*diğer bölümler ve bu bölüm yirmi oy olana kadar yeni bölüm gelmeyecek.
Sevgilim, nefes almaya devam etmelisin. kendini kaybet, duygularında yavaş ol, sadece yavaş ol. //Harrison Storm- Be Slow.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Antonella masanın üzerinde duran ev yapımı reçeli titrek elleriyle bana uzattı. Sabah kahvaltısını beraber yapabilmek için erkenden uyanmıştık, güneş henüz doğmak üzereydi ve Jake Gyllenhaal kahvaltı zamanından da önce mesaj atarak ne zaman buluşacağımızı sormuştu. Masadakilere söyleyecek bir yalan bulmalıydım.
"Lilou hala kendine gelemedi mi?" diye sordum, az önce aldığım reçeli kaşıklarken.
Francesco görüntüsünden sert olduğu anlaşılan kahvesinden uzunca bir yudum aldı. "Hayır, Antonella teyze onunla ilgilenecek, mümkünse bugün onu bir yere çıkarmayın." diye yanıtladığında, bakışlarını bana bir tür nutuk çekip çekmeyeceğini anlamak adına eşine çevirmişti fakat Mattie bunu yapmak için fazla yorgun gibiydi.
Lilou'nun olmaması bir avantajdı, nereye gittiğim hakkında ona söyleyeceğim bir yalana sahip değildim. Birkaç kere öksürdüm, "Şey," bakışlar anında üzerime toplanmıştı. "Bugün şehirden bir arkadaşımla görüşeceğim, geldiğimi öğrenmiş ve onu ziyaret etmediğim için bana dargın."
"Senin burada arkadaşın mı var?" İşte şimdi Mattie'nin yorgun gözleri açılmıştı. Sandalyesinin başından destek alarak biraz daha dik oturdu, masanın üzerinde duran gözlüklerini taktı ve cevap bekleyen bakışlarını bana yöneltti.
"As-,"
Sözümü kesen Antonella teyzeydi; "Evet, niye şaşırıyorsunuz? Herkes sizin gibi tüm gün birbiriyle ilgilenmiyor!" Elinde tuttuğu kahvaltı bıçağını doğrulttu orta yaşlı çifte. "Flavia, Piero'nun zenginlerinden olan Esposito'ların kızı ile arkadaş. Bugün beraber denize gideceklermiş," ne yapmaya çalıştığını anlayamamıştım fakat babalarım onu pür dikkat dinlerken, asla sözünü bölemezdim. "Özellik Bayan Esposito arayıp söyledi, hayır diyemezdik."
"Evet," diye atladım cümlemesine, yüzüme de oldukça samimi duracağını düşündüğüm otuz iki diş gülüşümü yerleştirdim.
Francesco şaşkın yüz ifadesiyle devam etti; "Yanlış anlama Flavia, seni sorgulamak gibi bir amacımız yok,"
"Sadece," dedi Mattie, tepesinde dağınık duran saçlarıyla komik gözüktüğünü düşünmeden edemedim. "Arkadaş konusunda çok çekingendin o zamanlar, biraz şaşırdık ama istersen bugün giderken arabayı alabilirsin."
"Gerek yok, yürüyerek gitmek istiyorum." diye yanıtladığımda onaylar şekilde başlarını salladılar ve yeniden kahvaltılarına döndüler. Ben de bunu fırsat bilip Antonella teyzenin masanın üzerinde duran ellerini sıkıca kavradım ve göz göze geldiğimizde, az öncekinin aksine gerçekten samimi bir şekilde gülümsedim.
