Sorry for everything (ចប់)

<Sorry For everything>Part:3+4

Part:3+4

- Skip
* ****** *
ពេលនេះជាថ្ងៃទីបីហើយដែលជេយ៍ស្នាក់អាស្រ័យនៅផ្ទះរបស់ជុងវ៉ុន ហើយរបួសរបស់គេក៏ចាប់សាបរលៀបទៅខ្លះៗដែល ដោយមានជុងវ៉ុនជួយមើលថែ។៕

<<ជេយ៍!! អាហារ​កម្មង់មកដល់ហើយមកញាំមក>> រយៈពេលដែលជេយ៍មកស្នាក់នៅជាមួយជុងវ៉ុនគឺគេតែងតែកម្មង់អាហារលំដាប់ពីខាងក្រៅយកមក ព្រោះ​ជេយ៍ជាមនុស្សរើសម្ហូប គ្រានតែថ្ងៃដែលជុងវ៉ុនឆាបាយឲញាំនោះគេក្អួតនៅមិនទាន់អស់នៅឡើយ

<<ហឹម!! ចុះជុងវ៉ុនមិនញាំទេ?? >> ដាក់ខ្លួនអង្គុយចុះ ដោយឃើញជុងវ៉ុនដើរទៅទូរទឹកកកមិនអង្គុយជាមួយខ្លួនក៏សួរឡើង

<<ខ្ញុំមិនទាន់ឃ្លានទេ លោកញាំទៅ>>រាងតូចតបទៅវិញទាំងលើកទឹកមកអក

<<ហឹម>> ក្រហឹមនិងដើម.កហើយជេយ៍ក៏ឆ្ងោកទៅញាំអាហាររបស់ខ្លួន ចំណែកឯជុងវ៉ុនក្រោយពីផឹកទឹកហើយក៏ដើរទៅអង្គុយនៅមុខកុំព្យូទ័របង្ហើយការងាររបស់ខ្លួន ដោយសារគេរវល់មើលថែជេយ៍ទើបការងារយឺតយ៉ាវបែបនេះ.៕
______________________

កន្លះម៉ោងក្រោយ ជេយ៍ក៏ញាំអាហាររបស់ខ្លួនរួច ឯជុងវ៉ុនក៏ធ្វើការងាររបស់ខ្លួនរួចល្មមដំណាលគ្នានិងជេយ៍ ទាំងពីរអ្នកក៏អង្គុយមើលមុខគ្នា ព្រោះ​កិច្ចការ​របស់ខ្លួនហើយមិនមានអ្វីធ្វើតទៀត...

<<មុខរបួសលោកយ៉ាងមិចហើយ? >> ជុងវ៉ុន ហើបមាត់និយាយមុនព្រោះជេយ៍ចេះតែមើលមុខគេញញឹមមិនឈប់

<<គ្រាន់តែ​ជាងមុនហើយ អគុណ​ជុងវ៉ុនម្តងទៀតណា>>

<<បាទ! អឹម ខ្ញុំ​ធ្លាប់តែឮគេថាលោកឃោឃៅ មុខមិនអំណោយទាន ចូលចិត្ត​ប្រើហឹង្សាប៉ុន្តែមិចពេលជួបផ្ទាល់ហើយលោកដូចមនុស្សធម្មតាចឹង? >> សំណួរដែលឆ្ងល់ជាយូរក៏លើកឡើងមក ជុងវ៉ុនបើកភ្នែកក្លឹកៗមើលទៅមុខជេយ៍ទាំងចង់ដឹង មើលទៅឥឡូវនេះជេយ៍មិនដូចដែលគេនិយាយទាល់តែសោះ

<<តាមកាលៈទេសៈ ខ្ញុំ​ឃោឃៅហិង្សាជាមួយតែមនុស្សដែលប្រហើន ផ្គើននិងខ្ញុំទេ>>

<<អ៎!! តាមពិតទៅលោកមិនគួរឲខ្លាចនោះទេ>>ជុងវ៉ុនញញឹមមុខស្រស់ដាក់ជេយ៍