Acre 1: The Erroneous Identity

Acre V - Augenblick

“All things happened for a reason. You just have to be thoughtful so you’ll know its purpose.”

View point of Magus

“Here are the other papers, Ma’am. You have to make a report regarding on them.”  Martson said as he handed me the folders. He’s the secretary of my father. He’s here to guide me for me to be able to manage our company. “One more thing, the board is having their meeting now.” Pagpapatuloy niya kaya napatingin ako sa kaniya ng wala sa oras.

“Do I need to go, too?” I asked him but he only shook his head. “You don’t need to go there, Ma’am. They’re just discussing what you pleased. You don’t have to worry.” Napatango ako as I felt the assurance in his voice.

Kinausap ko sila kanina at sinabi ko ang gusto kong mangyari. Dahil sa nag-aaral pa lang ako, hiniling ko na sila muna ang bahalang mag-manage sa company ngunit bibigyan pa rin nila ako ng sariling copy kung ano na ang nangyayari sa kompaniya. Syempre kahit naman ipinaubaya ko pansamantala sa kanila ay hindi ako pumayag na walang gagawin, ‘pag hindi masyadong busy ang schedule ko ay pupunta pa rin ako sa company para magtrabaho. Step by step ang gagawin ko para magamay ko kung paano mag-handle ng isang business.

“Is that so?” he nodded his head before leaving the room.

Since Dad left, he also left the company to me. Good thing is may mga handang tumulong sa akin para maipagpatuloy ko ang mga nasimulan niya.

‘yong mga board at mga business partners ni Daddy ay hindi naman mapagsamantala na magtatake advantage para mapunta sa kanila ang pinakamalaking share sa company. I really thank God for not letting me experience something unpleasant when it comes to the business. Maybe, just maybe I had enough with the pain I’ve got when Dad passed away.

I shifted my gaze on the window just to find out that the sun is setting already. It feels good to see the sun setting down ngunit mas masaya sanang panooring ang araw na papalubog kung kasama mo ang mga mahal mo sa buhay.

Naglakad ako palapit sa bintana para mas makita ko ng mabuti ang paglubog ng araw. The window was made large enough to view the outside. Pinasadya ito ni Daddy pampatanggalng stress.

I stares at the setting sun.

Dad, bakit ang daya niyo ni Myhrr? Alam mo po bang wala na rin siya? Pinuntanahan ko siya sa bahay nila pero ang inabutan ko lang doon ay ang katulong nila at sinabing umalis na nga raw sila Myhrr. Hindi ko alam kung saan sila nagpunta.Tanging ang kapiraso lang ng papel na ipinabigay niya sa akin ang mayron ako para sana malaman kung saan ko sila hahanapin. Kaya lang Dad, wala. Sana kung ano man ang nangyayari ngayon’y lagi niyo akong gagabayan.

I fished the letter of Myhrr from my pocket and reread it. I can’t help but let my tears fall down.

“Please understand me, Magus. We need to leave, I need to stay away from you for an unknown reason. Mom wouldn’t tell me even though I asked her many times. But please…. Promise me one thing. We will see each other again and when that right time comes, I’m hoping you still recognize me, you still remember me. Just…. Just don’t forget who I am Ngo, and I won’t forget you.”

Tumingala ako at pinunasan ang mga luhang pumatak mula sa aking mga mata. Naglakad ako pabalik sa sa tableat niligpit ang mga papers sa table. Next time ko na gagawin ang ibang report.

-----

“Ma’am, saan po kayo pupunta?” out of nowhere biglang sumulpot sa tabi ko si Martson. Malapit na ko sa labas ng bahay ng tanungin niya ako.

“Pupunta lang ako kila Myhrr, baka bumalik na kasi siya.” Kahit naman alam kong wala pa sila sa bahay nila still, bumabalik at bumalik ako doon. Gano’n naman ang ginagawa ko sa tuwing papasok sa isip ko na umalis sila.