XXL SERIES #1: Strahmn Volkswagen (+18)

PROLOGUE 🟥

"PAGSISIHAN NIYO 'TONG GINAWA NIYO SA AKIN," paulit-ulit kong sambit habang ang mga luha at pawis ay tumutulo pati sa sahig na aking hinahakbangan. Ramdam ko lahat ang init ng paso, ang hapdi ng sabunot, ang sakit sampal at suntok. Lahat-lahat na ginawa nila sa akin.

Humahangos akong tumatakbo na parang nasa isang karera patungo sa designidong lugar na aming pag-meet-an ni Strahmn. Tagaktak ang aking pawis ngunit pinagsawalang-bahala ko iyon marahil desperada na akong makita si Strahmn.

It's been weeks since the last time I saw him. I missed my Sol so much.

May kaunting mga luhang namuo sa aking mata kahit hindi ko pa siya nakikita. Pagod na pagod ako sa mga nangyayari at wala na akong ibang matatakbuhan kung hindi siya na lang.

A lot of things happened since Strahmn was gone. I was living in great hell and everything just drained me.

But now, I tried to be well because it's mine and Strahmn's anniversary day. I need to face my love with all this little energy I have left in me. I covered all my bruises with concealer to hide it. Baka makita pa ito ni Strahmn at mag-alala.

Nang makarating ako sa field ng school abot kaagad ng tingin ko si Strahmn na nakadepinang nakaupo sa isang bench. I saw his broad figure watching students playing soccer.

Kita ko lang ang pigura ng mahal ko, lahat ng mga nangyari sa akin ay tila naging isang gunita na lang ng alaala. Lumandas ang isang butil ng luha sa mata ko habang humahakbang patungo sa kaniya. Kahit hinang-hina at puno pa ng pasa ang paa ko ay pinilit kung pumalapit sa kaniya.

I long for his touch and I want his embrace. I want to be at my peace again.

"Sol..." I mumbled longingly. I want to run and hug him but the excruciating pain on my legs is getting worse.

"Mein schatz..."

Just his endearment for me soothes my heart. My heart swelled as I looked upon him. How I missed his sweet voice.

I hid my gift for him in my pocket.

Pinalidong at marahang tumalikod si Strahmn para balingan ako ng tingin, ngunit sa isang hagilap ko lang ng buong mukha niya ay lumuwag agad ang puso ko. Nagpipiyesta agad ang loob ko.

I want to hug him kaya nangangapa akong lumapit sa kaniya at kinulong ang sarili sa mahigpit na yakap niya. Doon na bumuhos nang mataman ang mga luha ko.

"I miss you."

Hinigpitan ko ang aking yakap na para bang ayaw ko siyang gustong pakawalan. I'm waiting for this.

"Me too," mahimig na bigkas niya pero hindi siya gaanong tumugon sa yakap ko. Nagtaka ako kaya kumalas ako sa yakap at tiningnan siya.

"What's wrong?"

Kita ko kung gaano ka walang ekspresyon ang mukha ni Strahmn. Ang mga mata ay parang nagdalala ng hindi mapaliwanag na emosyon.

"What's wrong, sol?"

"Nothing."

Napanatag naman ang loob ko nang mapalitan ang timpla ng mukha niya. Lumapat ang ngiti nito sa labi. "Sit beside me."