Waar Pan Mang Stroomt

26: Blauwe cactus

"Euhm...weet iemand eigenlijk de weg?" vroeg Gyong. Ze hadden besloten om terug te keren naar hun penthouse. Gyong hing al sinds de vorige nacht rond in het gebouw en ze had niets paranormaals gevonden. Ze besloot dat de legendes niet echt waren en checkte deze locatie af van haar lange lijst van de te bezoeken plaatsen voor haar hobby.
"Jij bent de professional", zei Bo Xiang. Hij was chagrijnig geworden omdat hij teveel had gepraat de laatste paar uren.
"Niet in wegen vinden", zei Gyong geïrriteerd terug. Haar doos van energy bars had ze de eerste nacht al opgegeten en de honger begon op haar zenuwen in te werken.
"Níet in wégen vínden."
"Wa...heb je mij nu net nagezegd?"
"Héb je mij nu nét nágezégd?"
"Ik zweer het, Bo Xiang, ik ga die lelijke, blinkende zonnebril van je aftrekken en..."
"Kalmeer, mensen!" onderbrak Ilhoon haar.
"Ik weet de weg", zei hij met weinig zekerheid in zijn stem.
"Normaal gezien gebruik ik gewoon mijn 4G, maar dat werkt hier precies niet", zei Gyong.
"Jij werkt niet", zei Bo Xiang.
"Oké, ik snap echt niet wat jullie daar zo grappig aan vinden. Jullie zeggen dat altijd!" zei ze.
"Jij zegt dat zelf altijd...Wacht, wat zeggen we altijd?" vroeg Mew.
"Ugh, niks, laat maar."
"Mijn 4G werkt ook niet...wat? Ik heb niet eens bereik!" zei Ilhoon, "Check eens of jullie bereik hebben?"
"Mijn gsm is al een tijdje uitgevallen" zei Suka. Mew had een Nokkia baksteen, dus daar hadden ze sowieso niets aan. 

"Ja, de mijne heeft ook geen bereik", zei Gyong. Iedereen keek naar Bo Xiang. Hij zweeg. 

"...En die van jou?" vroeg Ilhoon. Bo Xiang had de beste en nieuwste Xiaomi Redmi smartphone, het model was zelfs nog niet officieel op de markt. Als er een gsm zou moeten werken, dan was het de zijne. Hij was hun laatste en enige hoop. 

"Ik heb ze niet mee."
"Wat!? Waarom niet?" vroeg Ilhoon.
"Ben je gek? Ik zou het niet riskeren dat het verloren geraakt ofzo."
"Bedoel je net zoals wij nu verloren zijn!?"
"Hoe is dat mijn schuld..."
"Oké, weet je. Het komt allemaal goed" zei Mew, "Ik heb heel mijn leven in de scouts gezeten en ik kan zeker de weg vinden met de ligging van de maan. Nee, de zon. Ah shit, het is nacht..."

"Ik zei toch, ik weet de weg", zei Ilhoon. Maar niemand had daar veel vertrouwen in.

"Oké dan, waar moeten we nu heen?" vroeg Gyong.
"Naar...links."
"Nee, ik dacht dat ik van rechts kwam. ...Hoe zijn jullie hier geraakt eigenlijk?"
"Door te liften. Jij?"
"Ja, ik ook. Maar het was daarna nog een lange weg te voet hierheen, uren zelfs."
"Ja, maar dus in ieder geval, links" zei Ilhoon.
"Euh nee, réchts."
Mew en Suka waren ondertussen tikkertje aan het spelen. Ofwel wouden ze elkaar serieus vermoorden, kan ook.

"Daarom wil ik dus geen kinderen", zei Ilhoon. Bo Xiang en Gyong knikten allebei.

"Wat zeg jij, Bo Xiang?" vroeg Gyong.
"Naar achter."
"Op basis van wat?" vroeg Ilhoon hem. Bo Xiang haalde zijn schouders op.
"Hey! Mew! Waar zeg je dat we heen moeten?" riep Ilhoon.
"Rechtdoor!"
"Ja, ik ga akkoord!" riep Suka.
"En waarom?" riep Ilhoon.
"Ik zie planten! Ik heb dorst!" riep Mew.
"Hij heeft een punt. De andere richtingen zijn gewoon puur woestijn", zei Gyong.
"Oké, goed voor mij. Zolang jij niet gelijk krijgt, uhu", zei Ilhoon.
"Uhuhuhuhu", spotte Gyong.
"UUHUHUHUHHU."
"...Oké, laten we gaan."
"Goed idee."

***

"Yeeeeeyy! Cactusseeeeen!" riep Suka.
"Het is cacti. En dat zijn niet eens cacti. Ik denk dat dat daviesia euphorbioides zijn, maar ik weet het niet zeker", zei Gyong. Iedereen keek haar geshockeerd aan. De stilte werd doorbroken door Suka: "Oooeehh! Nog cactusseeeeen!"
"Nee, dat zijn denk ik lawrencia helmsii." Ze keken haar terug aan. Ze waren aan't wachten op een antwoord, een reden waarom ze die planten zou kennen, maar ze zei niets.
"En wat is deze cactus?" vroeg Mew.
"Er zijn geen cacti in Australië, ten eerste. En ten tweede, ik heb geen flauw idee. Ik heb dat ding nog nooit gezien van mijn leven. Echt vreemde plant, zo felblauw. Wel mooi", zei ze.