Late For Love[Complete]

၁၉.၁(Z)

ငါ့ခႏၶာကိုယ္ကလံုးလံုးျပန္မေကာင္းေသးေပမယ့္ အိမ္ခဏျပန္လာလိုက္တယ္။ ဒါအေရးမႀကီးပါဘူး။ တစ္ေနကုန္ စားလိုက္ေသာက္လိုက္၊ တီဗီၾကည့္လိုက္၊ သူမ်ားအဝတ္ဝတ္ေပးရင္လက္ဆန္႔ထုတ္ေပးလိုက္နဲ႔ အစားဆိုလည္းပါးစပ္နားလာခြံ႔ေပးလိုက္နဲ႔ဇိမ္ကိုက်ေနေရာ။ ရႉးညန္႔ကငါေရခ်ိဳးရင္ကူညီေပးတယ္။ ရွဲ႔ယန္က ငါ့ကိုယ္လံုးတီးပံုကိုရႉးညန္႔ေတြ့ရလို႔ေဒါသေတြအလိပ္လိုက္ထြက္ေနေပမယ့္ တကယ္တမ္း အသားယူခံရၿပီးငါ့ကိုယ္လံုးကိုျမင္ခံရတာက ငါေလ။

အရင္ရက္ေတြကျဖစ္ခဲ့တဲ့အျဖစ္အပ်က္ေတြကိုျပန္ေတြးမိရံုနဲ႔ငါလသာေဆာင္ေပၚကခုန္ခ်ခ်င္မိတဲ့အထိပဲ။ တစ္ဖက္ကလည္း အဲ့လိုဟာေတြကိုေမ့ပစ္ၿပီးငါေနေနက်ပံုစံအတိုင္း ဘာကိုမွဂရုမစိုက္တဲ့ပံုအတိုင္းေနၾကည့္ဖို႔ဆံုးျဖတ္မိျပန္ေရာ။

ေရွာက္ယန္နဲ႔ငါ့ရဲ့ေန့ရက္ေတြကိုအစကေနအဆံုးအထိငါျပန္ျမင္ေယာင္ေနမိတယ္။ ခြဲစိတ္လို႔နာက်င္တဲ့ဒဏ္ရာေတြနဲ႔ ပြန္းပဲ့ထားတဲ့အနာေတြကိုေတာင္ငါသတိမထားမိေတာ့ဘူး။ အခုအခ်ိန္မွာ ငါ့ပံုစံကမံမီရုပ္ေတြနဲ႔တူေနၿပီ။ ပတ္တီးအထပ္ထပ္နဲ႔ဘာကိုမွေကာင္းေကာင္းမကိုင္တြယ္ႏိုင္သလို လမ္းေလ်ွာက္ရင္ေတာင္ရႉးညန္႔ထက္ေနွးေနၿပီ။

ငါ့ဘဝကိုေသေသခ်ာခ်ာစီမံကိန္းခ်ဖို႔ကိစၥကေတာ့ အခုခနေလာက္ေဘးဖယ္ထားရမယ္နဲ႔တူတယ္။ အသက္ကငယ္သြားမွာမဟုတ္ေပမယ့္ အခုလိုမံမီပံုစံနဲ႔လီကဘယ္လိုမွအျပင္ထြက္ၿပီးအရင္လိုျပန္ေနလို႔မရေသးတာေၾကာင့္ငါအဲ့လိုဆံုးျဖတ္လိုက္ရတာ။

စားလိုက္ေသာက္လိုက္ အိပ္လိုက္လုပ္ေနရတာလည္းမဆိုးပါဘူး။

ညေရာက္ရင္ေတာ့ ငါ့ႏွလံုးသားကနာက်င္ကိုက္ခဲလာပါေလေရာ။

တစ္ေန့ ဧည့္ခန္းထဲမွာေရွာက္က်ားနဲ႔ေရွာင္ရွီးတို႔ကစားေနၾကတုန္း ငါသူတို႔ေလးေတြကိုၾကည့္ၿပီးေတြးမိတယ္။ ဒီကေလးေတြသာႀကီးျပင္းလာတဲ့အခ်ိန္ဆိုငါဘယ္ေလာက္ေတာင္အိုစာေနၿပီလဲလို႔ေလ။

ရႉးညန္႔ကလသာေဆာင္မွာဖုန္းသြားေျပာေနတယ္။ ဖုန္းေျပာတာကအရမ္းျမန္တယ္။ ဖုန္းေျပာၿပီးတာနဲ႔သူအျမန္ျပန္ဝင္လာၿပီးငါ့ကိုေျပာတယ္။
"ေကာ ခဲ့ေလာ့လာေနၿပီ''