Hi, I am the Badboy

Hoofdstuk 21

Hallo!

Whoepwhoep, and the drama continues.... Bam bam bam!

Veel lees plezier!

_________________________________________________________

Nick POV

Meteen verstijfd mijn lichaam als ik haar hoofd tegen me aan voel. Ik val dood neer op het scherm. Voelt ze zich veilig? Want waar heb ik dat aan verdient?

Weken heb ik haar lastig gevallen, geïntimideerd en pijn gedaan. Dan negeer ik haar voor weken en ze komt toch naar mij toe. Of zal ze nu niemand meer hebben? Waarom is ze niet naar haar vrienden gegaan, Wesley woont dichtbij haar.

Als ik omkijk zie ik haar gezicht vredig tegen mijn arm aan liggen. Ik zal haar maar laten, ze zal vast dood moe zijn.

'Victoria, je bed kamer is kla...' Hij stopt meteen met praten als wij hem aankijken, ze slaapt. Stil!

We stoppen met het spel na het nog even gespeeld te hebben. Maar ik kan me niet meer concentreren. Ik wil haar in me armen leggen en zeggen dat het goed komt. Maar kan ik dat wel? Ik ben de reden voor al deze ellende, niet iemand anders. Als ik niet in haar leven had gekomen was dit nooit gebeurd, klootzak!

Maar dan had ze je ook niet gekend.

Is dat zo erg dan? Misschien was ze wel beter af zonder jou.

Misschien.

Wat nou misschien! Je hebt haar leven alleen nog maar verneukt, je hebt geen een goed ding gedaan!

Dan verander ik dat toch!

Ow en hoe wou jij dat doen. Door opeens haar lieve vriend te spelen die haar zal beschermen tegen het gevaar. Want dat gaat je niet lukken, want jij bent het gevaar!

Boos geef ik mezelf een klap als ik merk dat West en Jack me dom zitten aan te kijken. 'Wat, ik heb haar leven verpest. Ik mag boos op mezelf zijn ja' Snauw ik ze toe.

'Inderdaad. Maar je kunt het nu goed maken. Want denk je echt dat wij haar morgen naar huis laten gaan' Fluistert Jack.

'We kunnen haar niet naar huis laten gaan Nick, dan red ze het nooit. Kijk naar haar' Hij trekt voorzichtig het dekentje omhoog zodat we haar blauwe benen kunnen zien. Nee ze kan echt niet meer terug.

'Moet ik Fay of Wesley bellen?'

'Nick, jij blinde aap!'

'Sst!' West vouwt zijn hand voor ze mond en houd zijn mond.

'Ik stop haar in bed, we praten zo verder' Ik til haar zachtjes op en loop met haar naar boven. Op de 1 verdieping 2 keer naar links zitten 4 logeer kamers, ik heb ook geen idee waarom zo veel. Mijn vader heeft het huis gebouwd, niet ik. Nou ja, hij heeft het laten bouwen.

Ik leg haar zachtjes op bed en spreid een deken over haar heen. Ik kijk hoe haar lieve maar gekwetste gezicht vredig op het kussen ligt. Ze is zo mooi, maar heeft zoveel pijn.

Ik sluit de deur spijtig achter me en loop naar beneden.

'Snap je niet waarom ze naar je toe is gekomen!?' Gaat West door.

'Omdat ze niemand anders heeft?' Vraag ik geschrokken. Normaal is Jack degene die tegen me zit te schreeuwen. West is altijd het zachte type. Ook al is dat de laatste tijd best verandert.

'Nee jij sukkel! Jij kunt dit als enige oplossen. Ga naar die Carlijn toe en zeg dat ze moet vertrekken. Zorg ervoor dat haar moeder niet word overgeplaatst naar Utah en leg het haar vader uit. Je moet iets doen, je bent het haar schuldig'