Gecenin İzi

18 - Bölüm

Adar öfkeyle Miran'a döndü. "Kapat o siktiğimin çeneni!" diyip Boran'a kafası ile onu götürmesini söyledi.

"Adar değil...Ben öldürdüm!"

Kafamı kaldırıp Miran'a baktım. Kafasını eğmiş yüzüme bakmıyordu. Hayır hayır yalan söylüyor. Adar'ı aklamak için kendini feda ediyor.

Adar hızla Miran'a döndü. "Sus! Çık git konağa!" diyip bağırdı.

Ne! Doğru mu?

Miran mı? Abimi, abi gibi gördüğüm kişi mi öldürdü?

Gözümden akan yaş yanağımdan süzülürken Miran'a baktım, kafasını kaldırmış Adar'a bakıyordu. Ben onun yüzüne bakınca gözlerini kaçırdı.

"Gitmeyeceğim. Benim yüzümden kimse suçu üstlenmeyecek." dedi.

Boran, Miran'ın yakasından tutup, "Yürü Miran." diyip götürüyordu ki Miran, Boran'ın ellerinden kurtulup bana doğru yaklaştı.

"Zümra," diyip bana doğru yaklaşınca elim ile durdurdum.

"Yaklaşma bana.."

Nefes alamıyorum.. Allahım dayanacak gücüm kalmadı. İlk defa şartsız koşulsuz yanımda duran insanlar oldu derken, onlar benim yüzüme baka baka yalan söylediler. Bir de yardım ediyormuş gibi yapıp vicdanlarını rahatlatıyorlardı.

"Yemin ederim isteyerek olmadı.. Bak konuşalım anlatayım sana, bak andım olsun gerekirse gider teslim olurum."

"Miran! Defol git şuradan şimdi seni teslim etmeyeyim Allahına!" diye öfkeyle bağırdı Adar.

Miran bana baktı. "Sırf benden nefret etme diye Adar kendi öldürdüğünü söyleyecekti. Ferit'in daha önce yaraladığını fark edince sustuk.. Burada anlatamayayım, gel dışarı çıkalım," dedi, Miran hüzünle.

İstemiyorum.. Yine kandıracaksınız beni, yine yalan söyleyip güveninizi kazandırtacaksınız. Sonra bir darbe daha bir darbe daha ve bir darbe daha vuracaksınız.

"Miran.. Adar'ı korumaya çalışma," dedim mırıldanarak.

Miran kafasını hızlıca iki yana salladı.

"Hayır Zümra, kimseyi korumuyorum. O beni korumaya çalışıyor.." diyip Helin'e baktı. Helim dolu gözler ile Miran'a bakıyordu. Onunda hiçbir şeyden haberi yoktu.

Nasıl bir durumun içine düştüm ben? Ne yapmalıyım, dinlemeli miyim? Yoksa buradan hızlıca çıkıp gitmeli mi? İçimdeki kararsızlık hissi baştan aşağı beni yok ederken sadece Miran'a bakıyordum.

Eğer Adar olsaydı dinlemezdim.. Ama sen bize hiçbir zaman kötü davranmadın. Sen abilerin gibi değilsin. Bizim buraya geldiğimiz günden beri bize sahip çıktın. Sadece dinleyeceğim...

"Konuşalım, yalnız." diyerek ölü ruhu gözlerimde taşıyan gözlerimi Adar'a çevirdim. "Kimse müdahale etmeyecek!"

Hiçbir şey demeden dışarıya doğru ilerledim. Arkamdan Miran'ın adım seslerini duyabiliyordum. O adım attıkça söyleyeceği şeylerden korkuyordum. Dinlemek istemiyorum ama öğrenmem gerekiyor.