Yaz Yağmuru ۵ NamMin✔️

۵ Isırık izi

Oy ve yorum yapar mısınız?

"Bundan emin misin Jimin?"

Başımı kararlı bir şekilde salladığımda Yoongi hyung elini çenesine atıp düşüncelere dalmıştı. Ona kafamda ki fikirleri söylediğimde ilk başta sessiz kalıp dinlemişti ama şaşırdığı yüz ifadesinden belli oluyordu.

"Bana bir tek sen yardım edebilirsin hyung lütfen teklifimi kabul et."

Tek kaşını kaldırıp oturduğu yerde arkasına yaslandığında yanaklarını şişirip bana bakmıştı.
Söylediğim şey küçük bir şey değildi ve düşünüp tedirgin yaklaşmasını anlıyordum. Ama bu işi tek başıma yapamazdım.

"Bunun için para gerekli biliyorsun değil-"

"Biliyorum ve çalışırken kenarda biriktirdiğim param var bir de işten çıkartılınca aldığım parayı da ekleyince mutfak eşyalarını alabiliriz. Bir de kredi çekeceğim onu da araba almak için kullanırız."

Gözlerim parladığına yemin edebilirdim içim kıpır kıpırdı ve hayalini kurdukça kendime güvenimde artıyor ve yapabileceğimi düşünüyordum.

"Kredi işini bana bırak sen diğer işlerle ilgilen madem böyle bir işe gireceğiz ikimiz de ortak para koymalıyız. Bundan bizimkilere de bahsetelim eminim yardım edeceklerdir."

Onaylamıştı gerçekten de kabul etmişti! Hızla yerimden kalkıp boynuna atladığımda sarılıp teşekkür etmeye başladım.
Güzel olacaktı eminim ki bunun üstesinden gelip hayalimi geçte olsa gerçekleştirecektim.

"Jimin..."

Yoongi hyungun değişen ses tonuyla yüzüm düşerken ondan ayrılıp yanına oturdum. Ne söyleyeceğini az çok tahmin ettiğimde bakışlarımı kaçırdım.

"Sana bir şey sormaya hakkım yok biliyorum ama- neden mühürlemesine izin verdin? Aksini düşünmek istemiyorum yoksa onu yaşatmam biliyorsun."

Başımı kucağımda ki ellerime düşürdüğümde burukça gülümsedim. Aslında zorla olmamıştı yani istemeseydim onu durdurabilecek gücüm vardı ama bende istemiştim. Bana dokunmasını, öpmesini istemiştim sonuçta bende kızgınlıktaydım ve omegam ona aşıktı. Mühürleyeceğini hiç düşünmemiştim bu tabi ki büyük bir sorundu ama bugun dediği şey de haklıydı biz mühürlenmeseydik bile acı çekecektik. Çünkü birbirimizden nefret ederken bile aslında alfa ve omegamız birbirine bağlanmıştı.

"Hyung bunu konuşmasak olur mu? Namjoon beni zorlamadı- bunu bil yeter."

Yanaklarım istemsiz kızarırken omegamın heyecanla kıpırdandığını hissettim hala kızgınlığın etkisindeydi ve alfanın kokusunu hissetmek istiyordu. Dün yaşadığımız şeyler ona yetmemiş gibi hala çok enerjik ve istekliydi.

"Ben kredi işiyle ilgileneyim en iyisi sende bizim eve git onlarla da konuşalım."

Tam ağzımı açacağım sırada beni susturup elini omzuma koymuştu.

"Sana o gün dediğim şeyin ciddi olmadığını biliyorsun değil mi? Sen her zaman o evin çocuğu olarak kalacaksın ve o kapı sana hep açık olacak Jimin."

Burukça gülümserken gözlerim dolu dolu olmuş akıtmamak için bir savaş vermiştim. Kollarımı boynuna sardığımda birbirimize sıkı sıkı sarılmıştık. O sırada amcamla eniştemin gelmesiyle ayrılıp onlara koşup sarılmıştım. Beni gördükleri için mutlu olurlarken hep birlikte dükkanı kapatıp evin yolunu tutmuştuk. Yoongi hyung bankaya giderken biz eve gelmiştik.

İçeriye girdiğimde halamın beni görmesiyle mutluluktan çığlık atması aynı anda gerçekleşmişti. Bana sıkıca sarıldığında hepsinin yüzü değişmişti çünkü bariz bir şekilde kokumun değiştiği belli oluyordu. Bir şey demeden koltuğa geçip oturduğumda babaannemin ellerini tutup ona sokuldum. Bir şey söylemek istiyorlar ama ağızlarını da açamıyorlardı.