kahit ngayon lang?"
Nilingon ko ang ina ko at natigilan ako sa nabasa ko sa mga mata niya. "Nay..."
"Napakatagal mo ng pinagdusahan ang mga bagay na hindi mo naman kasalanan. Kahit ano pang sabihin ng iba hindi ako naniniwalang may mali sa ginawa mo." Marahang hinaplos niya ang buhok ko. "Hindi kita pinigilan sa mga desisyon mo. Pinanood kita na makuha lahat ng gusto mo at marating lahat ng narating mo ngayon. Pero anak, ang gusto ko lang ay maging masaya ka. Hindi kayang tumbasan iyon ng kahit anong halaga ng pera."
"Naynay naman. Ang aga-aga ang drama," pilit na pagbibiro ko.
Hindi siya natinag at nananatiling seryoso ang ekspresyon sa mukha niya. "Pinanood kitang maghanap ng kasiyahan sa ibang tao. Wala sa mga iyon ang nagawang makapagpasaya sa'yo ng totoo. May isang beses na akala ko iyon na. Akala ko sa wakas may makakasama ka na. Pero binitawan mo rin siya." Tumingin siya sa labas ng bintana. "Ngayon na nakita kita kung paano umakto sa harapan ni Axel, kung paano ka ngumiti at tumawa, sigurado ako na ang sagot na pilit mong hinahanap ay hindi makikita kahit saan maliban sa kaniya na iniwan mo sa nakaraan mo."
