" ျဖန္း "
စပ္ဖ်င္းဖ်င္းျဖစ္သြားခံစားခ်က္ေၾကာင့္ပါးေဇာင္ကိုလွ်ာနဲ႕ထိုးရင္းေရွကလူသားကိုငုံ႕ၾကည့္ကာ
" ကိုယ့္ပါးကိုရိုက္ရဲတာ မင္းပထမဆုံးပဲ "
ခႏၱာကိုယ္ကိုတြန္းတိုက္ရင္းေျပးထြက္သြားသည့္လူသာေလးကို ေနာင္ရပ္ၾကည့္ရင္းကၿပဳံးမိသည္။ ရဲတက္သြားတဲ့ပါးမို႔မို႔ေလးနဲ႕ဝိုင္းစက္ေနတဲ့မ်က္ဝန္းေလးေတြကရွက္သြားမွန္းသိသာသည္။
" ဝါဆိုကိုယ္တို႔ျပန္ရေအာင္ "
" အကိုအဆင္ေျပရဲ႕လား "
" ေျပ ေျပပါတယ္ "
သန႔္စင္ခန္းထဲဘာျဖစ္ခဲ့လို႔အကိုမ်က္ႏွာကဒီေလာက္အထိရဲတက္ေနလဲဝါဆိုမသိပါ။ တစ္စုံတစ္ေယာက္စိုက္ၾကည့္ေနသလိုခံစားရသည္မို႔အကိုေနာက္လိုက္ရင္းက ဆိုင္ရဲ႕ေဘးဘီဝဲယာၾကည့္မိေတာ့ေထာင့္တစ္ေနရာကေန ဝါဆိုကိုစိုက္ၾကည့္ေနသည့္ေစာနကဘဲႀကီး။ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိၾကက္သီးေတြတျဖန္းျဖန္းထမိသည္။
ဒူ! ဒူ! ဒူ!
" ေျပာ"
" ေဟ့ ေနာင္မင္းမလာေသးဘူးလား "
"မလာေတာ့ဘူးမင္းဟာမင္းအဆင္ေျပသလိုျပန္"
" ဟာ ေဟ့ေကာင္မင္းပဲလာႀကိဳမယ္ဆို "
" ေအးအခုပဲငါ့ကားအဆြဲခံလိုက္ရၿပီ "
" ေဟ! ဘယ္သူဆြဲသြားတာလဲ "
" လမ္းစည္းကမ္းထိန္းသိမ္းေရး "
သုတထပ္ေျပာဖို႔အခ်ိန္မရလိုက္ပါ။ ဟိုဘက္ကဖုန္းခ်သြားၿပီမို႔ သူ႕အိမ္ကဒါရိုက္ဘာကိုဖုန္းဆက္ေခၚလိုက္ရသည္။ ေနာင္ဆိုသည့္ေကာင္ကို သူေရာရဲရင့္ပါဘယ္ေသာအခါမွဘိုက်လိဳ႕မရ။ ထိုေကာင္ကသာသူ႕တို႔ကိုအသာစီးယူယူသြားတက္သည္။ အခုလဲတမင္လာႀကိဳခိုင္းမိသည္ကကိုယ့္အမွား။
ကားပါကင္ေရာက္ေတာ့တဆက္ဆက္တုန္ေနသည့္ညာလက္ကိုဘယ္လက္နဲ႕ဆုပ္ကိုင္ရင္းေနာက္ကလိုက္လာတဲ့ဝါဆိုဘက္လွည့္ကာ
" ဝါဆို ကိုယ္လိုက္မပို႔ေတာ့ဘူးေနာ္ရလား "
" ရတယ္အကိုဝါဆိုမွာကားပါတယ္ အကိုအဆင္ေျပရဲ႕လား "
YOU ARE READING
NAUNG " နောင် "
FantasyMyanmar Bl Fiction ( OC ) Unicode & Zawgyi Author - Miracle ⚠️ Warning
Part-7[Zawgyi]
Start from the beginning
