The Life in Dark World

Dark World XXVII

Dark World XXVII

~Xana's POV

After I've enter the portal, the inner part of me we're just crumbling and when I just came out of the portal, I saw Asylum with my mom sitting on the porch of our house.

            "Xana!" and when my mom saw me, she ran like a runner towards at me and hugged me like a baby—a one less lonely girl. "Akala naming, tuluyan ka ng hindi makakabalik." Masyadong mahigpit ang mga yakap sa akin ni mama na sa halos araw araw naman ay gano'n ang ginagawa niya sa kain pero siguro labis na pagaalala ang dinala ko dahil sa napunta ako sa Dark World.

            Nang alisin naman ni mama ang yakap niya sa akin ay napunta naman ang paningin ko kay Asylum na may bakas din ng pag-aalala ang kanyang mukha kaya agad ko siyang niyapos ng aking yakap at sinabing, "Mabuti na lamang ay sa portal na napasukan ko ay nando'n sina Metria." Buntong hininga ko pa.

            "Nagkita kayo?" ani Mama.

            Umalis rin naman ako sa pagkakayakap kay Asylum at tinapik na lamang ang balikat ko, hinarap ko naman si mama at tinanguan sa kanyang tanong, "Opo ma, dalawang beses na po kaming nagkita ni Metria, una ay 'yong nagpunta kami sa Aldimoir at 'yon isa, doon sa portal na napasukan ko." hinto ko. "May masama akong balita."

            Sa pagkasabi ko ng mga salitang 'yon ay mga nagsalubong ang mga kilay nila at may halong pagtataka.

            "Xana, anak, ano 'yon?" takang tanong ni mama.

            "Oo nga Xana, anong ibigsabihin no'n?" ani naman ni Asylum.

            Humugot muna ako ng malalim na hininga bago sumagot sa kanilang mga tanong. Hindi ko alam kung paano sasabihin din kasi nahihirapan akong tanggapin na hawak nila si Jester pero wala akong magagawa ngayon kundi magtiwala na lamang sa magagawa nila Metria at mga kaibigan nito sa misyon nila. "Hawak ng Dark Lord si Jester."

            "Ano?!" pagkabigla ni mama. Ang mga reaksyon nila na gulat na gulat sa sinabi ko. Alam kong hindi nila ako papaniwalaan dahil no'ng sinabi sa akin ni Metria 'yon akala mo nagbibiro lang siya pero hindi, walang bakas at halong biro ang mga sinabi niya. "P-paano?" hinawakan na ako sa magkabilang balikat ni mama sa sobrang pagaalala.

            "Siya 'yong kaibigan mong hinahanap nila Metria, Xana?" tinanguan ko naman si Asylum sa tanong niya. "Delikado kung gano'n." aniya.

            "Ano nang ginagawa nila ngayon?" ani mama.

            "'Yon na nga po, ginagawa na po nila Metria ang makakaya nila upang sagupain din ang Dark Lord. Ngayon, pinabalik niya ako rito upang pagtuunan ko ang misyon ko, ang nilalang na gumagambala ngayon sa Paaralan." Huminto ako. "Ma, babalik ako sa Dark World. Kailangan ako para matalo ang Dark Lord."

            Pero inilingan kaagad ako ni mama, "Hindi, Xana. Hindi, anak, hindi mo kailangan bumalik sa Dark World."

            Napapikit na lang din naman ako sa sinabi ni mama at umiling-iling, "Kailangan ma."

            At nakaramdam na lamang ako ng mahigpit na yakap ni mama. Maging si Asylum ay yumakap na rin sa amin. Mahigit limang minuto kaming nakatayo sa ilalim ng madilim na kalangitan. At doon ko lang din na-realize ang misyon ko.

            "Asylum, kailangan na natin pumunta sa paaralan." Sabi ko sa kanya.

            Tinanguan naman ako ni Asylum, "Oo Xana, tara na."