VENT'ANNI -Måneskin

20'yim ben

Daha 20 yaşında mükemmeli beklerken insanlar,her hatamı yuttururken bana nasıl mutlu olmamı bekleme  cüretini görüyorlar kendilerinde? Anlayamıyorum,sevmeme izin vermezken kendimi ve izin vermezlerken kendim olmaya onlara saygı duymamı,hayata ayak uydurmamı bekliyorlar. Ben daha 20'yim ama artık koşacak gücüm yok. Hayata yetişmeye gücüm yok. Şuan bu uçurumun başında oturmamın bütün suçlusu insanlar,bana kendi doğrularını yedirmeye çalışırken beni boğanlar. Bu noktaya gelmemin sebebi aslında uzun bir hikaye ama zaten burdaysanız buna ayıracak vaktiniz vardır. Her şey 3 ay önce başladı.
  

    3 ay önce mayıs ayı

  "Victoria dursana!" omzumda elini hissettim,arkama döndüm .  Nefes nefese kalmıştı biraz çömelmiş ve ellerini dizlerine koyarak nefesini düzene sokmaya çalışıyordu. "Thomas bu kadar nefes nefese kalacak kadar koşmadın,sigaraya biraz ara versen belki daha uzun yaşarsın." dedim sırıtarak. Yüzünü buruşturdu ve yüz hareketlerimin taklidini yaptı "BOLKO DOHO OZON YOSORSON, çok komik. Dam'i gördün mü?" Damiano,şimdiye kadar en yakın olduğum insan belki de en çok değer verdiğim. Kendimden çok sevdiğim ve istediğim. Cebimden çakmağımı çıkardım ve elimde döndürmeye başladım."Yoo görmedim. Bir şey mi oldu?" huzursuzlanmıştım. Thomas cebinden sigara paketini çıkardı ve bana doğru uzattı. Bir sigara aldım, aslında sigara içmezdim fakat ara vermek gereken zamanlar vardı. Aldığım sigarayı yakmak değildi düşüncem sadece ihtiyacım olur diye güvence olarak tutmak istedim. "Telefonlarımı açmıyor,acaba Giorgia ile birlikte mi? Biliyorsun kaliteli zaman geçirmek istiyorlar.Yine de telefonlarımızı açsa ya da önceden haber verse fena olmaz. Hey,dinliyor musun beni? Vic,iyi misin?" Kendimi gülümsemek için zorladım. Kafamı iyiyim dermiscesine salladım. "Hiç bir fikrim yok Thomas,bana hiç bir şey söylemedi. Belki Ethan biliyordur ona sordun mu?" Kafasını salladı hayır dermiscesine,sigarayı ağzıma götürüp çakmakla yakmayı denedim. Rüzgardan dolayı yanması zordu elimi etrafına kalkan gibi kapattığım anda omzuma biri dokundu.  Damiano "Toxic" şarkısını  söyleyerek yanımıza  geliyordu. Omzumun sağ tarafında durdu ve eliyle kafamı tutup kendi göğsüne bastırdı. Kafama bir öpücük kondurup "Selam çocuklar.Sigara içmek çok zararlı Vic,bana ver onu." kafamda ki şapkayı alıp kendi kafasına takmıştı.Ağzımdan sigarayı aldı ve bana bakarak  "Çakmak.",o anda uyandım aslında. Elimle çakmağı uzattım. Uzaktan Ethan'ın koştuğunu gördüm. Ethan benim çocuğum gibiydi,r harflerini soyleyemeyisi olsun,kendini tanıtmaktan utanması olsun her şeyiyle sevgimle boğmak istiyordum onu. Yanımıza yaklaşınca "Selam,nasılsınız? Vic sana sabah mesaj attım görmedin mi? Evinden seni alayım  mı  diye soracaktım. İsterseniz dönüşün bir yerlere gideriz." Telefonuma uzun zamandır bakmadığını o an fark ettim. Dudağımı ısırdım annem ve babamı düşününce. Katı insanlar değildiler ama habersiz bırakmak istemiyordum onları. Telefonuma bakınca mesajları gördüm."Mesajını görmedim . Ben dönüşün gelemem bu arada,başka bir zaman artık. " Damiano bana döndü omzuyla omzuma hafif bir ittirme kuvveti uyguladı ve kulağıma fısıldayabilmek için yaklaştı "İyi misin Vic?" Ona dönerek güvence vermeye çalışırcasına kafamı salladım. Thomas ve Ethan'ın olduğu tarafa dönerek "Ben yavaştan gidiyorum o zaman. Haberleşiriz tamam mı? Size geri cevap vermezsem anlayın ki öldürüldüm çok da endişe etmeyin." Gülerek önce Ethan sonra Thomas'a sarıldım. Damiano'ya döndüm ve yanağından öpmem için bana yanağını uzattı. Öpünce bana sarılıp ayaklarımı yerden kesecek kadar kaldırdı beni. Kendimi en güvenli hissettiğim yerdi orası. Beni bırakmayacağına inandığım tek insandı. En azından öyle diliyordum. Arkamı dönüp yürümeye başladım arkadan bir bağırma sesi geldi "Victoria,şapkan?" Oraya dönecek gücüm yoktu,yatmak ve uyumak istiyordum. Thomas,benim kardeşimdi.  Doğmayan erkek kardeşimdi. Sanki benim hissetiğim şeyleri o da hissedebiliyordu.  Damiano'nun kafasından şapkayı aldı ve koşarak yanıma geldi. "Ben Victoria'yla yürüyeceğim,görüşürüz." Damiano arkamızdan bağırarak "Victoria eve gidince beni aram" Kafamı salladım,Thomas belimden beni desteklercesine tutunca yürümeye başladık. Sokaktan dönerkenden Thomas durdu ve omzuma elini koyarak "Vic?" ağlamaya başladım. Ona sarıldım  ve  hiç durmadan şelaleler gibi akıttım gözyaşlarımı. Neden ağladığımı bilmeden ağladım. Moralim bozuktu ama tam sebebini bende bilmiyordum.