NICO'S MAD LOVE [BOOK 1]

CHAPTER 8

CHAPTER EIGHT

"Don't you dare close your fucking eyes while I fuck this girl." Nico smirked.

A single tear rolled down on my cheek. "P-Please, don't do this do to me," mahinang sabi ko. Walang emosyon lang 'tong nakatitig sa akin.

"Nico-"

"You'll watch us or I'm going to have you fucked by my men? Choose?" He said dangerously while staring darkly at me.

"Y-You heartless beast," gulat na sabi ko.

"I know bitch." Nico smirked. "Now. Choose."

I'm scared.

Pumikit ako ng mariin. I let out a heavy sigh. "Why are you being so heartless, Nico?" mahinang sabi ko na hindi naman niya maririnig.

I opened my eyes. "I'll stay..." walang buhay na sabi ko.

"Good girl." Tinago ko sa likod ko ang kamay kong nakakuyom. Walang emosyon ko silang pinagmasdan habang nagtatalik sila mismo sa harap. Is this what you want Nico? You want to see me hurting because of you.

Rinig na rinig ko ang mga ungol nila. Kitang kita ko sa dalawang mga mata ko ang ginagawa nila sa harap ko. Palihim kong pinunsan ang luhang tumulo sa pisngi ko.

"Ohhhh Nico..."

"Damn woman, you're so tight."

Nakaupo lang ako rito ng ilang oras habang pinagmamasdan sila at inaantay na matapos. Hindi ako nagsasalita o nagpapakita ng emosyon. Hindi ko hinayaang makita ni Nico na may tumulong luha sa mga mata ko.

Tahimik lang ako.

"Out." Nico coldly said ng matapos sila sa ginagawa nilang kalaswahan sa harap ko.

Tahimik na lumabas ako at tumungo sa kwarto ko. Ni lock ko 'to Naglakad ako patungo sa higaan ko at humiga ron. I feel so empty. Nakatulala lang ako sa kisame.

He's destroying me big time.

Biglang pumasok sa isip ko ang mga magulang ko. Bakit ang dali dali lang sa kanila? Samantalang ako. Sobra sobra na ang paghihirap na dinadanas ko rito. Pwede naman nila akong palayasin na lang eh, bakit pinakasal pa nila ako sa isang walang pusong lalaki? Na walang ibang ginawa kundi saktan ako ng paulit ulit.

I used to believe that the worst thing in life was to be alone, hindi pala, the worst thing in life is to end up with people who make you feel alone.

Napabangon ako ng may maalala ako. Kinuha ko mula sa bag ko ang gamot na binili ko kanina. Napatitig ako sa garapon na hawak ko. Laman nito ang mga gamot. Tumulo ang mga luha ko. Mabilis ko 'tong pinunasan. Pinasok ko na ulit 'to sa bag ko.

Bakit pa ba ako bumili ng gamot? Wala naman na akong dahilan para lumaban sa sakit na 'to. Humiga ulit ako at pinikit na ang nga mata para matulog. Nagising ako dahil sa ingay ng cellphone ko. Minulat ko ang mga mata ko. Kinuha ko mula sa bedside table ang cellphone ko at walang tingin na sinagot ang tawag.

"Hello?" tamad kong sagot.

"Selene." Nanlaki ang mga mata ko ng marinig ko ang boses nito. Napatingin ako sa cellphone ko at nakitang unregistered number pala ang number nito. Napabangon ako.

"E-Ejame?" nauutal na sambit ko.

I heard him chuckle from the other line. "S-Saan mo nakuha ang number ko? B-Bakit napatawag ka?"

"Ouch, it looks like you don't want me to call you? Why?"

"H-Hindi naman sa ganun..."

"Kidding, anyway, how are you?" tanong nito sa akin na parang matagal na kaming magkakilala na ngayon lang ulit nagkausap. Sasagot na sana ako ng mapatingin ako sa may pintuan ng makarinig ako ng katok.