မေန႕ကတည္းက မူးေဝေနတဲ့ ေခါင္းက ဒီေန႕မနက္မွာေတာ့ အနည္းငယ္ၾကည္လင္လင္ေတာ့ ရွိ၏ အိပ္ယာေပၚ လွဲေနရင္းမွ ထလိုက္ေတာ့ အဝတ္အစား လဲေပးထားတာကို ခံစားမိသည္ ။
"ဘယ္သူ လဲေပးတာလဲ... မေန႕ညက အိမ္မက္ထဲမွာ အကိုေစတန္ က အဝတ္အစား လဲေပးတာဆိုေတာ့.... မဟုတ္ေလာက္ဘူး ေလွ်ာက္ေတြးေနတယ္ "
ေခါင္းတစ္ရမ္းရမ္း နဲ႕ ဘုန္းျမတ္က အိပ္ယာေပၚမွ ဆင္းဖို႔ျပင္သည္ ။ ဘုန္းျမတ္ ပုဆိုးကို ေသခ်ာ ျပန္ျပင္ဝတ္ေနတုန္း အခန္းေပါက္ဝမွ အေမကဝင္လာသည္ ။
"သားေလး သက္သာလား "
"သား နည္းနည္းေတာ့ သက္သာေနပါၿပီ "
"လာ မ်က္ႏွာသစ္ သား သူရိန္က မနက္အေစာႀကီး ကတည္းက အိမ္ေရာက္ေနတာ အခုလည္း အိမ္ေနာက္မွာ အေမ့ကို လုပ္ကူေနတာ"
"ဘုန္းျမတ္ နိုးလာၿပီလား လာ ဒီမွာ မ်က္ႏွာသစ္ေတာ့ "
သူ႕ကို ကမ္းေပးလာတဲ့ သြားတိုက္တံေလးေပၚမွာ သြားတိုက္ေဆးက အဆင္သင့္ရွိေနသည္ ။ ဘုန္းျမတ္ သြားတိုက္ ေနတာကို သူရိန္က ေဘးမွာရပ္ၾကည့္ေန၏ ။ ဘုန္းျမတ္က သြားတိုက္ေနရာမွ သူရိန္ကို ေမာ့ၾကည့္လာကာ
"အကိုသူရိန္ ဘာလုပ္ေနတာလဲ "
"ဘုန္းျမတ္ မ်က္ႏွာ သစ္ေနတာကို ၾကည့္ေနတာေလ "
"ဟာ အကိုကလည္း ကြၽန္ေတာ္က ကေလး မဟုတ္ဘူး "
ပလုတ္က်င္းၿပီး ဘုန္းျမတ္ က မ်က္ႏွာကို သစ္ကာ မ်က္ႏွာကို လက္ျဖင့္ တစ္ခ်က္ပြတ္သပ္လိုက္သည္ ။ သူရိန္ ကေတာ့ ပုခုံးမွာ တင္ထားသည့္ တစ္ဘက္ ကို ယူကာ ဘုန္းျမတ္ ကိုေပးလိုက္သည္ ။
သူရိန္ရဲ႕ မနက္ခင္းေလးကေတာ့ လွပေနပါတယ္ ။
"ဝါး အေမ့ ေမႊးေနတာပဲ "
ဟန္ျမတ္ေသာ္က ေဒၚရတီကို ေနာက္မွ ဖတ္ကာ ပုခုံးေပၚ ေမးစိတင္ထားသည္ ။ ေစတန္ ကေတာ့ တစ္ခ်က္သာ ၿပဳံးလို႔ မနက္စာ ထမင္းဝိုင္းေလးမွာ ေနရာယူလိုက္သည္ ။ ဒီေန႕က အလုပ္ပိတ္ရက္ျဖစ္၏
"သြား ကိုႀကီး နဲ႕မနက္စာ စားေတာ့ "
ေခါင္းၿငိမ့္ျပကာ ဟန္ျမတ္ေသာ္က ခုံမွာ ဝင္ထိုင္သည္ ။ အေမကေတာ့ ဘာေတြ လုပ္ေနတယ္မသိ ခ်ိဳင့္ေတြထဲ ဟင္းေတြထည့္ေန၏ ေစတန္ တို႔ မနက္စာ စားေနတုန္း မွာပဲ ထမင္းစားပြဲဝိုင္းေပၚ ေဒၚရတီ က သုံးဆင့္ခ်ိဳင့္အလတ္ေလးကို တင္လိုက္သည္ ။
