KABADAYI [BXB]

17. BÖLÜM

Sert botunun tersi ile önünde diz çökmüş, ağzı yüzü kan olan genç adamın burnunu bir tane tekme attığında adam acıyla feryat ederek yere yığılmıştı. İki eliyle burnunu tuttuğunda burnundan oluk oluk kanlar akmaya başlamıştı.

Esmer delikanlı adeta patlamış bir volkan gibi bu sefer diğerine yönelip art arda yumruklarını geçirdiğinde zaten ayakta zar zor duran gençler iyiden iyiye kendinden geçmişti.

Baran dakikalardır bu iki serseriyi dövüyordu ve resmen komalık etmişti. Semtteki birkaç kişi ve kendi arkadaşları ne yapıp edip bulmuştu o kişileri aynı gün içerisinde. Şimdi ise karanlık havada parkta dövüyordu.

"Abi tamam öldüreceksin herifleri." diyen mahalledeki çocuklardan birine bakmadan dövmeye devam ediyordu.

"Kız kardeşim lan o benim. Orospu çocukları, sizin gibi piçlerin nasıl iğrenç yaratıklar olduğunu anlamayacak kadar saf ve iyi niyetli." derken ayağa kalkıp tekmelerini geçirmeye devam etmişti.

Yusuf, Hasan ve Seyit öylece yerde yatan iki kişiyi döven Baran'ı izlerlerken hiçbir şekilde müdahale etmiyorlardı.

"Dokundunuz mu lan ona?" diye sordu Baran eğilip yerde yatan gencin yakasından tutarken.

Genç hızla kafasını iki yana salladığında zar zor kendindeydi. Dakikalardır yediği dayak yüzünden ağzına kanlar doluşmuştu.

Baran onun yakasını sertçe bırakıp eline bastığında sessiz parkta dövülen kişinin bağırışları yankılandı.

Baran son kez art arda sinirini boşaltmak ister gibi ikisine de yumruklarını geçirdikten sonra ayaklandı.

Nefes nefese bir şekilde yerde acıyla kıvranan iki gence bakarken üzerlerine tükürdü.

"Tamam bremın şimdi polisi falan ararlar çok ses çıkarttı itler. Gidelim mi?" diye sordu Hasan Baran'ın omzuna dokunarak.

Baran kafasını salladığında bu sefer onları bulmaya yardımcı olan parkta takılan serserilerden olan gence yaklaştı. Bulmalarına yardım etmişlerdi çünkü o da parkta takılanlardan biri olduğu için tanımıştı.

Baran ona yaklaştığında çocuk korkuyla sertçe yutkundu.

Baran yavaşça yaklaştıktan sonra çok da sert olmayan bir şekilde burnunun üstüne kafa attı çocuğun. Genç acıyla bağırdığında "Bir daha bana emir verme sikerim belanı." dedikten sonra arkasını döndü.

Hasan, Seyit ve Yusuf güldüğünde sırayla yerde yatan gençlere birer tekme de onlar geçirdikten sonra Baran'ın arkasından ilerlediler.

Baran siyah deri ceketinin cebinden sigara paketini çıkartırken ellerindeki kan izlerini görmezden geldi. Bir dal sigarayı dudaklarına götürüp ucunu yaktıktan sonra elini alnına götürüp ovdu. Az önce kafa attığı için sızlamıştı biraz.

"Ellerine sağlık kardeşim." dedi Yusuf gülerek.

"Sanat eseriydi." diye katıldı ona Seyit gülerek.

Baran gözlerini kısarak sigarasından bir nefes aldığında siyah saçları rüzgarın etkisiyle uçuşuyordu.

"Abime söylemeyin ha, hallettik bitti." dedi Baran sigarasını iki parmağı arasına alıp dudaklarından uzaklaştırdıktan sonra.

Şimdi Ahmet abisi duysa adamları dövmek yerine öldürürdü. Baran abisini biliyordu, abisi sinirlenince kimseyi görmezdi. Bu yüzden başını belaya sokmaya müsaitti. Bunu engellemek için söylemeyecekti.

"Yok yok sözümüz sözdür bilirsin." dedi Hasan.

Dar ve karanlık sokakta yürürlerken Hasan evine gitmek için köşeden dönmüştü.