Korhan Cihanbey ve Karaca Demirkan... İki ayrı dünyaların insanı gibi görünseler de birbirini tamamlayan iki parçaydılar. Aralarında engel var gibi gözükse de aşklarından asla vazgeçmediler...
ओह! यह छवि हमारे सामग्री दिशानिर्देशों का पालन नहीं करती है। प्रकाशन जारी रखने के लिए, कृपया इसे हटा दें या कोई भिन्न छवि अपलोड करें।
Sabah uyandığımda her yanımın ağrılar içerisinde olduğunu anlamıştım. Adam resmen yatakta öldürecekti beni. Tabii yatakta kalmadığımız anları da atlamamak gerekirdi.
Yine de fazlaca zevk almıştım.
Yan döndüğümde yataktan çoktan gitmiş olduğunu gördüm. İnsan karısına sarılır, ilk sabahlarında birlikte uyanırdı. Kesinlikle evliliğimizi ilk günden gözden geçirmem lazımdı.
Yatakta yavaşça doğrulduğumda ağzımdan kaçan acılı inlemeye engel olamadım. Kasıklarım, belim, sırtım her bir noktam ağrıyordu. Yerimden son gücümle kalktığımda gözlerimi sımsıkı yumdum. Canım yanıyordu, inkar edemezdim.
Duvardaki saate baktığımda öğlen iki olduğunu görmüştüm. 8 saattir uyuyordum. Acaba Korhan ne zaman uyanmıştı?
Yavaş adımlarla evin içerisinde ilerlemeye başladım. Dün gece geldiğimizde öpüşerek odaya ilerlememizden dolayı evin içini pek görememiştim. Biraz daha yürüdüğümde salona ulaşmıştım. Bacaklarım her yürüdüğümde fena sızlıyordu.
"Korhan!" diye seslendim. Evde miydi onu bile bilmiyordum.
"Buradayım!" diye seslendi bana karşılık. Sesin geldiği yöne doğru ilerlediğimde mutfak olduğunu görmüştüm. Kapısı açıktı ve Korhan içeride bir şeyler hazırlamakla meşguldü. Altında siyah eşofman altı, üstünde ise koyu gri renginde dar bir tişört vardı.
"Günaydın." dedi bana bakıp.
"Günaydın. Sen ne zaman uyandın?"
"İki saat falan oluyor sanırım." dedi. Elindeki tabağı da masaya koyduğunda son kez kontrol edermişçesine incelemeye başladı.
Daha fazla ayakta durmak istemediğimden masaya doğru ilerledim. Sandalyeyi çekip oturduğumda kızardığıma yemin edebilirdim. "Öldüreceğim seni!" dedim inler gibi. Kaşlarını çattı ve bana bakmaya devam etti. Karşımdaki sandalyeyi çekip o da yerini aldığında gözlerini kıstı. "Ne?"
"Boşayacağım da!"
"Öyle mi Karaca Hanım?" dedi alaylı bir şekilde. Kollarını birbirine doladı ve omuz silkti. Şu an çocuk gibi durduğundan haberi var mıydı acaba?
"Korhaaan!" dedim a'ları uzatarak. Kollarımı ona doğru uzattım. Bakışları uzattığım kollarıma ve ellerime kayınca birleştirdiği kollarını çözdü ve ellerimizi birleştirdi. "Kahvaltıdan sonra ağrı kesici içersin. Ayrıca bir daha bu kadar da uzatmak yok. Canın acıyor." dedi. Bakışlarımı ondan kaçırıp sofraya yönelttim ve kafamı salladım.
