Benimsin

Yağmur benimdi.

Yağmurdan;

Annem  toprağın altında yatıyordu. Beni bırakmıştı tek başıma artık o toprak kokuyordu. Kerem yanıma geldi ve;

"Toparlan artık yağmur kendine gel lütfen" demişti bıkkın bir sesle ne olduğunu anlamamıştım ve ardından da ekleyerek;

"Eve götüreyim seni" dedi. Konuşacak halim yoktu sadece kafamı olumlu anlamda salladım.

Eve gelmiştik. Kerem bana sarılarak " üzülme yanındayım" demişti. Koltuğa oturduk başımı keremin omzuna yasladım ve uykuya daldım.

Keremden;

Yağmur omzumda uyuyakaldı. Yağmur odasını bulup yatağının üstündeki pikeyi aldım ve üstünü örttüm. Kucağımda taşısaydım uyanıp yine ağlardı. Telefonuma mesaj geldi. Baktığımda berenden gelmişti bu kız beni mutlu etmeyi biliyor diye geçirdim aklımdan. Mesajda;

"Seni bekliyorum her zaman ki yerde " yazmış.

"Yarım saat sonra ordayım" deyip yolladım.

Yağmura " çok önemli işim çıktı hemen gelmeye çalışacağım" notunu bıraktıktan sonra evden çıktım.

Yarım saat sonra her zamanki gittiğim bara geldim bereni gözümle arayıp gördüğümle yanına doğru ilerledim. Yine ona buna sırnaşıyordu. Beni gördügünde boynuma atladı. "Dur be kızım bi soluk alayım" dedim ve o sırıtışını yapıp;

"Ben çok güzel nefes aldırtabilirim sana" deyip kucağıma oturdu. Nefesini suratıma üfledi bu kız işini biliyordu. Dudağıma doğru eğildi ve  geri çekilip elimi tutarak bardaki benim özel  odama doğru götürmeye başladı...

Barandan;

Babamın bize hediye ettiği o barda oturuyordum. İçeri kerem ibnesi girdiğini gördüm. Yağmuru yalnız mı bırakmıştı bu ya birşey yaparsa kendine yağmur? Bunları düşünerek kafayı yiyecektim bor mühdet keremi izledim keyfini yerine getirmek için kullandığı kız beren miydi o sürtüğün adı herneyse onun yanına gitmiş elleşiyolardı pislikler. Yağmur bunu hak etmiyordu. Bu şerefsizin yaptıklarını hak etmiyordu yağmur bunu görse mahvolurdu annesinden sonra. bunu o kereme göstercektim yanında bırakmıyacaktım. Bardan çıktığ gibi arabaya binip yağmurun evine doğru sürdüm. Paspasın altında anahtarın olduğunu biliyordum. Anahtarı alıp içerdi girdim. Yağmurum kanepede yatıyordu. Kucağıma alıp odasına doğru çıkardım. Tam uyanacak gibi oldu "şştt burdayım meleğim burdayım" dedim. Uyumaya devam etti yalnız bi lafı beni öldürdü. "Kerem sakın gitme benim senden başka kimsem yok " demişti. Hayır asıl onun benden başka kimsesi yoktu o kerem kerem dediği kişi başkasıyla sevişirken !! Benden başka kimsesi yoktu. Bunu ona öğretecektim sadece biraz zaman vardı. Yağmur benimdi. Benim olacaktı zorlaysa zorlaydı. İstemesede bunu anlayacaktı...

*******  *-*

Tabikide yazmaya devam ediyorum.
Beni destekleyen herkese sonsuz teşekkürler başta SimayDemir0 olmak üzere SimayDemir0 in kitaplarınıda okursanız çok mutlu olurum hepinizj seviyorum ♥