Luggage ထဲမွ ဟန္ျမတ္ေသာ္ ႏွင့္ သင့္ေတာ္မည့္ အကၤ်ီ ကို ေ႐ြးကာ ေရခ်ိဳးခန့္ေရွ႕ ရပ္ေစာင့္ေနမိသည္ ။ ခ်က္ဆိုတဲ့ တံခါးဖြင့္သံႏွင့္အတူ သူ႕ကိုျမင္ေတာ့ မ်က္လုံးေလး ဝိုင္းစက္သြားသည္ ။
"ဒီမွာ အဝတ္အစား လဲလိုက္ "
ဘာမွမေျပာ ကမ္းေပးလာသည့္ လက္ထဲ အဝတ္အစား ေတြ ထည့္ေပးလိုက္ေတာ့ တံခါးေလးျပန္ပိတ္သြားသည္ ။ စတိုင္ပန္ အရွည္ အနက္က နည္းနည္းေတာ့ ပြပြျဖစ္ေနကာ Shirt လက္ရွည္ အစိမ္းႏုေလးကလည္း ခပ္ပြပြျဖစ္ေနသည္ ။ ခါးနားကို က်ေနတဲ့ အကၤ်ီ အနားစေတြကို ေဘာင္းဘီၾကားထဲ ထည့္ဝတ္ကာ အျပင္သို႔ ထြက္လာ၏
"ကြၽန္ေတာ့္ အခန္းျပန္ေရာက္ရင္ အဝတ္အစား ေတြ ျပန္ေပးပါ့မယ္ ။ "
"အခု ဘယ္သြားမွာလဲ "
"ကြၽန္ေတာ္ ေနတဲ့ အခန္းကို "
"ဘာသြားလုပ္မွာလဲ "
"ခဏျပန္အိပ္မို႔ ။ ညက်ရင္လည္း မီးပုံပြဲအတြက္လည္း လုပ္ကူရဉီးမွာ "
"ဘာမွ ကူလုပ္ေပးစရာ မလိုဘူး Hotel က ဝန္ထမ္းေတြ လုပ္ေပးလိမ့္မယ္ ။ အိပ္မွာဆို ဒီမွာ အိပ္ "
"ရတယ္ ကြၽန္ေတာ့္ အခန္းကို ျပန္မွာ "
အျပင္ကို ထြက္ဖို႔ ျပင္ေနတဲ့ ဟန္ျမတ္ေသာ္ ကို သူရိန္က လက္ကေန ဆြဲကာ အိပ္ယာနားဆီ ေခၚသြားသည္ ။
"က်စ္ ခင္ဗ်ား ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ ။ "
"ေခၚျပန္ၿပီလား ခင္ဗ်ားလို႔!"
" ကြၽန္ေတာ့္ ကို ဘာမေက်နပ္တာ လဲ ေျပာ။ ဘာလို႔ ဒီလိုေတြလုပ္ေနရတာလဲ ။ "
"မင္းကို မေက်နပ္တာေတြမွ အမ်ားႀကီး ပဲ ။
"အဟက္ "
ဟန္ျမတ္ေသာ္ ေလွာင္ေျပာင္သလို ရယ္လိုက္သည္ ။ ဟုတ္တာေပါ့ မေက်နပ္ခ်က္ေတြကမ်ားေနမွာ ။ သူခ်စ္ရတဲ့ အကိုဘုန္းျမတ္ကို ကိုႀကီး က ပိုင္ဆိုင္သြားလို႔ ။
"ခဏေန လာႏွိုးမယ္ ။ အခု အိပ္ေတာ့"
သူရိန္က ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ တံခါးကိုပိတ္ကာ အိပ္ခန္းအျပင္သို႔ ထြက္ေနလိုက္သည္ ။ ထို႔ေနာက္ ဆိုဖာေပၚ ထိုင္ကာ ေခါင္းကဆံပင္မ်ားကို စိတ္ရွိတိုင္း ဆြဲဖြေနေတာ့သည္ ။ အရင္ကပုံစံနဲ႕ လားလားမွကို မတူစြာ ေျပာင္းလဲသြားတဲ့ ဟန္ျမတ္ေသာ္ကို သူ ဘယ္လိုလုပ္ရမွန္းမသိ ။ စကားကို ဘုကန့္လန့္ ေျပာေနပုံသည္ ကေလးနဲ႕တူစြာ သိပ္ကို ခ်စ္ဖို႔ ေကာင္းေနသည္ ။ အိပ္ေပ်ာ္ေနၿပီလား သိခ်င္တာေၾကာင့္ တံခါးေလးကို အသာေလးဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ အိပ္ယာေပၚမွာ ေခါင္းဉီးႀကီးကို ဖက္လို႔အိပ္ေနတာေတြ႕လိုက္ရသည္ ။
