"ဘေဘီက မင်းကိုတွေ့ချင်လို့တဲ့ လာခဲ့မလို့~"

"ထူးထူးဆန်းဆန်း ငယ်လေးက ဘာလို့"

"ငါလည်း မသိဘူး ဘေဘီ ပုံမှန်မဟုတ်သလိုပဲကွ"

"ဘယ်လိုပုံမှန် မဟုတ်တာလဲ"

"ငိုတယ်"

"ဘာ!! ငယ်လေးက ဘာလို့လဲ မင်းသူ့ကို ဘာလုပ်လိုက်လို့လဲ!"

"ြဖည်းြဖည်းအော်စမ်းပါကွာ ငါလည်း မသိဘူး ဘေဘီက ဘာဆိုဘာမှ မပြောဘူး~အဲ့တာ ခနနေ ငါတို့ထွက်လာခဲ့မယ်လို့"

"အေး အေး ငါစောင့်နေမယ်"

__တီ__

ဒရေဂို့ဆီက ဖုန်းလည်း ကျသွားပေမယ့် ရွန်တစ်ယောက် အံ့ဩမှုက ရပ်တန့်မသွားသေး~ငယ်လေး ငိုနေတယ်တဲ့~တော်ရုံ မျက်ရည် မလွယ်တဲ့ ကလေးက ငိုနေတယ်ဆိုတော့ ဘာကိစ္စတွေများဖြစ်လို့လဲ ငယ်လေးရယ်~

ရွန်လည်း ရင်တမမနဲ့ပဲ ဟယ်ရီတို့ကို မျှော်နေတော့တယ်~~

~~~~~~~~~~~~~~~~~
"Daddy ပြီးရင်လည်း သွားမယ်လေဗျာ~"

"အင်း ဘေဘိီ လာ~"

ဆိုကာ ဘေဘီ့လက်ကို ဆွဲပြီး ထွက်လာခဲ့တယ်~

ကားပေါ်မှာလည်း စကားတစ်ခွန်းမှ မပြောဘဲ အပြင်ဘက်ကိုသာ ငေးနေတဲ့ ဘေဘီ့ကြောင့် သူစိတ်မောရပြန်တယ်~ဟိုတစ်နေ့ မနက်ကများ တစ်ခုခုဖြစ်ခဲ့လို့လား~

Flash back~

Harry's pov

ပွဲချိန်းထားတယ်ဆိုလို့ Daddy ကို မနိှုးဘဲ အစောကြီး ထွက်လာခဲ့တယ်~ထူးထူးဆန်းဆန်း ဒီနေ့မှ သူ့စိတ်တွေ လေးနေသလို~စိတ်ထင်တာပဲ ဖြစ်မှာပါ ဆိုကာ ချိန်းထားတဲ့ နေရာကို ဟယ်ရီထွက်လာခဲ့တယ်~ ဟိုရောက်တော့ ဆစ်ဒရစ်က ရောက်နှင့်နေပြီ~တစ်ဖက်ကလည်း တစ်ယောက်တည်း~

"မစသေးဘူးလား"

"မဟုတ်ဘူး ဟယ်ရီ~ဟို••••"

"ဒီက ဟယ်ရီမက်ဖိွုင်းဆိုတာလား"

ဆစ်ဒရစ်စကား မဆုံးခင် ဖြတ်ပြောလာတဲ့ တစ်ဖက်က လူကြောင့် ဟယ်ရီ ဒေါသထွက်သွားတယ်~

"စကားပြောနေတာကို မမြင်ရအောင် မင်း$စိ ကန်းနေလား!!"

"ဝိုးးး ဒေါသအိုးလေးပဲ ဟက်~"

~DON'T BLAME ME~Where stories live. Discover now