NICO'S MAD LOVE [BOOK 1]

CHAPTER 6

CHAPTER SIX

Nagising ako bandang alas otso ng gabi dala ng gutom. Tumayo ako sa pagkakahiga at inayos ang sarili. I haven't eaten my dinner. Ang haba pala ng tinulog ko.

Pagkatapos kong ayosin ang sarili ko ay lumabas na ako ng kwarto. Napahinto ako sa pagbaba ng grand staircase sa nakita. My parents are here. Talking seriously with Nico in the living room.

What are they doing here? I asked quietly in my mind.

I bit my lower lip. Looks like I'm going to skip dinner now. Tumalikod na ako at bababalik na sana sa itaas ng may marinig akong boses na tumawag sa pangalan ko.

I frozed when I recognized the voice.

"Selene," it's Dad. Nilingon ko ang mga 'to at pilit na ngumiti. Hindi ako tumingin sa direksyon ni Nico. I can feel his heavy stare at me which made me anxious.

I looked at Dad. Dad was emotionless while staring at me. "D-Dad."

"It's been a while, my dear trash. How's it being married hmmm?" A corner of Dad's mouth lifted.

Umiwas ako ng tingin rito.

"A-A-Ahh, I'm going back upstairs, It looks like you guys are having a serious talk. S-Sorry kung na-istorbo ko kayo. I-I'll go now." Natatarantang sabi ko at tatalikod na sana ulit ng haklitin ni Dad ang braso ko kaya muntik na akong mahulog sa hagdan. Kung hindi lang dahil sa nakahawak ang isang kamay ko sa railings baka nahulog na ako.

"How dare you turn your back on me?" Galit na sabi nito. His mouth set in a hard line.

"D-Dad, s-sorry." I whispered.

"You should be punish. Hindi porke kasal kana at wala kana sa puder namin gaganunin mo na kami. Who do you think you are?!" galit na sigaw ni Dad sa akin. Napaiyak ako sa sakit ng sampalin ako nito sa pisngi ng pangalawang beses.

Napadako ang tingin ko kila Mom and Nico pero tahimik lang ang mga 'to at walang emosyon na nakatingin lang sa amin. Nagmamakaawang tiningnan ko si Nico. Hoping that he'll help me. Pero nabigo ako ng nginisihan lang ako nito.

Hinila ako ni Dad sa kung saan. "D-Daddy, I'm sorry. I didn't mean it." Naluluhang sabi ko sabay pumiglas sa hawak nito. Nataranta ng makita ko kung saan ako nito dadalhin.

"N-No... N-No. D-Dad, p-please. I-I'm s-sorry. Please don't put me in there," nanlalamig na sabi ko.

Hindi 'to nagsalita. Marahas nitong binuksan ang storage room kung saan sobrang lamig sa loob. It's a refrigerated food storage chamber. Pabalang na tinulak ako ni Dad sa sahig kaya napasubsob ako ron. Napapikit ako sa sakit ng tumama ang ulo ko sa isang bagay.

Napahawak ako sa matamaang parte ng ulo ko. Nanlalaki ang mga mata ko ng tiningnan ko ang kamay kong may dugo. I looked at the storage room door when I heard it closed and locked.

N-No, please. It's cold here. Nanghihinang tumayo ako galing sa pagkakasobsob sa sahig at tinungo ang pintuan.

"D-Dad, open the door, please," I said while sobbing. Sinubukan kong buksan ang pintuan pero wala. It's locked.

Nanlumo ako ng marinig ko ang papalayong yabag ni Dad.

"N-Nico? Help," I begged.

Nanghihinang napa upo ako sa sahig. I laughed bitterly in my mind. Asa pa akong tutulongan ako ni Nico. I feel so alone. Napayakap ako sa sarili. Ang lamig. Sinandal ako ang ulo ko sa may pintuan at pinikit ang mga mata ko. Naramdaman kong may luhang tumulo sa pisngi ko.

Mag dadalawang oras na akong nandito sa loob at tulala. Nakarinig ako ng mga yapak mula sa labas. "S-Sinong nandiyan?" nanghihinang sigaw ko.

Nakarinig ako ng katok. "M-Ma'am?"