ရြန္လည္း ရင္တမမနဲ႔ပဲ ဟယ္ရီတို႔ကို ေမ်ွာ္ေနေတာ့တယ္~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~
"Daddy ၿပီးရင္လည္း သြားမယ္ေလဗ်ာ~"
"အင္း ေဘဘီ လာ~"
ဆိုကာ ေဘဘီ့လက္ကို ဆြဲၿပီး ထြက္လာခဲ့တယ္~
ကားေပၚမွာလည္း စကားတစ္ခြန္းမွ မေျပာဘဲ အျပင္ဘက္ကိုသာ ေငးေနတဲ့ ေဘဘီ့ေၾကာင့္ သူစိတ္ေမာရျပန္တယ္~ဟိုတစ္ေန့ မနက္ကမ်ား တစ္ခုခုျဖစ္ခဲ့လို႔လား~
Flash back~
Harry's pov
ပြဲခ်ိန္းထားတယ္ဆိုလို႔ Daddy ကို မႏိႈးဘဲ အေစာႀကီး ထြက္လာခဲ့တယ္~ထူးထူးဆန္းဆန္း ဒီေန့မွ သူ႔စိတ္ေတြ ေလးေနသလို~စိတ္ထင္တာပဲ ျဖစ္မွာပါ ဆိုကာ ခ်ိန္းထားတဲ့ ေနရာကို ဟယ္ရီထြက္လာခဲ့တယ္~ ဟိုေရာက္ေတာ့ ဆစ္ဒရစ္က ေရာက္ႏွင့္ေနၿပီ~တစ္ဖက္ကလည္း တစ္ေယာက္တည္း~
"မစေသးဘူးလား"
"မဟုတ္ဘူး ဟယ္ရီ~ဟို••••"
"ဒီက ဟယ္ရီမက္ဖိြုင္းဆိုတာလား"
ဆစ္ဒရစ္စကား မဆံုးခင္ ျဖတ္ေျပာလာတဲ့ တစ္ဖက္က လူေၾကာင့္ ဟယ္ရီ ေဒါသထြက္သြားတယ္~
"စကားေျပာေနတာကို မျမင္ရေအာင္ မင္း$စိ ကန္းေနလား!!"
"ဝိုးးး ေဒါသအိုးေလးပဲ ဟက္~"
"မင္း ဘာျဖစ္ခ်င္ေနတာလဲ"
"ငါက မင္းသိသင့္တယ္ ထင္တဲ့ အမွန္တရား တစ္ခုကို လာေျပာျပတာပါ~"
"ဘာေတြ လာေျပာေနတာလဲ"
"မင္းကိုယ္မင္း ေဝစေလလို႔ ထင္ေနတုန္းပဲလား"
"မင္း ဘာကို ဆိုလိုတာလဲ"
ထိုအခ်ိန္ ထျမည္လာတဲ့ ဟယ္ရီ့ရဲ့ဖုန္း~
"ဒီဖုန္းကလည္း က်စ္!"
ဆိုကာ ဖုန္းကို ခ်ျပစ္လိုက္ၿပိီး~
"ဆက္ေျပာ!"
"တစ္မိသားစုလံုးမွာမွ မင္းတစ္ေယာက္တည္း ဒီေလာက္လွတဲ့ မ်က္ဝန္းေလးေတြ ပိုင္ဆိုင္ထားကတည္းက မင္းသိသင့္တာ~မင္း••••"
ထပ္ျမည္လာတဲ့ ဖုန္းသံေၾကာင့္ တစ္ဖက္လူက စကားစျဖတ္သြားတယ္~
YOU ARE READING
~DON'T BLAME ME~
FanfictionUnicode~ "ဘေဘီ့ကိုအပြစ်မတင်နဲ့ Daddy~" Harry James Potter "ဟူး! မင်းလေးကို ကိုယ်လည်းမနိုင်တော့ပါဘူးကွာ~မင်းသိပ်ဆိုးတယ် ဘေဘီ" Draco Lucius Malfoy . . . . . ___________...
Part-12{U/Z}
Start from the beginning
