VENT'ANNI -Måneskin

Sonun başlangıcı mı diyelim?

   Bu Aşk Fazla Sana -Şebnem Ferah 

    Ethan

     Kahvaltı için aşağı inecektim ve bu yüzden asansöre binmiştim. Dün  akşamın yorgunluğunu atmak icin bol bol kahveye ihtiyacım vardı. Thomas ve Veronica'yı yatırıp uyuttuktan sonra da kendi odama geçtiğimde saat bayağı geç olmuştu. Ağızlarından içmeyi bilmiyorlar çünkü, götlerinden içiyorlar hava çekiyor gibi.

     Asansörün kapısı açılırken duyduğum bağırma sesleriyle irkildim. Hızlı bir şekilde dışarı çıkıp kimin sabah sabah bu kadar bağırdığına  baktım.  Tanıdık bir sesti ve bu ses tanıdık biri için çıkıyordu.
       Karşımda Damiano'yu görünce şaskınlığıma hakim olamadım. Damiano'nun baktığı yöne bakınca hızlı adımlarla otelin kapısından çıkan Victoria'yı gördüm.

    Herkes bağıran Damiano'ya bakıyordu,hemen yanına gittim "Damiano sus,herkes sana bakıyor. Gel benimle." kolundan tutup onu çekiştirmeye çalıştım ama nafile. "Bırak beni Ethan. " sonra ona bakan insanlara dönerek "NE BAKIYORSUNUZ,UCUBE Mİ OYNUYOR  KARŞINIZDA!? KENDİ İŞİNİZE BAK-" elimle ağzını kapattım.

  
    Artık nazik davranmaya çalışmayacaktım kulağına yaklaştım "Bana bak Damiano,ne bok yedin bilmiyorum ama canım sıkılıyor. Yürü dışarı çıkacağız." kolundan tutup iteleye iteleye onu dışarı çıkardım. Artık bana karşı gelmiyordu sadece 5 yaşındaki çocuklar gibi oflayıp pufluyordu.

     Otelin kapısına çıkınca sokakta Victoria'yı aradı gözüm ama sanırım gitmişti bile. Damiano kapının önündeki merdivenlere oturmuş ve sinirli bir ifadeyle sigarasını cebinden çıkardı. Dudaklarının arasına yerleştirdiği sigarasını yaktı ve her şeyin suçlusu o sigaraymış gibi çekti içine.

     "Damiano,Stevie bunları duysa ağzımıza sıçar biliyorsun değil mi? Kadın bizim imajımızı korumaya çalıştıkça okyanusun dibine iniyoruz." Damiano yüzünü kaldırmadan gözlerimin içine baktı,biraz korkmuştum.

   "Okyanusun dibine batan benim Ethan,kendi kendimi batırıyorum ama kurtaran da yok." Ona kaşlarımı çatarak baktım "O ne demek Damiano? Ayıp ediyorsun,anlıyorum Vic'le bir sorun var ama hıncını benden çıkarma hakkın yok." Sanki onu satmışız ya da hiç siklememişiz gibi konuşması canımı yakıyordu.

      Damiano ayağa kalkıp sigarasını eline aldı,imalı bir gülüşle bana doğru döndü " Ethan sen eski sevgiline sevgilim diyor musun? Ya da ne bileyim arada arayıp gel maziyi konuşalım diyor musunuz?" Ahh,anlamalıydım. Kaybetme korkusu her şeyin içine sıçmıştı,şaşırmak hata.

     Damiano devam etti "Sonra ben öyle bir adam değilmişim,yakışmıyormuş... AHHAAHHA biliyor musun Dave midir nedir,o boku Victoria'nın yanında görürsem herkesin de onu son görüşü olacak."  O kadar sinirliydi ki kendi kendine konuşuyordu. Bunun farkında  bile değildi.

  
    "Dam bak olayı tam bilmiyorum ama mantıklı düşünerek davran. Victoria'yı kaybedeceksin normal bir şekilde düşünmezsen. Bak ne bok yemek istersen ye ama pişman olma." dedim omzunu tutarak.

   Önce onu tutan elime sonra bana baktı "Sana her şeyi baştan anlatacağım Ethan,çünkü akıl almam lazım." ve bana her şeyi anlattı. Sabanlarını, asansörü,telefon konuşmasını ve Victoria'nın gidişini. Gözleri dolu,kelimeleri de kifayetsiz kalıyordu Vic hakkında konuşurken. Ağlamamak için sıkıyordu kendini ama sanırım bu yüzden boğazı ağrımış olacak ki sürekli eli oraya gidiyordu.
     Üzülmüştüm her ikisinede,canımdan parçaydılar ne de olsa. Hak veriyordum ikisinede,anlıyordum canlarının sıkıldığı noktaları.

    "Damiano gidip Victoria'yı bul,konuşun. Olay eskimesen çözün bunu,üzülmeyin daha fazla."  Bana baktı ve ceplerini aradı.  Sigarasını yere atıp ayakkabısının ucuyla söndürdü,sonra bulduğu telefonuyla  Victoria'yı aradı.