VENT'ANNI -Måneskin

Yeni Devrin Başlangıcı

Moriro da Re -Måneskin
Victoria
Sabah kalktıgımda yanlız olduğumu fark ettim. Damiano odada değildi ama yattığı tarafta bir yeşil kutu vardı. Kutunun üstüne çok küçük bir kâğıda not iliştirilmişti ve üstünde Günaydın Vic,sözümü tuttum. Bütün sevdiğin abur cuburlar bunun içinde,seni kısıtlamaya çalıştığım için özür dilerim :/ Bu arada biz çocuklarla stüdyodayız, uyandığında görüşürüz.

Kutunun kapağını açarak abur cuburlarıma baktım. Gerçekten bütün sevdiklerim eksiksiz burdaydı. Yüzümde aptal bir gülümseme oluştu,sonra elime rastgele bir çikolata alıp koşarak aşağıya indim. Ne güzel bir sabah.

Stüdyonun kapısını açtığımda For Your Love'ı çalışıyordular. Onları güldürmek için elimden geleni yapacaktım,çünkü...neden olmasın?
Önce aptal dans hareketleri yapmaya başladım,yüzlerinde bir gülümseme oluşmuştu fakat benim için yeterli değildi. Sonra çikolatamı çok değişik bir şekilde yalamaya başladım,Thomas kahkaha atıyor yine de çalmaya devam ediyordu. Ethan'ı biliyorsunuz zaten bateriden başka bir şeye pek odaklanmıyordu,en son Damiano şarkıyı söyleyemeyecek kadar gülmeye başladı "Tanrım,nasıl bir başbelası!?" dedi gözleri gülerken. Ona doğru koşarak kucağına atlamış bulundum. Bana sıkıca sarılarak,başımdan öptü.

"Çikolatayla bu kadar aktif bir cinsel hayatın olduğunu bilmiyordum Victoriacığım,ben o işi Damiano'yla yaptığını sanıyordum." dedi Thomas. Damiano ve ben yüzümüzü Thomas'a çevirdik gülerek. Damiano ona muzip bir bakış atıp "Kıskanma Thomas,daha küçüksün sen öyle şeyler için." dedi. Thomas gözlerini devirdi "Ben şuan ki halimden gayet memnunum..."
Damiano'nun kucağından inerek (sonunda) bassımın yanına gittim. Damiano'nun bana baktığını görünce dilimi çıkardım,gerçekten keyfim yerindeydi.

"Morirò de Re çalalım mı? Hem Victoria bugün keyifli,ne dersin Vic?" diye ekledi Ethan tatlı bir gülümsemeyle. Heyecandan yerimden zıplayarak "EVET! EVET! LÜTFEN,DAM LÜTFEEEN BEN SÖYLEYİM,LÜTFEN!" Elimden geldiğince yüzümü yavru köpekler gibi yaparak yanına gittim,ellerini tutarak "Lütfen Dam,lütfeeeeen. Sadece bir kere söz." Dam yüzünde bir gülümseme ile gözlerini devirdi "Tamam ama sadece bir kere. Programın çok gerisindeyiz. Bugün bütün eski parçaları bitirmemiz lazım. Öğleden sonra da Roma'ya gidip bazı işleri halletmeliyiz." Yanağına bir öpücük kondurarak onu koltuğa doğru çekiştirdim. Sonra mikrofonun önüne geçip "1-2-3! E allora prendi la mia mano,bella señorita!" Karga gibi sesimle kendimden geçmiş bir şekilde söylüyordum. Nakarak kısmını Damiano'ya dönerek söylüyordum ve her defasında kahkahalara boğuluyordu.

Şarkıları çalıştıktan sonra stüdyodan çıktık. Eğlenmiştik,hatta gülmekten midelerimiz bile ağrımıştı. Saat 3-4 gibiydi ve benim tek yediğim şey (daha doğrusu yaladığım) çikolataydı. Hafiften mide bulantılarım başlamıştı,eee o kadar zıpladıktan sonra boş mideyle başka bir şey beklemek aptallık olurdu.

Kendimi salondaki koltuğa atarak "Ne saat gidecektik biz?" Ethan yanıma oturunca başımı omzuna yasladım "1-2 saat içinde . Senin doğru düzgün bir şeyler yemen gerek,farkındasın değil mi?" Ona başımı sallayarak hak verdiğimi belirttim. Thomas mutfaktan bana bağırarak "3 gün önceden kalan Risotto var,gerçi artık farklı bir şey gibi gözüküyor. Bence bozulmamıştır." salondaki ara kapıdan başını uzatarak "Yemek ister misin?" Ethan ona dönerek "Amacımız onu doyurmak,midesini çıkarmak değil." yargılayıcı bir ses tonunda konuşmuştu. Thomas omuzlarını havaya kaldırıp mutfağa geri döndü.

Damiano stüdyonun kapısında durup telefonuyla uğraşıyordu. Telefonundan gözünü çekmeden koltuğa oturdu. Uzanıp neye baktığına baktım,ben meraklı bir insanım çocuklar. Baktığı şey tabi ki futboldu,İngiltereye karşı kazanılan maçın detaylarını okuyordu. Sıkıcı,ilgimi çekmedi. Telefonuyla yüzünün arasına kafamı uzattım ve gözlerimi kısarak ona baktım. Telefonunu dizlerine bırakarak ellerinin arasına kafamı alarak "Tam bir attention whoresun."(İlgi odağı olmaya çalışan kişilere verilen isim.) Ona komik bir şekilde gülerek "Biliyorum hayatım , bana bilmediğim bir şey söyle." Gülerek "Yemek yemeyi bilmediğin ortada. Cidden gidip bir şeyler atıştırman lazım,birazdan yola çıkacağız." Burnumu kırıştırarak ayağa kalktım ve mutfağa yürüdüm.