Waar Pan Mang Stroomt

20: Gasten in huis

Jae Hee en Taekyung waren bij hun thuis aangekomen met de taxi en awkward uitgestapt. Jae Hee keek naar de zon en besefte dat ze al langer dan een dag wakker was en eensklaps kwam de vermoeidheid over haar heen. Ze wilde op haar bed ploffen en voor drie dagen slapen.

"Ik ga naar huis...", zei ze tegen Taekyung, "dank u voor vandaag..."

Plotseling vulde haar hoofd zich met vragen: hoe wist Taekyung waar ze was? Waarom was hij haar komen redden? Waarom was er geen politie betrokken geweest? En het belangrijkste van allemaal: wat zegt ze tegen haar familie en tegen haar school nu ze een examen gemist heeft?

Taekyung volgde haar de trappen op en tot aan haar deur, alsof ze elk moment terug ontvoerd kon worden. Hij deed zelfs de deur voor haar open. "Slaap maar goed nu en maak je geen zorgen. Ik zie je morgen."

Jae Hee verbaasde zich om zijn oprecht en lief gedrag en ging met een vredig gevoel naar bed.

***

"Stop daarmee." Jae Hee werd wakker gemaakt door een luid gegiechel buiten haar deur die op een kier nog openstond. Ze keek op de klok en zag dat het al avond was. Vermoeid stond ze op door de honger en liep naar de woonkamer waar ze zowel Haechan als Do Hoon aantrof aan de eettafel.

"Hoi!" groette Do Hoon. Jae Hee humde als antwoord, moe en hongerig.

"Wat heb jij?" vroeg Haechan verbaasd, "Heeft Gyong je de hele nacht laten studeren en geen eten gegeven?"

"Gyong?"

"Je stuurde me gisteren dat je bij haar ging logeren om voor fysica te studeren."

"Ah... Ik was bij Gyong." Jae Hee wist niet of ze het hem zou vertellen, aangezien ze niet wilde dat hij zich zorgen zou maken. En Do Hoon zat erbij, dus was de hele situatie niet zo privé. Ze had geen enkel teken van vermisdheid vertoond: ze was lichamelijk met rust gelaten en Purr had haar gsm ergens doorheen de nacht gewoonweg teruggegeven wanneer ze ernaar vroeg. Het enige probleem was dat ze haar examen volledig had gemist.

"Ik vertel straks wel", zei Jae Hee en ze begon een paar boterhammen te smeren.

"Moet jij nog niet naar huis, Do Hoon? Het is al donker buiten", zei Jae Hee, wanneer ze door het eten al wakkerder was.

"Ik blijf hier slapen", glimlachte hij, "als ik niet stoor natuurlijk."

"Ah, nee, je mag bij Haechan op de kamer slapen. Haechan, ik vertrouw erop dat je gastvrij bent en hem op het gemak stelt, hè. Do Hoon, doe alsof je thuis bent", beval Jae Hee de twee jongens voor ze weer in haar kamer verdween om verder te slapen. Ze deed haar ogen dicht, maar ze kon deze keer niet in slaap vallen. De vragen die haar grijze massa bespookten lieten haar niet met rust. Ze besloot een wandeling te nemen om alles mooi op een rijtje te zetten en te beslissen wat ze als volgende moest doen. Ze kwam buiten en rekte zich uit, ze ademde diep in om de frisse lucht te voelen. Op dat moment kwam haar volgende avontuur: ze zag Taekyung zijn appartement uitlopen en haar passeren. "Taekyung!" hoorde ze een warme stem roepen van bovenaf. Taekyung keek op naar zijn beeldschone zus die uit het raam hing, "Je portefeuille!" Ze gooide een klein voorwerp naar beneden en hij ving het met moeite op. Hij draaide zich weer om, zonder Jae Hee te zien en verdween snel uit haar zicht. Jae Hee keek weer naar boven om zijn zus te bewonderen en juist dan zag Tali haar ook staan. "Min Jae Hee!" riep ze opgewekt, terwijl ze zwaaide, "Heb je even tijd? Ik zou jouw hulp wel kunnen gebruiken nu."

Jae Hee liet de wandeling voor wat het was en ging naar Taekyungs appartement. 'Taekyung zal dat niet zo erg vinden' besloot ze, maar eens daar aangekomen wachtte een derde onverwachte persoon haar op.

"Ik weet dat jij Do Hwan kent... Waarschijnlijk beter dan Taekyung of ik", zei Tali haar, toen ze in Taekyungs kamer Do Hwan bewusteloos zag liggen.