01:28| TAMAMLANDI

01:02

08:37 Günaydın. Yani aslında günaydın değil.

08:37 Şey. Dün geceki konuşmayı unutabilir miyiz?

08:38 Çok uykuluydum ve telefonda açık kalan sohbeti okumasam ne konuştuğumuzu bile hatırlamayacaktım.

08:38 Uykulu insanların, sarhoşlardan daha çok saçmaladıklarını duymuştum.

08:39 Ben de epey saçmalamışım kahve molası, ödül falan.

08:39 Ciddiye alıp tuhaf fikirlere kapılmanı istemem.

Sude koluyla dürtükleyince hocanın geldiğini fark edip telefonu kaldırdım. Bundan sonra uykuluyken birileriyle konuşmaya tövbe ediyordum. Çocuğa resmen uyumama sebebimsin demiştim. Allah bilir hakkımda neler düşünmüştü? Hoca derse başladığında dikkatimi ona vermeye çalıştım.

Her ders, öncekinden daha boğucu bir hal alırken Beyza'nın etrafa saçtığı gülücükler sinirimi bozuyordu. Abisi uzun süredir tenis oynuyordu ve duyduğuma göre önemli bir maç kazanmıştı. O da, bu malzeme kaçmaz deyip ona buna hava basıyordu. Eğer bana kazık atmamış olsaydı muhtemelen birlikte Murat'ı desteklemeye giderdik. Lakin o, dostluğumuzla birlikte sayılı eğlencemizi de çalmıştı. Hayatın, bu kızın yoluna güller serip bana gelince yarım ağızla gülmesi cidden sinir bozucuydu.

Okul bittiğinde etüt merkezi yerine direkt evin yolunu tuttum. Annem, halamları yemeğe çağırmıştı ve sabah, eve erken dönüp hazırlıklara yardım etmem için beni epey tembihlemişti. Derslerime asılmamı istiyordu ve bunun için beni bir tartaklamadığı kalmıştı ama iki güne bir misafir çağırmaktan da geri kalmıyordu.

Onun yemekleri hazırlamasına yardım ettikten sonra bir şeyler atıştırıp odama çıktım. Dersleri bahane ederek rahatsız edilmek istediğimi de itinayla belirtip kapımı kilitledim. Çünkü bunu yapmazsam "Halanlar senin için geldi Asu. Bir merhaba demeyecek misin?" gibi zorlamalarla karşılaşacağımı biliyordum. Birincisi insanların geliş sebebi, hiçbir zaman beni görmek olmamıştı. İkincisi ise sahiden de beni düşünüyor olsalardı, zor bir dönemden geçtiğimi ve onların boş muhabbetlerine ayıracak vaktim  olmadığını bilirlerdi.

Onları umursamadan duşa girip kendime geldim ve dersin başına oturdum. Son deneme sonuçlarım bir tık artış göstermişlerdi. Bu yükselişle motive olup daha çok tırmanmalıydım. Evi inleten kahkaha sesleri ve çocukların mızırtıları eşliğinde epey çalıştıktan sonra Twittera girip mesaj kutumu yeniledim ama yeni bildirim yoktu.

Canım sıkılınca Koray'ın hesabına girip gezinmeye başladım. En son "Senin olduğun her yer, bana özel B." diye bir tweet paylaşmıştı. Gözlerimi devirip geri çıkacağım sırada mesaj bildirimi yandı.

01:02 Sarhoş insanlar saçmalamazlar. Sadece ayıkken kendilerine sakladıkları düşünceleri sarhoşken açık ederler.

01:02 Aynı şekilde uykusuz insanlar da ;)

01:03 Sağol ya. İyi ki unutalım dedim.

01:03 Daha dün yaptığın her şeyi hatırlama konusunda ısrarcı olan sen değil miydin?

01:03 Gereksizin biri için attığın derbeder tweetleri hatırlamakta sorun yok ama bir kahve molası seni utandırıyor mu?

01:03 Ne bu, trip mi?

01:04 Ahaha daha neler? Yine uykulusun herhalde(!)

01:04 Ne halin varsa gör.

01:04 Seninle laf yarıştırmaktan daha büyük sorunlarım var.