VENT'ANNI -Måneskin

Kendi Gözyaşlarında Boğulmak

Öncelikle hello,nasılsınız?
Bir rekor kelime sayısıyla geldim tahtaya vuralım,bir daha olması çok imkansız çünkü. Tam tamına 3970 kelime.
Neden bu kadar uzattım diye soracak olursanız çünkü bu uğursuz günü artık bitirmek istedim. Neredeyse üç bölümdür bu gün üstünden gitti,e sıkıcı olmaya başlıyordu. Neyseki sonunda batırdık güneşi.

Neyse çok uzatmayayım,kendinize iyi bakın ve iyi okumalar❤

Melankoli- Duman

****
Victoria

Öğlen yemeği yerken telefonumun çalmasıyla irkildim. Grace bana kaşlarını çatarak baktı "Yemek masasında telefon yok kuralını unuttun sanırım Viccy." Arayan kişi Stevie'ydi ve bu durumun acil olabilecegini gösterirdi.
"Üzgünüm ama buna bakmam lazım,hemen geliyorum. Lütfen siz devam edin." ve özür dileyen bir bakış atarak masadan kalktım.

Victoria: Merhaba Stevie,nasılsın?
Stevie: TANRIM SADECE BİR HAFTA,SADECE BİR HAFTA TATİL YAPACAKTINIZ! HER ŞEYİ NASIL BU KADAR KARIŞTIRABİLDİNİZ!
Victoria: B-ben anlamadım.
Stevie: Size hemen bir röportaj programı atacağım,dağıttınız gibi toparlayacaksınız. Ethan,Thomas ve Damiano'yu da aradım.
Victoria: Sabah ki kavga dışında bir şey mi oldu?
Stevie: Sevgili olmuşsunuz,bende magazinden duydum. Çok teşekkürler bu muhteşem nezaketinizden dolayı.
Victoria: Ben...biz özür dileriz. Gerçekten söyleyecektik-
Stevie: Sevgili olmayacaksınız Victoria,en azından medyatik ortamlarda. Bunu Damiano'ya da söyledim sana da söylüyorum,geçici bir heves için bunca emeği yok sayamazsınız. Bu kadar.

Ve telefonu kapattı,kalbimin sıkıştığını hissettim. Geçici bir heves mi? Sevgili olacaksak gizli olmak zorunda mıydı bu ilişki?
Sırf başkalarının gönlünü eylemek için biz neden kısıtlanıyorduk? Haksızlık değil miydi bu? Damiano bunu kabul etmiş miydi? Kafam çok karışmıştı.

Yemek masasının önünde durdum, artık yemek istemiyordu canım. Midemi bulandırıyordu en küçük şey bile. Grace endişelenmiş olacak ki merakla soru yağmuruna tuttu beni "İyi misin Viccy? Bir şey mi oldu? İşle mi alakalı? Yoksa çocuklardan birine bir şey mi oldu?" Veronica bile endişelenmiş olacak ki merakla bana bakıyordu.
"Hayır, herkes iyi. Benim gitmem gerek, çok üzgünüm. İşle alakalı bazı şeyler var. Afiyet olsun ve özür dilerim."

Onların yanıtını beklemeden evden çıktım. Ethan'ı aradım,o da neye uğradığını şaşırmıştı benim gibi. Diğerleriyle onun odasında toplandığını ve ben gelene kadar Stevie'nin söylememizi istediği şeyleri öğrenmeye çalışacaklarını söyledi. Bu muydu yani emek harcadığımız şey? Sokaklarda müziğimizi duyurmak isterken bu muydu istediğimiz?
Evet hatalıydık,acemi davranmıştık ve magazini düşünmemiştik. Fakat her kariyerde yok muydu bu? Neden hata yapınca günah keçisini ilan edilmiştik?

Otele varınca,hayranlarımızın da orda toplandığını gördüm. Dudaklarımdan küçük bir sövme döküldü. Hemen gruba mesaj yazdım çünkü tek başıma kalıp hata yapmaktan korkuyordum.
Çocuklar gelmeden arabadan inme durumunda bulundum. Hepsi üstüme yığılmaya başladı, herkesin elleri vücuduma isteğim dışında dokunuyordu. Rahatsız oluyordum.