Korhan Cihanbey ve Karaca Demirkan... İki ayrı dünyaların insanı gibi görünseler de birbirini tamamlayan iki parçaydılar. Aralarında engel var gibi gözükse de aşklarından asla vazgeçmediler...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İki Hafta Sonra
Düğün günüydü.
Aynı zamanda ise doğum günüm.
19.yaşıma bir nikahla gireceğimi asla tahmin edemezdim.
Birazdan bu kapıdan çıkacak, bir kaç dakika içerisinde kocam olacak adamın elini tutacak ve nikahımızın kıyılacağı masaya oturacaktım.
Korhan Cihanbey ile evlenecektim.
Aşk... Sahi neydi aşk? Uğruna gerçekten binlerce şiirler, şarkılar yazılacak kadar değerli miydi? Bir kişinin denizlere dalıp gitmesine vesile olan böylesine güçlü bir kuvvet gerçekten neydi? Destanların yazıldığı, kahramanların hayat bulduğu bu duygu, aşk, neydi?
Karşımda duran aksimi uzunca bir süre inceledim. Küçük gibi gözükmüyordum. Yüzümdeki makyaj, giydiğim gelinlik ile küçük görünmek pek de mümkün değildi.
Tül askılarım vardı. Önü straplez şeklinde geliyordu. Göğüs kısmı hariç beline kadar transparandı. Üstündeki büyük çiçekler içimin gözükmesi engeller cinstendi. Belimde ise küçük, beyaz bir kurdele vardı. Alta doğru kabaran gelinliğim ile adeta prenses gibi gözüküyordum.
Sarı saçlarım alttan dağınık topuz şeklindeydi.
Evet, Korhan ısrarla saçlarımın eski rengine dönmesi konusunda konuşup durmuştu. Ve ben de kahverengiye alışamadığım için eski rengine tekrar dönmüştüm.
Kulaklarımda olan parlak pırlantalar ışıl ışıl parlıyordu. Aynur halanın düğün hediyeleriydi. Nevşehir'den nikah için iki gün önce gelmişlerdi.
Boynumda ise zümrüt bir gerdanlık vardı. Bu gerdanlık ise, Dinçer'in hediyesiydi. Dün gece Korhan'ı odadan kovup içeri girmişti ve gerdanlığımı takıp gitmişti.
"Hadi kardeşim, kes tantanayı. Çık diyorsam çık!" dedi Dinçer. Kahkaha atmamak için kendimi zor tutuyordum. Korhan şaşkınca ikimize bakıyordu.
"Ha siktir lan oradan! Karımı rahat bırak!"
"Karaca sen bitmişsin kardeşim. Bu herif daha nikahı basmadan karım diyor sana. Vallaha sabır dilerim!"
"Dinçer!" dedi Korhan uyarırcasına. "İkile."
"Sen ikiliyorsun Korhan. Müsaade edersen kardeşim ile konuşmam gerekenler var." dedi Dinçer. Bana kardeşim demesini çok seviyordum. Onu da çok seviyordum.
