Korhan Cihanbey ve Karaca Demirkan... İki ayrı dünyaların insanı gibi görünseler de birbirini tamamlayan iki parçaydılar. Aralarında engel var gibi gözükse de aşklarından asla vazgeçmediler...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Gözlerimi açtığımda boş duvarla bir süre bakıştım. Derince bir iç çektiğimde yatakta doğruldum ve boş boş etrafa bakınmaya başladım. Bugün beşinci gündü. İki gün sonra gelecekti.
Onu çok özlemiştim.
Yerimden kalktığımda dolabın kapağını açtım ve dizlerimin biraz altına gelen siyah, hafif bol bir etek giydim. Üstüne ise beyazın üstünde küçük küçük puantiyeleri olan, v yaka, kısa kollu bir tişört giydim. Altına beyaz spor ayakkabılarımı da giydiğimde odayı toparlayıp çıktım.
Merdivenlerden aşağı indiğimde evde kimsenin olmadığını fark etmiştim. Kapıyı açıp bahçeye çıktığımda Handan Hanım ile konuşan annemi gördüm. Adımlarımı yanlarına doğru ilerlettim ve çok geçmeden yanlarına ulaştım.
"Günaydın." dedim.
"Günaydın Karaca. Gökçe seni çağırıyordu yukarıya. Az önce söyledi bana da." dedi Handan Hanım. Kafamı yavaşça salladım ve adımlarımla eve ulaştım.
Merdivenlerden çıktığımda Gökçe'nin odasının kapısını açtım. İçeri girip kapıyı kapattım ve ona baktım. Yüzünde kocaman bir gülümsemeyle bana doğru geliyordu. Tamamen yanıma geldiğinde avuçlarını iki kollarımın da üstüne koydu.
"Karaca sana bir şey diyeceğim."
"Söyle hadi."
"Abim geldi."
Kocaman olmuş gözlerle ona baktım. Kafasını hızlıca sallamıştı. Yanağına küçük bir öpücük kondurdum ve hemen odadan çıktım. Koşarak onun odasına geldiğimde hiç tereddüt etmeden kapıyı açtım ve içeri girdim.
Ve onu gördüm... Yatağının üzerinde oturmuş, ayaklarını uzatıyordu. Hemen arkamı dönüp kapıyı kapattım ve elimdeki telefonu gördüğüm ilk yere koyup hızlıca yatağa gittim.
Ve adamın üstüne resmen atladım.
Kollarıyla beni sardığında kafamı omuzlarına gömdüm. Bacaklarım, iki yana ayrılmış tamamen onun üstünde oturur pozisyondaydım.
"Ne zaman geldin?" diye sordum kafamı omuzlarından çekip. Kafamı onun kafasına doğru hizaladım. Gözlerimiz birbiri ile kesişince bu kehribar gözleri ne kadar özlediğimi anladım. Beş gün geçmiş olabilirdi ama özlemiştim. Ona alışmıştım sanırım.
