"ကိုကို ကျတော်က အခုပဲ လာကူမလို့ကို"

မျက်နှာချိုသွေးပြီး ပြောနေသော ဟယ်ရီ~

ထိုပုံစံလေးကို အသည်းယားနေသူကတော့ သူ့ရဲ့Daddyကြီး ဒရေဂို~

"ကူဖို့သတိရသေးတာပဲ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်"

ရွှဲ့ပြီးပြန်ဖြေလိုက်တော့~

"အဲ့တာဆို Daddy ကိုကျေးဇူးတင်ရမှာ သူသတိပေးလို့ သတိရတာ"

~အင့်ဟယ်~

ဆိုပြီး ဟယ်ရီ့ခေါင်းကို ထုလိုက်တယ်။

"အာ့ ကိုကို!"

"ရွှဲ့လို့ရွှဲ့နေမှန်းမသိ ဘယ်လိုဟာလေးလဲ"

"ကိုကို ကလည်း~~"

ချစ်ဖို့ကောင်းအောင်ပုံစံမျိုးစုံလုပ်ပြနေသော ဟယ်ရီ~

"မင်းနော် မင်း ဒရေဂိုတော့ ဘယ်လို သီးခံနေလဲမသိ"

ပါးစပ်ကသာ ဗျစ်တောက်ဗျစ်တောက်ပြောနေတာ လက်က ဟယ်ရီ့နှာခေါင်းလေးကို သွားဆွဲနေလေရဲ့~~

ထိုအချိန် ~~

~ring~

"ခနလေးနော် ဟယ်ရီ"

"ဟယ်လို"

"အေး ရွန် အိမ်မှာရှိလား"

"ရှိတယ်လေ"

"အော် အေးအေး ငါခနဝင်ခဲ့မယ် ပေးစရာလေး ရှိလို့"

"အွန်း ဟယ်ရီလည်းရောက်နေတယ်"

"တကယ်လား ငါတွေ့ချင်နေတာနဲ့ အတော်ပဲ နောက် ၁၀ မိနစ်လောက်နေရင် ရောက်မယ်"

"အေး အေး"

~C A L L E N D~

"ကိုကို ဘယ်သူလဲ"

"မီဝန်း~ပေးစရာရှိလို့ ခနဝင်လာမလို့တဲ့"

"အဲ့တာဆိုလည်း Daddy ခနနေအုံးမယ်လေ မမ မီမီ နဲ့ လည်း မတွေ့တာကြာပြီဆိုတော့~"

"ဘေဘီ့ သဘော~"

အဖြေရတာနဲ့ ရွန်ဘက်ပြန်လှည့်ရင်း~

"ကိုကို အယ် မျက်နှာက ဘာဖြစ်နေတာလဲ"

"လာခဲ့အုံး"

ဆိုပြီး ထမင်းစားခန်းထဲ ဆွဲခေါ်သွားလေရဲ့~~

"ဟယ်ရီ ကိုကိုမင်းကိုမေးမယ် သေချာဖြေ~~"

~DON'T BLAME ME~Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon