Yeşil Peri (Peri Serisi 1) ASKIDA

38. Bölüm ~Ziyaret~

Bölümü gunesbusragb ye ithaf ediyorum.

Eve gittiğimizde yorgunluktan ölüyordum. Aslında fazla bir şey de yapmamıştık ama fiziksel olarak değil de, psikolojik olarak yorulmuştum daha çok. Ne düşüneceğimi şaşırmıştım adeta. Bütün bunlar neyin nesiydi ki? Biz ne yapmıştık bu insanlara?

Daha fazla düşünmemeye karar verdim, bu ne benim için ne de bebeğim için doğru değildi. Sakin kalmalıydım, bunların hepsinden uzak durmalıydım ama ben ne yaptım?

Kerem'i dinlemeyip Türkiye'ye geri döneceğim diye bir taraflarımı yırttım.

Sonuç?

Yine ve yine Kerem haklı. Tabi ki bundan onun haberi olmayacaktı.

Yaklaşık bir saat sonra babamların yanına gidecektik. Heyecandan ölmek üzereydim. Nasıl tepki verecekti acaba? Ya beni bir daha görmek istemezse? Haklıydı aslında. Aniden ortadan kayboldum aradan aylar geçti şimdi karşısına dört aylık hamile ve kolumda sevgilimle çıkacaktım.

Lanet olsun! Biraz sakinleşmeye ihtiyacım vardı ve bunu bir tek Kerem başarabilirdi. Yavaş adımlarla merdivenlerden inip Kerem'e bakındım. Televizyonun karşısında ki L tipi koltuklara oturmuş ayaklarını orta sehpaya uzatmış elinde kumanda haberlere bakıyordu.

Onu böyle görünce içim sıcacık oldu bir anda. Adımlarımı sıklaştırıp yanına oturdum. Kollarını kaldırıp beni göğsüne yatırdı saniyesinde. Kedi gibi iyice sokuldum sevgilime.

Ah, evet sevgilim. Hala sevgilim. Bazen cidden inanamıyorum nasıl bu kadar düşüncesiz oluyor? Dört aylık hamileyim ben ya, nasıl hala bana evlenme teklifi etmez ki? Benimle evlenmek istemiyor olabilir mi ki?

Ama neden?

Ben evlenilecek kız değil miyim ya? Tamam, yemek yapmayı bilmem, evde çok temizlik yapmam, ama çok güzel severim. Bütün kalbimle severim Kerem'i, ona hep sarılırım, hem hamileyim ikimizin bebeği ya o, nasıl hala evlenme teklifi etmez bana bu hödük!

Ah çıldıracağım.

Haftaya Can ve Tuana'nın düğünü var, aslında bir bakıma babamlarla da bu yüzden konuşmaya karar verdik, en azından bizi ilk defa düğünde görmezdi, nikâh şahidi olacaktık Kerem'le e bizi görmeme ihtimali de yoktur tabii.

"Çok heyecanlıyım." Diye mırıldandım sessizce. Derin bir nefes almaya çalıştım, fakat pek bir başarılı olamadım. Nefes almakta zorlanıyordum artık. Ah bebeğim benim senin için her şeye değer.

"Güzel olacak güzel, yapma böyle. Kaç gündür ruhsuz ruhsuz dolaşıyorsun ortalıklarda alışık değilim bu hallerine."

"Bende böyle olmak istemiyorum ama öleceğim korkudan ya." Birden bir gülme krizi geldi. Deli gibi gülüyordum. Birazdan da ağlamaya başlardım. Psikolojim tamamen bozuldu benim.

Kerem bana garip bir bakış atıp karnıma eğildi, üzerine ufak bir öpücük koyup konuştu.

"Annenin psikoloji tamamen bozuldu tatlım, o yüzden şimdi sevişmemiz gerekiyor ki anne kendine gelsin. Öyle değil mi?"

Duyduklarımla gülmem aniden kesildi. Kerem'e dönüp omzuna bir tane geçirdim. Pislik herif bebeğimi nelere alet ediyor ya. Ama elbette onunla sevişmeyecektim yani şimdilik. Yarına kadar iddia malzemesi bulmam gerekiyordu.

Bu iddiayı kesinlikle kazanmam gerekiyordu, sadece birazcık dişimi sıkacaktım. Ne var yani canım, Kerem kim? Elbette birkaç saat onun uygunsuz yaklaşımlarına, dudaklarına, ellerine aahhh!