Waar Pan Mang Stroomt

28: Yeon In Yeop

"Taekyung!" riep iemand aan de andere kant van het lokaal. Het was september 2015 en Taekyung zat in het laatste jaar van zijn middenschool, Pan Mang Middle School, die zich aan het randje van Peoul bevond. Taekyung draaide zich opgewonden naar de persoon van wie hij de stem van mijlenver zou herkennen: zijn beste vriend. In Yeop huppelde met een brede glimlach naar hem toe en grijnsde met een blik waar 'raad eens wat ik heb meegemaakt' in te zien was.

"Wat?" vroeg Taekyung. In Yeop bleef dezelfde grijns aanhouden en waggelde met zijn hoofd speels heen en weer. 'Raad' zei hij op zijn eigen manier.

"Je hebt toestemming?" Taekyungs ogen flikkerden op en In Yeop knikte met alle levendigheid die hij in zich had, je zou bijna denken dat hij een epilepsie-aanval kreeg. Taekyung sprong opgewekt recht en ze maakten samen een dansje uit blijdschap.

"Waar gaan jullie naartoe? Misschien kan ik meekomen?" Een derde ongewilde persoon had hen vergezeld in het gesprek. Deze had ook een grijns op, maar van een heel andere soort dan de twee kinderlijke enthousiastelingen. Onmiddellijk verdween hun lach als sneeuw voor de zon en de derde persoon genoot van de sfeerverandering die hij in een seconde had gebracht. "Wat?" Zijn grijns werd met elke seconde gemener en de nonchalante manier waarop hij met zijn handen in zijn zakken op een naburige bank leunde, maakte hem op geen manier aangenamer.

"Wat wil je?" antwoordde In Yeop met een verslagen blik.

"Koop even een broodje voor mij", Do Hwan stond op en wandelde bevredigd naar zijn eigen vrienden die met hun lawaai de gangen vulden.

"Balzak", mompelde In Yeop. Do Hwan was de pestkop van de school en de leider van de meest gehate vriendengroep van vijf. Recent had hij er niets beter op gevonden dan Taekyung en daarmee zijn beste vriend In Yeop lastig te vallen zoals hij de lagere jaartjes vaak plaagde.

"Gaan we het doen?" vroeg Taekyung, hij wist niet wat de betere optie was. Do Hwans bevelen opvolgen of zijn gewelddadige kant openbaren door hem niet te gehoorzamen. Er school een vreemd optimisme in hem. 'Zo erg is het niet om een broodje voor hem te kopen' dacht Taekyung en hij zuchtte. Ze waren nog maar net begonnen aan hun laatste jaar van de middenschool en Taekyung was het al beu. "Kom, we kopen iets voor onszelf terwijl we een broodje gaan halen", zei Taekyung ontmoedigd. In Yeop keek met een frons toe hoe de vijf pestkoppen lachend flesjes water naar elkaar gooiden alsof er niemand anders aanwezig was. Hij gromde als instemming.

"Hey, over die uitstap... Ik heb al een heel plan", probeerde Taekyung zijn vriend af te leiden, wat hem ook direct lukte. Zijn ogen richtten zich weer naar Taekyung, "Je wist nog niet eens of ik mee mocht van mijn ouders!"

Taekyung grinnikte, "Ik was een beetje te opgewonden."

***

"Taekyung!" hoorde hij voor een vijfde keer diezelfde dag. Een gespierde jongen met kort, zwart haar en een steile, platte pony tot net boven zijn wenkbrauwen huppelde naar hem toe, Taekyung had na school op hem staan wachten.

"Je bent altijd zo traag, gast."

"Oooh, was je eenzaam zonder mij?"

"Hou verdomme je kop."

In Yeop begon te wandelen.

"In Yeop?"

"Wat."

"Wil je bij mij logeren? Mijn vader is niet thuis vandaag."

"Hmmm...wacht even." Hij nam zijn gsm en begon te typen, "Waarom zo plotseling?"

"Geen reden." Er was wel een reden. Als er niemand anders thuis was, kon het herenhuis van Taekyungs ouders enorm eenzaam zijn. Bovendien wist hij dat In Yeop het leuk vond om bij hem te logeren, hij had een aparte kamer voor zijn enorme flatscreen tv.