Yaz Yağmuru ۵ NamMin✔️

۵ Yeni bir sayfa

Yorumlarınızı bekliyorummmm hayalet olmayın
lütfen 50 oy yapalım<3

Yol boyunca kimseden ses çıkmamış sadece benim iç çekişlerim ve bastırmaya çalıştığım hıçkırıklarım duyulmuştu. Yoongi hyung elimi tutup gözyaşlarımı siliyordu.
Beni tüm izleyicilere rezil etmiş adımı çıkartmıştı, aslında bunlar kalbimi yaralayan şeyler değildi bir şekilde kulak tıkar kendimi aklardım ama- ama neden bana bunu yapmıştı?

Daha bir kaç saat önce odasında bana anlayışla bakan gözyaşlarımı silen adam şimdi akıttığım göz yaşlarımın sebebiydi. Çok mu nefret etmişti benden? Kendi ağızıyla açıklayıp yarışmadan çıkmamı istese hiç bir şey demeden çıkardım. Neden bunu yapmıştı?

Kendimi sıkıp dudağımı dişlediğim de görmesinler diye camdan bakmaya başlamıştım.
Şimdi istediği oldu eminim çok mutludur, çünkü artık karşısına çıkacak bir Park Jimin olmayacak...

Amcam arabayı evin önüne park ettiğin de kapıyı açıp yavaşça aşağıya indim. Yoongi hyung da peşimden gelip koluma girdiğinde minnetli gülümsedim. Halam da yanıma geldiğinde arkamızdan tanıdık bir ses gelmişti.

Karşı komşularımızdan bir kadındı ve fazla boş boğaz dedikoducu bir tipti.

"Sooyan haberleri gördük geçmiş olsun, ama Jimine helal olsun iyi yere kapak atmış."

Başımı eğip zorla ayakta dururken Yoongi hyung beni sıkıca tutmuş ve hışımla kadına dönmüştü. Halam öfkeli feromonlarını salmaya başladığında ateş saçtığını hissedebiliyordum.

"O alfa bozuntusuyla Jiminin bir ilişkisi yok! Oğlumuza iftira atıldı ama bunu yapanlar cezasını çekecek. Tabi ki bu yalanı sürdürüp konuşmaya devam edenler de aynı şekilde cezasını alacak."

Göz ucuyla baktığımda tüm evlerden pencerelerden bize bakan insanları gördüm bir kaçı perdenin arkasından baksada belli oluyorlardı. Daha fazla dayanamayıp içeriye girdiğim de karşımda babaannemi görmemle ayağının dibine çöküp bağırarak ağlamaya başladım.

"Ben bir şey yapmadım yemin ederim yapmadım! Yapmadım yapmadım..."

Aynı şeyi tekrarlarken herkes başımda toplanmış, ağladıklarını duyuyor hissediyordum. Babaannem sıkıca sarıldığında kulağıma 'biliyorum' diyordu. Tek duyabildiğim ses buydu bir süre sonra gözlerim kapanmıştı.

^^

"Tansiyonu çok düşmüş, hemen havuç suyu verdim nabzı düzeldi."

Yakınımdan duyduğum seslerle gözlerimi araladığımda yanımda oturan halama baktım beni görünce hemen gülümsemiş ve elini yanağıma koymuştu.

"Oğlum biraz daha iyi misin?"

Başımı salladığımda saçlarıma bir öpücük kondurmuş daha sonra da ayağa kalkmıştı. Yeji telaşla yanıma gelip elimden tuttuğunda gözleri kıpkırmızıydı.

"Korkuttun bizi civciv..."

Odada sadece gençler kaldığında Taehyung da diğer yanıma gelmişti. Gözlerin de ki pişmanlığı ezilmişliği görebiliyordum. Yanıma gelmek istiyor ama bir şekilde çekiniyordu da. Elimi ona uzattığımda çenesi titremiş ve hemen yanıma gelip sarılmıştı.

"H-hyung lütfen kendini üzme her şey düzelecek biz seni biliyoruz diğerleri ne düşünüyor önemli değil."

Başımı sallayıp yatakta doğrulmaya çalıştığımda hemen yardım edip arkama yastık koymuşlardı. Jungkook, Yoongi hyung, Yeji, Taehyung ve diğer aile üyelerim hepsi beni koruyup kolluyor ve bana inanıyorlardı. Bunun dışındakiler beni ilgilendirmiyordu. Artık yoluma önüme bakacak ve onlarında yardımıyla el ele vererek güzel işler başaracaktım.