Korhan Cihanbey ve Karaca Demirkan... İki ayrı dünyaların insanı gibi görünseler de birbirini tamamlayan iki parçaydılar. Aralarında engel var gibi gözükse de aşklarından asla vazgeçmediler...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Gözlerimi açtığımda hâlâ Korhan'ın odasında olduğumu anlamıştım. Dün akşam onun yanından ayrıldıktan birkaç saat sonra tekrar yanına gitmiştim ve uyuduğunu görmüştüm. Dayanamamış, ben de sedyenin yanındaki sandalyeye oturmuştum. Biraz ona baktıktan sonra ben de uyuyup kalmıştım. Duvardaki saate baktığımda sabah dokuz olduğunu görmüştüm. Yerimden kalktığımda üstümü düzelttim ve telefonumu alıp yavaş adımlarla odadan çıktım.
Bekleme sandalyelerinin üzerinde yan yana duran Dinçer ve Gökçe'yi gördüm. Gökçe, başını Dinçer'in omzuna yaslamış ve o şekil uyuyup kalmıştı. Dinçer ise uyanıktı. Odadan çıkmam ile bakışlarını bana çevirmişti. Bakışlarım ellerine kaydığında ikisinin elinin de birbirine kenetli olduğunu gördüm. Gerçekten birbirleri ile çok yakışıyorlardı ve kesinlikle mutluluğu fazlasıyla hak ediyorlardı. Onlar adına mutluydum ve umarım hep böyle devam ederdi.
"Günaydın." dedim bakışlarımı ondan çekmeyerek. Adımlarımı yanındaki boş sandalyeye yönelttim ve oraya oturdum. "Günaydın." dedi o da bana karşılık ve daha sonrasında derin bir nefes aldı.
"Uyumadın mı hiç?" diye sordum. Kafasını yavaşça beni reddedercesine salladı.
"O herifin her bir parçasını ayrı ayrı topraklara gömmek istiyorum ama şu omzumda uyuyan kadın engel oluyor. Elim kolum bağlı bir şekilde oturuyorum geceden beri. Çok korktu, üzülmesin diye de gitmedim ama bu hep böyle devam edecek değil Karaca. O Alihan'ı gerçekten geberteceğim." dedi.
Derin bir nefes aldım, "Nereye kadar böyle devam edecek zannediyorsunuz? Dün, Korhan'a bunu yapan yarın sana da aynısını yapabilir. Canınızı yolda mı buldunuz siz? Nereye kadar bu çatışmalara devam edeceksiniz?" dedim.
"Bunun bir bedeli olmalı. Korhan'ı böylesine ölüme terk eden birisi var karşımızda. Acımadan, karısının önünde ona kurşun sıktı. Ne yapmamızı bekliyorsunuz ki?" dedi.
"Tamam, yaptığı şey affedilecek bir şey değil ama bunun bir sonu yok. Siz Alihan'a zarar verdiğinizde onu da koruyan birileri olacak. En basitinden Berra'nın babası mesela. Sence, Alihan'ı savunmak istemez mi?"
"Yaşar'ı mı diyorsun?" dedi ve alayla sırıttı. "O herifin bir ayağı çukurda Karaca. Önce kendini güvenceye alsın."
Bakışlarımı etrafta gezdirdiğimde bize doğru gelen kadın Hem hemşireyi gördüm. Korhan'a bakan hemşirelerden birisiydi. Turuncu saçları vardı, yüzünde çiller vardı. Her defasında bu kadın ile göz göze geliyorduk. Adının Ayşen olduğunu ise doktorun ona seslenmesi ile öğrenmiştim. Kadının beni her defasında süzmesinden her ne kadar rahatsız olsam da bunu belli etmemeye çalışıyordum. "Günaydın efendim." dedi bana bakarak.
