Benimsin

sevdiğim kızı sadece izliyordum

Keremin ağzından;

Yağmurun sesi çok kötü geliyordu. Hemen arabaya atlayarak yola çıktım çok merak etmiştim ne olduğunu evin yoluna girdim bir ambulans vardı ve yağmurun annesini sarmışlar götürüyorlardı neler oluyor diye gittim yanlarına evinde ölü bulduk dediler.

Yağmur ? Yağmur neredeydi peki evin içine daldım kimse yoktu aradım telefon evdeydi. Allah kahretsin. Kübrayı aradım " bilmiyorum nasıl yok evde ya " dedi. Telefonu yüzüne kapattım. Bir teyze geldi yanıma
" yağmurumu arıyorsun" dedi.

"Evet gördün mü" dedim.

"Genç bir adam kucaklayarak götürdü baygındı büyük ihtimal hastaneye götürmüştür" dedi.

Birşey demeden en yakın hastaneye gittim. Resepsiyona Yağmur Karaca diye bir hasta var mı? Diye sordum. Hastanede olduğunu ve müşadele de yattığını ögrendiğim gibi koşarak yağmurun yanına gittim. Uyuyordu. Rahatsız etmeyim diye uyandırmadım ve başucunda bekledim.

Barandan;

Yağmur beni gördügünde korkmuştu fakat birden gözlerini tekrardan yumdu korkmuştum doktora bağırdım birşeyler oluyor diye doktor gelince

"korkulacak birşey yok ilaçların etkisiyle olmuş" dedi. İçim şimdi rahatlamıştı. Halletmem gereken işlerim vardı yetişmesi lazımdı fakat yağmurumu nasıl bırakacaktım ki. Kokusunu içime çekerek çıktım odadan aklım hala yağmurdaydı.

Yağmurdan ;

Başımın çok ağrımasıyla gözlerimi ırılamıştım. Soluma baktım Kerem burdaydı. Kereme;

"O nerde?" diye sordum.

"Kim bitanem ?" dedi.

Anlaşılan gitmişti. Bunun için kereme birşey demeyi henüz düşünmüyordum ve keremin elini tutarak;

"Annem artık yok" diye ağlamaya başladım. Bana sıkıca sarılarak:

Ağlama bitanem nolur bak daha yeni kendine geldin çok üzgünüm elimden hiçbir şey gelmiyor kahretsin ki"dedi.

"Benim her zaman yanımda olucaktı annem hani nerde?" dedim. İçeri doktor girdi ve;

Gülümseyerek "bu gece gözetimimizde olacaksınız yağmur hanım misafirimizsiniz" dedi.

"Ben gitmek istiyorum" desemde Kerem baba;

"Hayır yağmur bu gece buradayız" dedi.

Heryerim ağrıyordu. Fazla ısrar etmedim. Ve kendimi uykuya verdim.

★★★★★★★★★

Barandan;

İşimi bitirdiğim gibi hastaneye gittim. Gördüğüm manzara sinirlerimi kat kat hoplatmıstı. Bu piçin burda ne işi vardı. Yağmurumun elini nasıl tutardı. Tam gidiyordum ki yağmurumun o melek yüzü geldi gözümün önüne nasılda melekler gibi uyuyordu. Bu acıyı atlatabilirdi benim meleğim güçlüydü. Bunları atlatacaktı. O çocukla yağmurumun yanında yüz göz olup üzemezdim ama bu artık çok olmuştu. Benim yağmuruma dokunamazdı artık. Bunun hesabını fena ödetecektim. Hastanede sabahlamıştım. Keremde yağmurla sabahladı. Bunun amacı neydi. Eğer bundan yağmur zarar görürse onu kendi ellerimle öldürürdüm yemin ederim öldürürdüm.

Doktor yağmurun çıkış işlemlerinin yapılmasını söylemişti çıkış işlemini tamamladım ve yağmur hazırlanmıştı bile beni görmemeliydi. Şuan onun yanında Keremin yerinde ben olmalıydım. O piç yağmurun belinden tutarak götürmüştü sabredemiyordum artık. Arabayla takip ettim bugün ikindi namazından sonra annesinin cenazesi kalktı. Mezarlığa gömdüler. Sevdiğim kızı sadece izliyordum yanında olamıyordum. Hıçkırıkları beynimi deliyordu. Kimsesi yoktu annesinden başka ama ben onun yanından ayrılmıyacaktım...