သူအခန်းထဲကို တစ်ချက်ဝေ့ကြည့်လိုက်ပြီး~

"တာဝန်ကျေပါတယ် အခုပဲ သုံးလစာ ယူပြီးထွက်သွားလိုက်တော့ မင်းကို အလုပ်ထုတ်လိုက်ပြီ!"

"ဘာ ဘယ်လို? Ceo!!Ceo!"

အခန်းတံခါးကို ပိတ်ကာ သူ့ဆီလျှောက်လာပါသော Daddy~

"ဘယ်ကကောင်ဇိုးလေးလဲ ကျောင်းလစ်ပြီး သူများထိုင်ခုံမှာ ဝင်ထိုင်နေတာ~"

"Daddyရဲ့ကောင်ဇိုးလေး~"

ထိုသို့ြပန်ဖြေလိုက်တော့ တစ်ချက်ပြုံးလိုက်ပြီး သူ့ကိုပွေ့ကာ အရင်ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်~ပြီးမှ ပေါင်ပေါ်မှာ မျက်နှာချင်းဆိုင် ပွေ့ြပီး တင်လိုက်တယ်~

"ပြောပါအုံး ကျောင်းမှာဘာတွေများဖြစ်လာလို့လဲ"

"ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး ဒီတိုင်းDaddyကိုလွမ်းလို့ ထွက်လာတာ~"

"ဘယ်နှနာရီမှတောင် မရှိသေးဘူးလေ ဘေဘီရယ်~"

"အဲ့တာDaddyကြောင့်လေ လူကိုမတွေ့ရမနေနိုင်ဖြစ်သွားအောင် ဘာဆေးတွေကျွေးနေလဲမှ မသိတာ~"

"ဟား ဟုတ်ပါြပီကွာ စကားသိပ်တတ်နေတဲ့နှုတ်ခမ်းလေးကို ဆုချရမယ်"

ဆိုြပီး သူ့ကိုနမ်းဖို့အလုပ်~

"နေ နေ နေအုံး ဘေဘီပြောစရာရှိလို့"

ထိုအခါ မျက်မှောင်တစ်ချက်ကြုတ်သွားပြီး~

"ဘာပြောမလို့လဲ ဘေဘီရာ"

"Daddyနော် ဘာလဲ ြငိုငြင်တာလား"

"မဟုတ်ရပါဘူး သခင်လေးရယ် ပြော ဘာပြောမလို့တုန်း~~"

"ဆစ်ဒရစ်ကပြောခိုင်းလိုက်လို့ သူ့လူကြီးကို အလုပ်ခိုင်းရင်လည်း နီးနီးနားနားပဲခိုင်းပါတဲ့"

~ဒေါက် ဒေါက်~

"ဝင်ခဲ့~"

"ဒရေဂို ရပြီ ကိစ္စပြတ်သွားပြီ~"

ဝင်လာတဲ့သူက တခြားသူမဟုတ် ဆစ်ဒရစ်ရဲ့ လူကြီး~

"အော် အေး"

"ဟယ်ရီရောက်နေတာလား"

"ဟုတ်တယ်လေ ဟီးဟီး ပြီးတော့ ဆစ်ဒရစ်က လွမ်းတယ်တဲ့ စကားပါးခိုင်းလိုက်တယ်~"

~DON'T BLAME ME~Место, где живут истории. Откройте их для себя