S.V CHAPTER 7 🟥

93 5 0
                                    

Warning 🔞: Read at you own risk!

Ang kabanatang ito ay RATED SPG striktong patnubay at gabay ng mata ang kailangan dahil may maseselang jugjugan, plokplokan, ungolan, kalmutan, laspagan at bukahan na hindi angkop sa mga mambabasa.

"BRI, MAY PUPUNTAHAN lang ako. I'll be back in an hour." Uzziah stated using her nonchalant tone. She looks at her reflection through the full length mirror in front of her.

"Ang aga pa masyado, ate." Brialen reacted, humihikab ito. Her eyes were focused on her laptop, researching for their upcoming topic this Wednesday. She is also preparing a group quiz for her students.

"Six o'clock na, hindi na iyan maaga. Saka nagmamadali rin ako, may trabaho pa ako mamayang eight." Uzziah glanced on the wall clock before looking at the mirror for the last time. Her long pink hair was still styled the same- double ponytail, making her even more attractive to man's eyes.

"Bri, pakainin mo na si Treasure ha."

"Okay, but Zhoerem will fetch him. He called me earlier. Papasyal na naman daw sila ulit."

"Kay." She didn't insisted. Dahil kahit anong reklamong gagawin niya ay ipapasyal pa rin ni Zheorem anak niya. Hayst, he's spoiling Treasure too much. Tapos sasabihin money is important, parang tanga lang.

Uzziah took her essential materials for her today's activity, magyo-yoga siya ngayon. She mean, her and Strahmn. Kinuha niya na rin ang Gatorade at cellphone ni Strahmn na iPhone 14 Pro Max  nasa lamesa bago lumabas ng apartment nila.

humampas kaagad ang preskong hangin sa
katawan at mukha ni Uzziah, feeling all the coldness of the wind. Ramdam niya gaano kalamig ang ihil ng hanging lalo na't naka-top at leggings lang siya.

"Ahh, so fresh." Uzziah beams slightly as she starts walking down the alley. Nakasukbit sa kanyang likod ang isang mini bag para sa mga gagamitin niya mamaya.

As Uzziah walks by, she's admiring the sunrise, giving a dazzling ray sto her skin slowly. It's glowing beautifully.

Ang ganda talagang pagmasdan 'pag sumisikat ang araw. Para sa kaniya kasi ay ito ang pinakamagandang tutukan lagi. Ang sinag rin ng araw ang humaharap sa kanya lagi noong panahong umiiyak siya. Kumabaga ito ang naging kasangga niya sa tuwing nalulungkot siya.

It was mid Sunday morning... walking alone on an almost empty street. The patches of white clouds were walking with her. The deafening silence was calming, only the sound of her shoes hitting the pavement and the chirp of the birds could only be heard. Ang mga puno naman ay sumasabay sa indayog ng hangin.

Ang gym na tinext sa kaniya ni Strahmn ay nagngangalang Theroux LiftFit Gym and luckily, walking distance lang ito. Hndi naman gaano kalapit, hindi rin ganoon ka layo basta malalakad lang. Sinearch niya pa ito sa google mal kung saan ito.

Habang patagal nang patagal ay unti-unti nang umingay ang kaninang tahimik na kalsada, ang maiingay na tunog mula sa sasakyan ay nagsisimula na. Ang mga tao ay unti-unti na ring dumarami sa kalsada. The city starts to get busy again.

Bakit pa ba ako pumayag sa kondisyong ito. Selpon lang dapat isasauli e, humantong pa sa ganito.

Aside from getting irritated, Uzziah feel nervous throughout her body. Hindi niya mawari kung saan nanggaling ang kaba subalit pakiramdam niya ay hindi magandang mangyayari.

Matapos ang mahabang paglalakad at makarating ay tumingala si Uzziah sa mismong gym sa harapan niya. Theroux LiftFit Gym, that's what it says. The building is welcoming to the eyes. Para ka nitong hinihila sa loob dahil sa kagandahan ng disenyo nito.

XXL SERIES #1: Strahmn Volkswagen (+18)Where stories live. Discover now